Jeline Vandromme n'est pas sur les bancs de l'école mais au 2e tour de l'US Open
Avec une victoire de 7-6, 7-6 contre la jeune prodige de quinze ans Ksenia Efremova, Jeline Vandromme a débuté son aventure à l'US Open de manière impressionnante. "Je suis très heureuse de cette victoire", a souri la Brugeoise, qui profite d'une semaine à New York avec toute sa famille.
"Je savais que ce serait un tirage difficile," a déclaré Jeline. "La première fois que j'ai joué contre elle, j'ai perdu. Elle a déjà remporté deux 15 000 dollars, et il est clair qu'elle est une excellente joueuse en devenir. Mais je me suis concentrée sur ma propre force. Au début, j'ai dû un peu chercher mes repères, mais dans la deuxième manche, j'ai senti que je pouvais prendre le dessus. Le premier tie-break était vraiment intense, j'ai dû sauver plusieurs balles de set. C'était très serré au final, mais je suis satisfaite de la manière dont j'ai pu conclure." Comme c'est souvent le cas dans les matchs juniors, le niveau oscillait entre des moments fantastiques et d'autres plus brouillons, mais il était évident que ces deux jeunes joueuses ont un très bon niveau de tennis lorsqu'elles sont à leur meilleur niveau. "Comme je l'ai dit, il m'a fallu un peu de temps pour m'adapter au court et au public," a ajouté la joueuse de 17 ans. "Mais j'ai progressé au fil du match, et à la fin, j'étais plutôt satisfaite de mon niveau de jeu."
La jeune Belge de haut niveau a grimpé à la septième place du classement mondial junior et est également tête de série numéro cinq à l'US Open. Cela crée forcément des attentes. Le temps où elle participait discrètement à Roland-Garros et Wimbledon est révolu. "Je ne ressens pourtant pas de pression supplémentaire affirme Vandromme. "Je ne regarde pas trop les classements. Et ici, chaque adversaire est très bonne. Bien sûr, je veux aller le plus loin possible, mais je ne dois pas oublier que c'est ma première participation à l'US Open, tout comme c'était le cas à Roland-Garros et à Wimbledon." La Belge a même été sollicitée pour quelques autographes après son premier tour. "C'est sympa," a-t-elle souri. "J'avais déjà fait ça à Paris. Mais c'est toujours agréable. Il y avait aussi quelques Belges dans les tribunes. Et ma famille est également présente ici, ce qui m'apporte un soutien supplémentaire. Super."
Vandromme a déjà joué aux États-Unis, notamment à l'Orange Bowl en Floride, mais c'est en effet sa première visite à New York. "Nous sommes déjà allés une fois à Times Square," a souri la jeune adolescente de Flandre-Occidentale. "C'était très animé, avec beaucoup de grands bâtiments. Mais c'était chouette de voir autre chose que l'Europe, de découvrir une autre culture et de ressentir une ambiance différente." Cela est d'autant plus marquant que Vandromme aurait normalement dû commencer aujourd'hui sa dernière année en Latin-Sciences au Sint-Andreaslyceum de Bruges. "Je serai de retour à l'école lundi prochain, ne vous inquiétez pas. Mais cette semaine, je prends encore un peu de temps."
Jeline Vandromme a joué quelques tournois ITF cet été devant son public. "J'adore ça," a-t-elle déclaré avec enthousiasme. "J'aime bien jouer devant le public belge. Malheureusement, je ne suis pas allée très loin (deux fois au deuxième tour, une fois au premier tour). Je ferai mieux la prochaine fois. Les tirages n'étaient pas faciles, mais j'avais l'impression que j'aurais pu en tirer davantage. Quoi qu'il en soit, c'était bien de jouer ces quelques tournois professionnels, ça m'a beaucoup appris, et maintenant je reviens chez les juniors." Cette combinaison de tournois professionnels et juniors se poursuivra dans les mois à venir, avec le championnat d'Europe junior comme prochain objectif. "J'ai fait une évolution rapide cette année, surtout en termes de classement," a analysé Vandromme en parlant de sa saison jusqu'à présent. "J'aime vraiment jouer à un niveau aussi élevé (les tournois du Grand Chelem) et commencer aussi à me mesurer aux adultes. Cela me permet de progresser avec cette évolution. Mais tout va très vite." Tout comme la vie à New York, un voyage que la famille Vandromme a planifié comme de mini-vacances. "Mais en même temps, nous espérons bien sûr que je reste en compétition le plus longtemps possible à l'US Open. La finale, peut-être ? "Ce serait magnifique. C'est l'objectif."
Elise Mertens : « Je suis de nouveau sur la bonne voie. »
Une défaite très honorable, ce 2-6, 4-6 d'Elise Mertens (WTA 35) contre la finaliste de l'année dernière, Aryna Sabalenka (WTA 2). "J'ai eu huit balles de break, mais je n'ai jamais vraiment eu une chance", a dû admettre la Limbourgeoise. Monastir et la tournée asiatique, avec une nouveauté, sont les prochains rendez-vous.
Aryna Sabalenka est en mission. Lors de ses sept derniers tournois du Grand Chelem - elle n'a pas participé à Wimbledon cette année en raison d'une blessure à l'épaule - elle n'a jamais été éliminée avant les quarts de finale. Et la gagnante de l'Open d'Australie ne voulait pas voir cette série se terminer à New York. Elle a été forte, très forte, à chaque fois qu'elle était en difficulté dans un jeu. Elise Mertens, qui jouait bien et se battait fermement, a tout de même réussi à obtenir huit balles de break. Cependant, Sabalenka les a toutes sauvées, une par une, de manière imparable. « J'ai en fait joué un bon match », a reconnu Mertens. « Sur ces balles de break, je n'ai pas pu faire grand-chose. Il y a eu des services incroyables, parfois même sur la deuxième balle. Elle a pris des risques à chaque fois, et cela a payé pour elle. »
Le tennis de Sabalenka n'est évidemment pas seulement une question de puissance brute. Cela s'est vu dans la deuxième manche, lorsque son pourcentage de service a chuté et que Mertens a pu respirer un peu plus. "J'ai essayé de l'attaquer sur ses deuxièmes services, pour mettre moi-même la pression", a-t-elle déclaré. "Mais quand elle sort soudainement un coup foudroyant venu de nulle part, il n'y a pas grand-chose que tu puisses faire, même sur le plan tactique. De plus, elle est devenue beaucoup plus stable dans son jeu. Même son coup droit, qui pouvait autrefois être un peu instable. Ce n'est pas pour rien qu'elle est numéro deux mondiale. C'est dommage, j'ai eu des occasions, mais en même temps, je n'ai pas eu l'opportunité de les concrétiser."
Ce que Mertens retiendra de cet US Open, c'est surtout sa quatorzième qualification pour la deuxième semaine d'un tournoi du Grand Chelem. « C'est bien. Mon niveau a également progressé au cours du tournoi. J'ai en tout cas le sentiment que j'ai encore quelque chose à offrir. J'espère pouvoir bâtir là-dessus et continuer sur cette lancée dans les semaines et les mois à venir. » Cela commencera par le tournoi WTA 250 de Monastir, où Mertens défendra son titre, suivi des grands tournois chinois à Pékin et Wuhan. Elle a d'ailleurs quelque chose à attendre avec impatience. « Je vais à nouveau jouer en double avec Demi Schuurs, car Su-Wei Hsieh et sa partenaire (Luisa Stefani, ndlr) ne vont pas en Asie. Ici à New York, ma performance en double n'a pas été vraiment au top. Su-Wei a aussi un peu de mal en ce moment, et j'avais tout misé sur le simple, sans prévoir d'entraînement en double. Ce qui fait que j'étais un peu perdue sur le court. Maintenant, c'est dommage que le double ne fonctionne pas pour le moment, mais je préfère évidemment bien faire en simple, atteindre le quatrième tour. Je ne suis donc pas trop déçue par cette défaite en double, j'ai économisé beaucoup d'énergie. Ma priorité reste clairement le simple, où je sens que je suis de nouveau sur la bonne voie. »
Joachim Gérard : « « je suis défait, pas parce que j’ai perdu, mais parce que je n’ai pas pris de plaisir »
Drôle de match de tennis sur le Court 14 de Roland-Garros dont les tribunes étaient bondées de supporters français, bien entendu, mais aussi belges. Dès l’échauffement, on a pu ressentir la nervosité de Joachim Gérard (ITF8) et Gaetan Menguy (ITF21).
Il s’agissait de la troisième rencontre entre les deux Francophones, le Belge s’étant imposé les deux fois très aisément. Pourtant, très vite, on a compris que la tâche du jour allait être compliquée tant Joachim Gérard a mal commencé son match et qu’il n’a jamais réussi, malgré le gain du premier set, à se libérer.
In fine, il s’est donc incliné 3-6 6-3 7-6 sans que l’on puisse avancer une seule explication convaincante. Joachim Gérard, lui-même, n’en voyait pas une plus importante qu’une autre. « Des explications, il y en a plein, vraiment. Déjà, à la base, je suis arrivé sur le court un peu nerveux, lui aussi l’était. Puis j’ai réussi à un peu me calmer, mais j’ai ressenti des sensations sur le court qui m’ont mis à mal, que je n’ai pas pu gérer et que j’ai subies du début à la fin. Je n’ai pas réussi à utiliser les outils mentaux mis à disposition par mon coach mental. Je n’ai donc jamais réussi à revenir dans mon match. »
Ce qui ne l’a pas empêché de gagner la première manche, malgré un assez mauvais début.
« Quand j’ai gagné le premier set, on aurait pu croire que le plus dur était fait mais en tennis, malheureusement, rien n’est fait avant le dernier point et je savais, moi, que le match pouvait tourner. D’autant que Gaetan était lui aussi assez fébrile dans le premier set, il y a commis beaucoup de double fautes. Puis, dans le deuxième, il a nettement mieux servi et s’est montré plus agressif. Alors que moi, jamais, je n’ai réussi à l’être suffisamment. » C’est aussi le revers du Français qui a fait la différence. « Son revers, son coup droit, son service, il a été plus complet que moi aujourd’hui. Il a appliqué son jeu alors que moi, je ne vais pas dire que j’ai été amateur, mais je n’ai jamais réussi à développer mon tennis. Maintenant, je ne vais pas lui retirer du mérite, il a fait un très bon match et moi, je l’ai subi, ce match. » A un set partout, puis, même au tie-break du dernier, on aurait pu croire que l’expérience du Belge allait faire la différence. « Oui, c’est vrai, j’ai beaucoup d’expérience mais je n’arrive pas à m’en servir. Cela été un très gros défaut tout au long de ma carrière. Aujourd’hui, encore, je n’ai pas pu m’appuyer sur cette expérience. Je ne suis même pas déçu, ni fâché, je suis juste défait. Ce sont des choses qui me sont arrivées tellement souvent au long de ma carrière… et cette année aussi et, aujourd’hui, je fais une très grosse contre-performance. J’avais dit que je voulais prendre du plaisir pour mes derniers Jeux mais je n’y suis pas parvenu alors qu’il y avait un monde de fou, qu’il y avait une ambiance de feu, les supporters se renvoyaient la balle. J’aurais vraiment dû en profiter mais non, au lieu de cela, je n’ai pas pris de plaisir, cela c’est une vraie déception pour moi. Perdre ce n’est pas si grave, mais perdre sans prendre de plaisir, oui, c’est décevant. »
« Mais bon, je ne veux pas garder ce mauvais souvenir des Jeux. Prendre part à des Jeux, c’est quelque chose d’extraordinaire pour les athlètes et mes deux prestations à Tokyo et ici n’y changent rien. Je ne dois pas rester là-dessus. Il faut que je voie ce qui n’a pas été et me remettre au travail. Mais là, maintenant que je suis éliminé, je vais vraiment profiter des Jeux et aller voir les autres athlètes belges. » Qui n’oublieront pas que Joachim, s’il peut être déçu aujourd’hui, restera le médaillé de bronze de Rio !
Sander Gillé et Joran Vliegen : « Nous attendons avec impatience la Coupe Davis »
Encore une défaite serrée pour Sander Gillé et Joran Vliegen. Au deuxième tour de l'US Open, la quatrième tête de série Arevalo-Pavic s'est imposée (7-6, 6-7, 6-4). « Mais notre niveau était déjà bien meilleur que lors des semaines précédentes sur dur », a déclaré Gillé. « Cela nous donne du courage pour le reste de la saison. »
La transition de la terre battue au gazon et au dur n’a pas été simple cette année pour les spécialistes du double limbourgeois. De nombreuses défaites amères – comme le deuxième tour à Wimbledon ou l’élimination regrettable contre Murray-Evans aux Jeux olympiques de Paris – ont pu donner l’impression que Sander Gillé et Joran Vliegen traversaient une période difficile. Mais les vainqueurs de Monte-Carlo ne sont pas de cet avis. « Je n’ai pas du tout ressenti cela », a déclaré Gillé. « Le gazon et le dur ne sont peut-être pas nos surfaces préférées. Cette transition demande peut-être un ou deux tournois supplémentaires. De plus, passer directement des Jeux olympiques à Montréal n’a pas été facile. Ce sont simplement les faits. Personnellement, je ne me suis pas du tout senti dans une période difficile. Joran et moi sommes en bonne forme physique, mentalement, tout va toujours très bien. Je n’ai donc jamais perdu confiance, pas une seule semaine. Je ressens généralement de bonnes sensations quand je monte sur le court. Il n’y a certes pas eu de pic, je ne peux pas le nier. Mais le niveau que nous avons montré dans ces matchs est encourageant pour le reste de la saison. »
Contre la quatrième tête de série, Marcelo Arevalo et Mate Pavic, Gillé et Vliegen ont effectivement livré une excellente performance, mais ils n'ont pas réussi à renverser la situation en leur faveur. Une break concédé dès le premier jeu du troisième set a été le coup fatal. « Cela s'est joué sur quelques détails », a soupiré Vliegen. « Mais il ne faut pas oublier que nous avons affronté une très bonne équipe qui a remporté un titre du Grand Chelem (Roland-Garros) et qui figure dans le top trois de 2024 (Arevalo-Pavic ont encore gagné à Cincinnati la semaine dernière, ndlr). C'est pourquoi je suis satisfait de notre niveau. » Actuellement, le duo occupe la douzième place dans la course aux ATP Finals de Turin. Est-ce toujours un objectif ? « Toujours », a assuré Vliegen. « Mais il faut aussi être réaliste et regarder la différence de points. Il reste encore beaucoup de points à distribuer cette année, mais nous ne devons pas nous focaliser uniquement là-dessus. Nous devons essayer de maintenir cette dynamique jusqu'à la fin de la saison. Si nous y parvenons, j'ai toute confiance que nous pourrons encore obtenir de bons résultats. »
Avec la Coupe Davis à Bologne, les piliers de l'équipe belge ont d'abord un rendez-vous à honorer. « Nous l'attendons avec impatience », a affirmé Gillé. « Je pense que c'est mérité que nous fassions à nouveau partie des Final Stages. J'ai le sentiment que les Belges sont en bonne forme. Zizou (Bergs) performe bien, et les gars derrière lui (Blockx, Collignon, De Loore) aussi. Je suis donc curieux de voir ce que nous pourrons faire contre ces grandes nations (Italie, Pays-Bas et Brésil). J'ai hâte. » Vliegen partage cet enthousiasme : « Nous ne serons certainement pas les favoris, surtout pas en simple. Sur le papier, il y a une différence de classement assez notable. Mais cela ne signifie pas pour autant que nous sommes sans chance. Par le passé, nous avons déjà montré que notre équipe est capable de grandes choses. On ressent vraiment que lorsqu'on se réunit, nous formons un groupe soudé, et cela apporte quelque chose de spécial, un élan qui se prolonge souvent dans les semaines qui suivent. »
En tant qu'anciens de l'équipe, les trentenaires spécialisés en double pourraient peut-être jouer un rôle de mentors pour les jeunes qui viennent d'arriver. « Je ne le ressens pas vraiment comme ça », sourit Gillé. « Mais en réalité, nous n'avons pas tant de contact avec ces jeunes gars. C'est donc agréable de pouvoir vivre ensemble pendant une semaine de Coupe Davis. Nous ne nous voyons pas souvent car ils sont encore sur le circuit des challengers. Mais ce sont des gars sympas, c'est ce que j'ai remarqué lors des quelques fois où nous nous sommes croisés. Ce sera donc chouette de vraiment apprendre à les connaître. Après tout, ils sont l'avenir de l'équipe belge de Coupe Davis. »
David Goffin : « Je n'ai jamais été à l'aise dans les rallyes »
Le troisième tour aura été le terminus pour David Goffin (ATP 78) à l'US Open. Il a été stoppé par un Tomas Machac (ATP 39) très solide, avec un score de 3-6, 1-6, 2-6, peut-être également en raison de l'accumulation de matchs. « Après des semaines comme celles-ci, il est normal que le réservoir mental et physique soit un peu vide », a reconnu Goffin.
Pas de répétition de ce thriller bizarre du premier tour à Wimbledon il y a quelques mois. David Goffin n'a jamais vraiment donné l'impression qu'il pouvait rivaliser avec Tomas Machac, le Tchèque aux shorts remontés, lors de son match sur le court 17 du Billie Jean King Tennis Center à Queens. Un début de match relativement lent s'est rapidement transformé en une partie de tennis à sens unique, où le Liégeois de 33 ans n'a que rarement engagé le combat et les échanges. « Je ne me sentais pas à l'aise dans ces échanges », a expliqué Goffin. « Il a joué rapidement et bien. Je n'ai jamais été à l'aise dans les rallyes. Il servait aussi très fort (onze aces), retournait avec puissance et se déplaçait avec aisance. Il m'a constamment mis sous pression, ce qui m'a empêché de me sentir à l'aise dans mes frappes. Cela m'a rendu un peu plus vulnérable, j'ai commis quelques erreurs tandis que lui ne laissait rien passer. Il a été très solide, je trouve. Du début à la fin, il n'a jamais faibli, il a maintenu son niveau constamment élevé. »
Goffin n’a pas été aidé dans son combat pour entrer dans le match par son propre service. « Non, je n'ai pas réussi à obtenir de points gratuits », a-t-il soupiré. « En plus, j'ai commis quelques doubles fautes stupides aux moments clés du premier set. Il retournait de manière agressive, toujours très profond, ce qui m’a mis immédiatement sous pression. Il a tout très bien fait aujourd’hui, je dois l'admettre. Je n’ai trouvé aucune zone ou phase du jeu où je me sentais mieux. Il était simplement plus efficace. Mon service aurait peut-être pu m'aider à forcer une rupture, oui, mais cela n'a pas été le cas. »
Après douze matchs en 20 jours (Cary, Winston-Salem, New York) et une épouse enceinte qui l'attend, il n'était pas anormal qu'une certaine forme de fatigue se fasse sentir dans la tête et le corps de notre compatriote. Mais Goffin ne voulait pas en entendre parler : « J'étais un peu fatigué mais physiquement, je me sentais vraiment bien. Il est logique que mon réservoir, tant sur le plan physique que mental, soit un peu vide, mais je trouvais qu'il restait encore suffisamment d'énergie dans la réserve. C'est surtout lui qui m'a fait mal dans les échanges. »
Un troisième tour à l'US Open est, malgré cette défaite sèche, un encouragement. Surtout lorsqu'on le combine avec les deux demi-finales des deux semaines précédentes. Goffin revient dans le top 65 mondial. « C'est évidemment une défaite, mais il faut aussi voir le positif après les dernières semaines », a-t-il déclaré. « Un troisième tour dans un Grand Chelem, quelques bonnes victoires et une belle montée dans le classement, c'est tout simplement positif. » De bonnes ondes donc à transmettre à sa fille qui va bientôt naître. La prochaine fois que Goffin jouera un match, ce sera en tant que papa :-).
Elise Mertens: "une superbe victoire"
Ce troisième tour entre Elise Mertens (WTA 35) et Madison Keys (WTA 14) ne remportera pas de prix de beauté, mais la Limbourgeoise a amplement mérité une récompense pour son courage et son abnégation. Pendant près de trois heures, elle s'est battue contre les coups gagnants et les erreurs de l'Américaine pour finalement l'emporter 6-7, 7-5, 6-4. « Je devais la déstabiliser », a déclaré Mertens. « Ça n'avait peut-être pas l'air très beau, mais ça a porté ses fruits. » Elise accède pour la cinquième fois au quatrième tour de l'US Open, où elle affrontera Aryna Sabalenka (WTA 2) ou Ekaterina Alexandrova (WTA 31).
Une crise cardiaque n'était jamais loin, ni pour les fans locaux qui ont vu Madison Keys commettre pas moins de 69 fautes directes, ni pour les supporters belges (chez eux ou en ligne) qui ont regardé Elise Mertens rater cinq balles de set dans la première manche avant de la voir se battre jusqu'à la ligne d'arrivée dans un combat palpitant. « Eh bien, ces balles de set », a souri Mertens. « Elle les a bien sauvées. Mais je ne me suis pas laissée déconcerter. J'ai continué à me battre dans les deuxième et troisième sets, en me concentrant sur mon service. Je suis très contente d'avoir pu l'emporter, c'est une très belle victoire. »
Le tennis n’a pas toujours été très joli, mais ce n’était pas facile non plus sous ce bombardement américain qui manquait totalement de régularité. « J'ai eu quelques échanges », admit Mertens. « Mais elle joue souvent en mode tout ou rien. C'était à moi de la déstabiliser. Pas en frappant fort avec elle, mais en utilisant de temps en temps un slice ou en ralentissant un peu. Et cela ne semble peut-être pas très élégant, mais cela a porté ses fruits. » La volonté de la joueuse de Hamontse pourrait être extraite, mise en bouteilles et vendue dans les meilleures boutiques de sport. « Cela fait partie de moi », sourit Mertens. « J'ai toujours dû me battre depuis le début. C'est aussi ce que j'ai appris de mon éducation : si tu veux quelque chose, tu dois te battre pour l'obtenir. Rien ne vient tout seul. Mes parents et moi avons toujours dû tout fournir nous-mêmes, émotionnellement et financièrement. Donc j'ai appris cela dès mon plus jeune âge. Et si je ne m’étais pas battue aujourd’hui, je serais éliminée. Maintenant, je suis dans le quatrième tour. »
Un huitième de finale pour la cinquième fois à New York, déjà la quatorzième fois dans un tournoi du Grand Chelem. On s'y habitue ? « Non ! Si cela ne me faisait plus rien, je ferais mieux d'arrêter le tennis. C'est pour ces matches-là qu'on joue, non ? Jouer en prime time contre une telle adversaire, c'est pour ça qu'on se bat. » En huitièmes de finale, ce sera soit la deuxième tête de série, Aryna Sabalenka, son ancienne partenaire de double, ou la moins puissante Ekaterina Alexandrova. « Mais ce sera encore le même type de joueuse qu'aujourd'hui », a expliqué Mertens. « J'ai eu ma dose de cogneuses dans ce tournoi. Le niveau monte à chaque fois un peu plus. Ce sera le même schéma, ne pas les laisser dominer et les faire courir dès que possible. Je n'ai rien à perdre, mais je vais y croire. On ne sait jamais ce qui peut arriver. »
David Goffin: "c'est une revanche sur moi-même"
David Goffin (ATP 78) est de retour. Ceux qui en doutaient encore ont été remis à leur place par sa victoire (6-7, 6-3, 6-2, 7-6) au deuxième tour de l'US Open contre Adrian Mannarino (ATP 42). Le Liégeois n'a pas été déstabilisé par une première manche extrêmement frustrante ni par un retard de 3-5 dans le quatrième set. Autrefois, cela aurait pu être différent. Samedi, au troisième tour, il a encore un compte à régler avec Tomas Machac (ATP 39).
Le court treize était bondé pour ce duel francophone à New York. Un public averti, car il savait que David Goffin et Adrian Mannarino pourraient offrir de belles séquences. Ils ont assisté à une première manche où Goffin a laissé filer malgré quatre breaks d'avance et deux balles de set dans le tie-break. Il y a eu des raquettes brisées pour moins que ça ! « Il y avait un peu de frustration », avance Goffin. « Mais pas tant que ça. Je sentais que j'avais des opportunités et que si je faisais tout un peu mieux, je pourrais les concrétiser. En forçant un break au début du deuxième set, ma conviction a été confirmée et nous étions de nouveau lancés. Mon service n'était pas terrible, pas du tout durant tout le match. Il y avait un peu de vent, ce qui nous a gênés tous les deux. De plus, nous avons tous les deux bien retourné, donc il y a eu pas mal de rallyes. ‘Manna’ ne baisse jamais les bras, même quand il est dos au mur, il devient encore plus dangereux, car il joue de manière plus détendue. Ce qui s'est produit dans le quatrième set. Je devais donc rester calme et détendu, ce que j'ai réussi à faire avec un très bon tie-break à la fin. Une très belle victoire car il y a eu beaucoup d'échanges et donc un peu de fatigue s'est installée. Il joue vite et bas, ce qui m'a obligé à vraiment utiliser mes jambes. Je les sens d'ailleurs un peu maintenant. »
Une performance brillante, sans aucun doute. "Cela montre que je suis encore en forme physiquement et que je me retrouve, aussi bien sur le plan technique que mental," a déclaré Goffin. "Je suis très content d’être de retour au troisième tour d’un tournoi du Grand Chelem. Cela n'arrive plus si souvent, la dernière fois c'était à Wimbledon l'année dernière, donc c'est très positif." Il est clair que Goffin a trouvé un second souffle dans sa carrière. Il dégage à nouveau de la détermination, du plaisir à jouer et de la motivation. "Cela demande beaucoup de travail," a reconnu le Wallon de 33 ans. "Ces dernières années, j'ai aussi joué quelques bons tournois avec Germain (Gigounon), mais cela arrivait plutôt par hasard. Maintenant, nous avons vraiment recommencé à zéro, en bas de l'échelle. Redevenir solide à l'entraînement, frapper beaucoup de balles, me sentir fort physiquement, retrouver de la confiance. Nous avons fait des tests pour nous assurer que j'avais encore la condition et la vitesse nécessaires. Et maintenant, je sais pourquoi je joue bien. Parce que la base est solide et la confiance est là. Ce n'est pas un hasard. Nous avons travaillé pour cela, et c'est stable. Je suis heureux que tout cela porte ses fruits. Depuis quelques mois, mon niveau ne fait que s'améliorer. Nous allons dans la bonne direction. Je suis vraiment content de revivre ça. Ce sont des combats durs, mais c'est agréable de se battre, au lieu de souffrir intérieurement, comme c'était le cas auparavant."
La défaite en première ronde à Wimbledon, où Goffin avait laissé filer une avance incroyable (un break dans le troisième set et 5-0 dans le cinquième set), contre son adversaire de demain, Tomas Machac, a dû faire mal. "Ah non, ce match est rapidement sorti de mon esprit," a surpris Goffin. "Les circonstances étaient vraiment bizarres, car, en tant que lucky loser, j'ai littéralement été repêché depuis la plage après quelques jours de vacances et j'ai dû me précipiter à Londres. Ça aurait évidemment pu se terminer autrement. Le hardcourt est sa surface préférée. Il s'installe de plus en plus dans le haut du classement. Il a un très beau revers et je m'attends à nouveau à un match difficile. Je vais devoir bien récupérer. Mais la raideur que je ressens maintenant est surtout une bonne douleur."
Après deux années difficiles où les critiques ne l'ont pas épargné et où son retrait a été suggéré à plusieurs reprises, surtout sur les réseaux sociaux, David Goffin est de retour, figurant maintenant virtuellement dans le top 65. Est-ce une revanche contre tout ce négativisme? "Non, c'est plutôt une revanche sur moi-même," a déclaré Goffin. "Même quand j'étais numéro sept mondial, je recevais encore des critiques. Vous savez, quand on devient un peu plus populaire, on est forcément la cible. Mais je savais ce que je voulais faire, comment je voulais me relancer. Je sais ce que je peux encore accomplir à mon âge, et ce que je veux encore réaliser. Mais bien sûr, cela ne se fait pas tout seul. Il fallait une structure. Ensuite, il fallait que je me demande si j'avais encore l'envie de continuer. Et c'était le cas. Je suis donc heureux que ça fonctionne. J'aurais pu abandonner, vous savez. J'ai eu une belle carrière et j'aurais pu me détendre sur une plage. Mais ce n'était pas ce que je voulais. J'ai encore de belles choses à montrer et à prouver. Et c'est ce que je suis en train de faire."
Demeroutis : "ce ne sont pas des coups de chance"
Après une série de performances remarquables lors de récents matchs, Yannis Demeroutis insiste sur le fait que ces succès ne sont pas le fruit du hasard. « Ce ne sont pas des coups de chance », affirme-t-il avec conviction. « Les résultats que nous obtenons actuellement sont le résultat direct d’un travail acharné, de dévouement et d’une stratégie bien pensée. Nous avons beaucoup investi dans notre jeu et posé les bases pour des performances régulières. Ce n’est pas une question de chance ; nous nous sommes préparés pour performer à ce niveau. »
Yannis Demeroutis : « Sa performance me fait naturellement plaisir », a commencé l'ancien entraîneur de Steve Darcis. « Nous faisions des progrès, mais le début de la tournée américaine (Atlanta/Washington) n'était pas particulièrement remarquable. Mais maintenant, on voit que nous sommes sur la bonne voie. Et ce ne sont pas des coups de chance. Il y a de la régularité. C'est intéressant. » David Goffin a lui-même répété à plusieurs reprises comment toute l'équipe est retournée aux bases. Mais il l'avait déjà dit ou fait auparavant dans sa carrière. Pourquoi ça fonctionne cette fois-ci ? « Parce qu'il a repris confiance », a expliqué Demeroutis. « Dans certains aspects de son tennis, il est redevenu bon, ce qui lui permet de se retrouver dans des situations où il se sent à l'aise. Avant, il n'osait plus le faire. Il avait perdu confiance en certaines de ses qualités. Il avait besoin de regagner confiance : dans ses coups, dans son jeu, ce qui a fait revenir le joueur, et aussi sa mentalité. »
Klinkt simpel maar Germain Gigounon, de vorige coach van Goffin, zal hoogstwaarschijnlijk hetzelfde geprobeerd hebben bij zijn pupil. Waar ligt dan het verschil? Hoe vindt Demeroutis dan wel de juiste woorden? Is hij misschien wat directer, harder dan Gigounon, die een goede vriend is van Goffin? “We zeggen elkaar de waarheid”, gaf hij toe. “Als het niet goed is, is het niet goed. Dan zeggen we dat ook. Hij heeft me aangenomen om hem te vertellen wat er goed of slecht is. En dat doen we ook.”
En principe, Goffin continue encore quinze mois. Comment a-t-il réussi à le convaincre de tout donner une fois de plus ? « En fixant des objectifs. Dans un an et demi, nous prendrons une décision sur l'arrêt ou non. Nous essayons d’être aussi performants que possible dans tous les aspects : dans son tennis, dans son entraînement physique et dans sa préparation mentale. De sorte qu’un an et demi plus tard, si nous arrêtons, nous n’aurons aucun regret. Nous aurons tout donné. Avec cet état d’esprit, je pense que les résultats suivront. » Un huitième de finale à l'US Open serait un très beau résultat à cet égard. « Il y a des troisième tours plus difficiles que Machac », sourit Demeroutis. « Mais il nous a déjà battus cette année, hein. Il est donc le favori, mais nous avons un petit revanche en vue. Nous allons essayer de faire mieux que la dernière fois (Wimbledon). C’est un bon tirage, mais nous l’avons mérité en battant un tête de série (Tabilo) il y a deux jours. Ce sera un beau défi. »
Zizou Bergs: "difficile à accepter"
C'est dommage. Le premier tour de Zizou Bergs (ATP 78) à l'US Open aurait pu se dérouler différemment. Quatre balles de set avec une avance de 5-3 dans le troisième set ont été perdues, et Flavio Cobolli (ATP 31) a conclu le match avec en quatre sets (4-6, 6-3, 7-5, 6-3).
« C'est difficile à accepter », a reconnu Zizou Bergs après son match très disputé contre l'Italien Flavio Cobolli, en grande forme. « Surtout parce que je me plaignais depuis un moment de mon service qui faiblissait parfois, et justement, cela s'est reproduit à ce moment crucial. C'est dommage. » Le niveau de jeu était pourtant là. « Je en suis conscient aussi », dit le Limbourgeois. « Mon niveau a augmenté. Mais il y a encore beaucoup de choses à améliorer. »
Étant donné sa préparation pour ce deuxième tour, cette prestation n'es pas surprenante. « Avant-hier, j'ai joué pendant quatre heures et demi, hier, j'ai disputé un double sous une chaleur étouffante (35 degrés), et cette nuit, je me suis réveillé en sueur et malade. Heureusement, les médecins m'ont donné quelques bons médicaments. Puis, j'ai pu retourner sur le court pendant trois heures et demi, c’est déjà une victoire en soi. Aujourd'hui, je sentais que je devais tout faire parfaitement pour le battre. C'est ce que j'ai fait, sauf pendant un petit moment, qui a ensuite été suivi d'un peu de frustration. Mais quand j'aurai un peu plus d'expérience, je ressentirai peut-être moins le besoin de jouer constamment sur la corde raide. »
Bergs ne doit pas oublier qu'il débute encore à ce niveau. « C'est vrai. Un peu plus d'expérience aidera certainement à mieux gérer ces matchs de Grand Chelem. Il est évidemment bon de voir les choses sous un autre angle. Mais tout s'adapte rapidement, on s'habitue vite à être dans ces situations. On joue le troisième tour de Roland-Garros et si on ne parvient pas à égaler cette performance, ça semble déjà étrange. Alors qu'au début de l'année, cela semblait encore assez irréaliste. Nous faisons donc les bons pas, mais je pense que nous pouvons faire encore mieux. Et c'est aussi l'une de mes qualités, de continuer à peaufiner et à évoluer. » À quoi fait-il référence ? « Mon service est une arme, mais il est actuellement un peu trop irrégulier », précise Bergs. « Il y a encore de la marge de progression là-dessus. Il en va de même pour mon coup droit, pour savoir quand privilégier la précision et quand opter pour plus de puissance. Il faut continuer à jouer vers l'avant tout en restant solide défensivement. Nous avons une idée assez claire de ce qu'il faut faire. Il s'agit maintenant de mettre cela en œuvre de la manière la plus intelligente possible. »
La prochaine échéance que Bergs a déjà notée dans son agenda est la Coupe Davis à Bologne. « Nous verrons combien de temps il me faudra pour récupérer de ce voyage et de cet US Open », dit Bergs. « Je souhaite profiter de la semaine avant la Coupe Davis pour travailler efficacement avec Steve (Darcis) et Ruben (Bemelmans). En même temps, je suis conscient que je dois encore performer dans les mois à venir, je dois défendre les points de deux challengers, afin de bien commencer l'année prochaine en Australie. »
Greet Minnen: "j'ai beaucoup appris pendant la tournée américaine"
Un très bon set n'a pas suffi à Greet Minnen (WTA 85) pour faire douter Donna Vekic (WTA 24). La demi-finaliste de Wimbledon et médaillée d'argent à Paris l'a emporté 7-5, 6-1, mais Minnen peut quitter New York la tête haute. « Nous évoluons dans la bonne direction », a-t-elle justement déclaré.
Le regard inquiet de Donna Vekic vers son équipe d'entraîneurs, où se trouvait également l'ancienne star américaine Pam Shriver, en disait long. Elle s'attendait certes à un défi compliqué face à Greet Minnen, surtout après avoir perdu contre la Belge à Rosmalen, mais ce niveau de jeu était inattendu. Les deux joueuses servaient fort, cherchaient les lignes et ne se laissaient aucun répit. Le combat était intense sur le court numéro onze. « C'était vraiment un très bon set », a confirmé Minnen. « Je servais et retournais bien, mais on voyait aussi qu'elle jouait avec énormément de confiance. Ses balles atterrissaient très profondes, et ses retours se retrouvaient souvent dans mes pieds. J'avais l'impression d'être constamment sous pression et d'avoir peu d'occasions de prendre l'initiative. Et quand une petite opportunité se présentait, j'avais naturellement tendance à vouloir forcer un peu. »
Il était frappant de voir comment Vekic répondait à chaque moment délicat par un bon service ou la bonne décision. C’est ce qui arrive quand on a gagné seize matchs au cours des deux derniers mois. « Dans le deuxième set, j'ai cherché à en faire un peu plus, j'ai pris un peu plus de risques, et cela s'est accompagné de fautes », a dû admettre Minnen. « Mon niveau a légèrement baissé, et elle a tellement de confiance qu'elle en a profité pour s'emparer du set. »
C'est donc une histoire similaire à Wimbledon, où Minnen avait également joué un excellent deuxième tour contre Jasmine Paolini (WTA 5). « Et elle est ensuite allée jusqu'en finale », a souri Minnen. « Ce sont simplement deux joueuses qui réalisent une très bonne saison, et cela se voit à la qualité de leurs coups et à l'absence totale de doute dans les moments clés. Aujourd'hui, c'était à nouveau le cas avec Vekic : elle a frappé de nombreux coups gagnants et a commis très peu de fautes. Si elle continue sur cette lancée, elle peut encore aller loin. Peut-être comme Paolini à Wimbledon. »
Mais cela vaut aussi pour Minnen, elle peut encore aller loin si elle continue sur cette lancée. « Il faut que la chance soit parfois de notre côté », a-t-elle dit en riant. « Par exemple, avec le tirage au sort. D'un autre côté, comme je l'ai déjà dit à Wimbledon, il faudrait que je devienne tête de série. » On n'en est pas encore là, mais la joueuse de 27 ans de Turnhout semble vraiment sur la bonne voie. « J'ai en tout cas le sentiment d'avoir beaucoup appris lors de ce voyage. Aussi en termes de mentalité. Et je réalise que je peux rivaliser avec ces joueuses, parfois même les battre. Sur cette tournée américaine, je n'étais peut-être pas encore assez constante, ou du moins pas autant que je le souhaiterais, mais il faut rester positif et se rendre compte que nous évoluons dans la bonne direction. »
Elise Mertens : « J'espère que le tennis retrouvera un peu d'attention dans notre pays. »
Tout comme l'année dernière, Elise Mertens (WTA 35) s'est qualifiée pour le troisième tour de l'US Open. Malgré la chaleur écrasante, elle n'a pas eu à trop transpirer pour l'emporter (6-3, 6-2) contre Ajla Tomljanovic (WTA 118). Le prochain match contre Madison Keys (WTA 14) sera certainement plus difficile. « Je vais devoir la déstabiliser et la faire courir », a-t-elle anticipé.
« Il a fallu un temps d'adaptation », a admis Elise Mertens. « Il faisait vraiment chaud ce matin à 11 heures, en plein soleil. C'était étouffant, et j'ai dû prendre un moment pour entrer dans le match. J'ai rapidement senti que j'avais l'avantage, même si le début était serré. J'avais un plan concret, tandis qu'elle est surtout une grosse frappeuse. Je devais renvoyer le plus de balles possible et, de préférence, les envoyer en profondeur. À la longue, elle n'avait plus de réponse, surtout au début du deuxième set, où elle semblait perdue. J'avais aussi confiance en mon service, qui fonctionnait beaucoup mieux que lors de mon premier match, après quelques ajustements à l'entraînement mardi. Finalement, je l'ai déstabilisée mentalement et j'ai joué avec suffisamment de qualité. »
Sur 31 Grand Chelem, c'est la 24eme foise que Mertens atteint le troisième tour de l'US Open, soit un impressionnant 77 % de réussite. « C'est une belle statistique », a plaisanté la Limbourgeoise. « Si on m'avait dit ça au début de ma carrière, je ne l'aurais pas cru. Cela montre qu'il y a beaucoup de choses possibles quand on veut vraiment quelque chose. Nous voici en troisième ronde, les points de l'année dernière sont défendus, et tout ce qui vient maintenant est du bonus. »
Il y a douze mois, Mertens avait vu son parcours stoppé par Coco Gauff, qui allait remporter le titre à l'US Open une semaine plus tard. Madison Keys semble être une adversaire un peu plus abordable. L'année dernière à Cincinnati, Mertens avait battu l'Américaine de 29 ans en trois sets. « Oh, je ne pense pas que c'est quelque chose à laquelle elle pense encore. Chez elle, cela dépend souvent du jour. Elle peut frapper des coups gagnants de n'importe quel angle, mais cela peut aussi entraîner beaucoup de fautes. Le plan de jeu sera à peu près le même qu'aujourd'hui : essayer de la déstabiliser, la faire courir, et ne pas lui donner toutes les balles à hauteur de hanche. Elle a eu une blessure à Wimbledon et a aussi abandonné à Toronto. Elle joue avec un bandage autour de la cuisse. Mais je pars du principe qu'elle sera à 100 %. Mon premier tour était déjà contre une grosse frappeuse (Kudermetova), aujourd'hui c'était encore plus intense. Et le 3e tour le sera encore davantage. Mais bon, lors des tournois de préparation, j'ai aussi joué contre Osaka et Samsonova, donc je suis un peu habituée. »
Quatre Belges au deuxième tour d'un tournoi du Grand Chelem est assez positif, avoue Elise. « Pour un si petit pays, ce n'est pas mal. J'espère que le tennis retrouvera un peu d'attention dans notre pays. Ces quatre dernières années, cette attention a considérablement diminué, et la pandémie de COVID-19 y est certainement pour quelque chose, mais c'est tout de même frappant. Les budgets semblent être dirigés vers d'autres sports. Je me souviens qu'il n'y a pas si longtemps, il y avait tant de journalistes belges ici que nous devions nous déplacer vers une plus grande salle pour la conférence de presse. Le tennis est incroyablement populaire à l'échelle mondiale, rien qu'à voir le monde ici à l'US Open. De plus, les tournois combinés de dames et d'hommes sur le circuit, selon moi, feront que le tennis va bientôt connaître un nouvel essor. J'espère que cela pourra également se refléter en Belgique. Car c'est vraiment un sport magnifique. »
Zizou Bergs : « Je dois encore progresser »
Un début à l'US Open qu'il n'oubliera pas de sitôt. Zizou Bergs (ATP 80) s'est battu pendant 4h22 dans une montagne russe incroyable, avec un score de 6-2, 4-6, 6-2, 3-6, 7-6, pour finalement dépasser Pavel Kotov (ATP 60) et se qualifier pour le deuxième tour contre Flavio Cobolli (ATP 31). « Ce n'est que lorsque le public s'est impliqué que j'ai vraiment commencé à m'amuser sur le court », a souri Bergs.
Pendant quatre sets, c'était un match étrange et pas vraiment de très bonne qualité. Par moments, Zizou Bergs semblait prendre facilement le dessus, mais un set plus tard, c'était Pavel Kotov, le Russe, qui semblait se diriger vers la victoire. Ce n'est que dans le cinquième set que les deux joueurs ont trouvé leur meilleur niveau et que le public, qui affluait – Bergs et Kotov étaient le dernier match sur les courts extérieurs du Billie Jean King Tennis Center autour de 22h – a apporté l'énergie nécessaire et une ambiance électrique. « C'était fou », a souri Bergs. « Le match a vraiment pris vie dans le cinquième set. Quand les spectateurs se sont impliqués, cela a créé une ambiance agréable. Je m'amusais vraiment à ce moment-là. Et là, on voyait que mes coups se libéraient et que les balles difficiles atterrissaient juste à l'intérieur des lignes. Jusqu'alors, ça avait été des montagnes russes avec des moments de domination alternant entre nous et des points clés gagnés et perdus. À la fin, il semblait que le match allait tourner en sa faveur. Il dominait un peu plus et jouait mieux. »
Bergs s'est retrouvé mené par deux fois avec un break de retard dans ce cinquième set. Son service ne l'aidait pas suffisamment, et son coup droit n'était pas assez efficace pour vraiment inquiéter Kotov. Il ne lui restait donc qu'une option : se battre. C'est justement sa spécialité. Soutenu par le public, Bergs s'est démené et a accompli l'inattendu. Il a sorti son meilleur tennis au moment le plus crucial et a remporté un tie-break stressant 10-7. Une fois de plus, il a montré tout son cœur. « Je ne sais pas si j'aurais réussi sans ce public autour du terrain. Gagner sur une balle de match comme ça, c'est évidemment génial, mais je me rends bien compte que mon niveau de jeu n'est pas assez bon en ce moment et que je dois mieux jouer. Mais réussir à m'en sortir ici, contre un joueur mieux classé, c'est tout simplement incroyable. »
Malgré cette toute première victoire à l'US Open, Zizou Bergs a fait preuve de beaucoup de lucidité après le match. « Il y a encore du travail à faire », a-t-il reconnu. « Nous avons franchi des étapes. Et cette étape était méritée, car elle se faisait attendre depuis longtemps. Mais il s'avère que la réalité de ce top 100 n'est pas si simple et qu'il y a énormément de très bons joueurs. Il y a toujours des matchs que tu peux gagner sans être au top, mais le niveau moyen doit tout de même s'améliorer. Je dois encore progresser. »
Surtout s'il veut avoir une chance au deuxième tour contre l'Italien Flavio Cobolli, qui est en grande forme. « Je le connais un peu », a dit Bergs. « Nous nous sommes entraînés ensemble quelques fois quand il était encore autour de la 200e place. »e ...
David Goffin : « C’est bien de battre un joueur de ce calibre ici. »
Belle victoire de David Goffin face au 22ème mondiale Alejandro Tabilo au premier tour de l'U.S. Open. « Chaque victoire en Grand Chelem fait du bien, mais en trois sets contre une tête de série, c'est encore mieux, bien sûr. » Un Goffin en grande forme a certainement aussi une chance au deuxième tour contre Adrian Mannarino (ATP 42).
« Ce premier set n’a pas été simple », a commencé David Goffin dans son analyse. « Il a très bien commencé, avec beaucoup de force et d'agressivité. J'ai eu besoin de temps pour entrer dans le match, car je ne sentais pas bien la balle au début. Mais c'est là que mon expérience et tous les matchs de ces dernières semaines m'ont été utiles pour ne pas paniquer. J'ai cherché à mettre plus de qualité et de longueur dans mes coups. Finalement, je me suis senti bien et j'ai commencé à mieux retourner et à mieux jouer petit à petit. Je suis devenu plus constant, tandis qu'il alternait entre des coups brillants et pas mal d'erreurs. À 3-2 en ma faveur dans le troisième set, j'ai mal joué un jeu, et il a encore tenté le tout pour le tout, ce qui a rendu la fin plus tendue. Mais j'ai été solide du début à la fin. C'est bien de battre un joueur de ce calibre ici. Chaque victoire en Grand Chelem fait du bien, mais en trois sets contre une tête de série, c'est encore mieux, bien sûr. »
Même les supporters chiliens les plus fervents n'ont pas pu motiver leur joueur ni perturber un Goffin serein. « Je sais bien maintenant que ces supporters seront présents dans les tournois du Grand Chelem », a souri Goffin. « Avec leurs chants, ils scandent 'Chi-Chi-Chi, Le-Le-Le'. Mais le match n’a pas vraiment pris qu’une seule direction, donc le public n’a jamais vraiment pu jouer un rôle. »
Au prochain tour, Goffin affrontera de nouveau un adversaire gaucher, le Français Adrian Mannarino. Il était encore dans le top 20 mondial au début de l'année, mais il a connu une saison terrible avec presque uniquement des défaites. « Mannarino traverse une période difficile, mais il reste bien sûr un très bon joueur », a reconnu Goffin. « La dernière fois, il m’a battu (Goffin mène 5-3 dans leurs confrontations, mais il a perdu le dernier match à Astana en 2022, ndlr). Sur cette surface, il joue généralement bien, et parfois, un tournoi du Grand Chelem peut vraiment relancer un joueur. Il a quand même battu Coric, donc... Un premier tour comme celui-là va lui faire du bien. » Avec l'élan et la confiance de Goffin, cela semble néanmoins être une bonne opportunité. « Je ne dois pas m'enthousiasmer », a déclaré le Liégeois. « Je dois toujours apporter la même intensité et exigence sur le terrain. Croire que tout va aller tout seul parce que j'ai gagné quelques matchs serait une très mauvaise attitude. »
Après la transition rapide de Winston-Salem, Goffin a maintenant un peu de temps pour se vider l'esprit avant de devoir retrouver cette intensité. « Je me concentre pas mal sur la récupération ici », a-t-il expliqué. « Cela dépend de mon programme au club si je fais un petit tour à Manhattan, où je chercherai peut-être un cadeau pour ma fille. Je suis fan de Soho et de West Village, surtout pour faire du shopping ou se promener. J'aimerais toujours y passer une journée, mais en ce moment, c'est un peu plus compliqué car c'est vraiment à l'opposé de New York par rapport à Queens. D'ailleurs, cette fois, nous logeons sur la 2nd Avenue, avec une vue dégagée sur la Hudson River. C'est agréable aussi ! »
Elise Mertens: "Je n'ai pas paniqué après le 1er set"
... Elise Mertens Elise Mertens (WTA 35) peut légitimement revendiquer le titre de championne du monde des matches remportés sans être au top, après une nouvelle victoire difficile (3-6, 6-4, 6-3) contre son ancienne partenaire de double Veronika Kudermetova. Elle jouera le 2e face à Veronika ... ... Ajla Tomljanovic (WTA 118).
43 % de premières balles, pas mal de fautes directes, surtout côté coup droit, et un premier set très laborieux. Beaucoup de joueuses auraient abandonné dans ces conditions. Pas Elise Mertens. Elle a enfilé sa tenue de travail et s'est attelée à sa tâche : rendre Veronika Kudermetova désespérée. « Je devais m'adapter au court, qui était plus lent que prévu », a expliqué Mertens. « Peut-être parce qu'il était à l'ombre ? Mon timing n'était pas au point. Dans le deuxième set, je me suis concentrée sur la conservation de mon service et j'ai engagé plus de rallyes. Ce qui a fait que mon tennis s'est un peu amélioré. C'était tendu, mais j'ai bien continué à me battre. Il faisait chaud et humide, ce qui a rendu le match assez éprouvant au final. Je suis donc très contente d'avoir pu remporter ce match. »
...e Il s'agit du 31e Grand Chelem et elle n'a perdu que quatre fois au premier tour. Un modèle de régularité. « Ce n'est pas que je commence avec l'idée que je ne peux pas perdre au premier tour », a souri la Limbourgeoise. « Mais après avoir perdu un premier set, je ne panique pas. C'est l'expérience qui entre en jeu. À Wimbledon (contre Hibino), ça m'est arrivé aussi. J'essaie alors de changer mon plan de jeu. C'est l'une de mes forces, d'avoir un plan B. Je n'étais pas trop stressée pour ce premier tour. Cela s'est amélioré avec les années. »
Au deuxième tour, Ajla Tomljanovic sera son adversaire, une joueuse avec autant d'expérience. L' Australienne de 31 ans a atteint les quarts de finale à New York il y a deux ans. Depuis, elle a dû faire face à des blessures et des opérations. Elle travaille à son retour depuis mai. « Je sais qu'elle frappe aussi fort, comparable à Kudermetova », a déclaré Mertens. « Elle est très dangereuse quand elle peut frapper la balle dans sa zone de confort. Mais dès qu'elle doit courir, c'est un peu moins bon. Je vais surtout revoir mon match pour voir ce qui doit être amélioré. Je vais aussi retravailler ma première balle demain. »
Elle le fait depuis un certain temps déjà avec son compagnon et entraîneur, Christopher Heyman. « C'est à la fois facile et difficile », a souri Mertens. « Nous essayons de bien séparer nos deux vies. Sur le court, c'est du travail, et en dehors, nous sommes simplement un couple. Mais ça fonctionne bien, j'ai déjà un peu d'expérience dans ce domaine. Nous nous donnons de l'espace, mais sur le court, nous pouvons aussi nous dire un peu plus de choses, parce que nous nous connaissons très bien, évidemment. Non, ça marche bien. »
Greet Minnen: "Ce qui suit sera du bonus"
Victoire au bout du suspens pour Greet Minnen au premier tour de l'US Open face à la joueuse plutôt en forme qui est Magdalena Frech (WTA 43) qui s'est inclinée 7-5, 7-5. « Dans ce dernier jeu, j'étais prête à mourir », a plaisanté Minnen, qui affrontera maintenant une adversaire en pleine forme. Donna Vekic ...
Fort travail de la joueuse de 27 ans sur le court numéro huit du Billy Jean King Tennis Center. Après un break précoce en sa défaveur, elle a dominé pendant une longue période avec un tennis rafraîchissant contre la Polonaise Frech. 7-5, 4-0, et pas un nuage dans le ciel new-yorkais. « Puis est venu un jeu que je n'aurais pas dû perdre », a admis Minnen. « Ensuite, je n'ai pas grand-chose à me reprocher. Elle est devenue meilleure, s'est montrée plus solide dans les rallyes, ce qui a rendu la bataille très dure pour rester dans ce set. Elle avait le momentum de son côté, et le set semblait m'échapper. Mais j'ai pu rester calme, et dans le dernier jeu, j'étais prête à mourir, si c'était nécessaire pour gagner. »
Après son troisième tour l'année dernière, il y avait quand même un peu de pression pour ce premier tour aujourd'hui. D'où la joie et le soulagement après le match. « Les dernières semaines n'ont certainement pas été faciles à gérer », a admis Minnen. « Si je ne défendais pas mes points, je risquais de chuter considérablement dans le classement. Mais j'ai réussi à générer le déclic, à me concentrer sur mon tennis et à aborder cet U.S. Open comme un nouveau tournoi. Ce match m'a fait énormément de bien, notamment pour relâcher un peu la pression. Mais aussi parce que j'ai pu à nouveau bien jouer au tennis. Ces dernières semaines, il y avait un peu trop de hauts et de bas, mais maintenant, je joue de manière plus constante. C'est génial. Tout ce qui viendra maintenant, c'est juste un bonus. »
Un bonus face à la 24e joueusee Donna Vekic, 24e tête de série, attend Minnen au deuxième tour. Minnen avait battu la Croate au printemps sur le gazon de Rosmalen, mais c’était juste avant que Vekic ne prenne un élan spectaculaire : une finale à Bad Homburg sur gazon, une demi-finale à Wimbledon et une médaille d’argent olympique à Paris sur terre battue. « Elle réalise une très bonne saison », a reconnu Minnen. « À Rosmalen, je ne l'avais pas trouvée très en forme, mais après ça, tout a changé pour elle, et elle a commencé à enchaîner les victoires. Je pense donc que je vais affronter une joueuse différente. La confiance peut vraiment transformer quelqu'un. Il sera important de la mettre sous pression autant que possible, de la faire courir. Mais si cela ne fonctionne pas, car elle est finalement une joueuse très agressive, je devrai rester solide et éviter de lui donner trop d'angles. Elle a énormément de talent et d’armes. Je vais devoir la sortir de sa zone de confort. »
On peut affirmer que Greet Minnen, dans cette forme, peut viser plus haut, par exemple vers le top 50. « C’est vrai », souri la joueuse de Kempen. « Plus je joue contre ces joueuses, plus j’ai l’impression que je peux rivaliser avec elles , et parfois même que je suis simplement meilleure. J’ai plus d'armes, il s’agit de les contrôler et de rester constante. »
Joachim Gérard sera porte drapeau pour ses 5e et derniers Jeux
... Joachim Gérard Médaillé de bronze à Rio, le huitième joueur mondial espère faire aussi bien, voire même mieux qu'au Brésil. Il est pressé de commencer la compétition et, aussi, de vivre une cérémonie d'ouverture qui aura lieu sur les Champs Elysées et pendant laquelle il sera l'un des deux porte-drapeaux (avec la cavalière Manon Claeys). Nous l'avons rencontré avant son départ à Paris.
Joachim, on est à quelques jours de vos cinquièmes Jeux Paralymiques. Dans quel état d’esprit êtes-vous ?
Joachim Gérard: Joachim Gérard : je suis excité (sourires). J’ai hâte d’y être. J’ai hâte de retrouver le Village paralympique. Tokyo a été tellement différent avec le Covid que j’ai vraiment envie de retrouver la véritable ambiance des Jeux. J’ai envie de prendre du bon temps et, bien entendu, de faire un bon parcours.
C’est aux Jeux que vous avez réussi une de vos plus belles performances puisque vous avez gagné la médaille de bronze à Rio en 2016. Vous espérez faire aussi bien à Paris ?
Aussi bien, oui, voire même mieux. Mon objectif est clairement de ramener une médaille. Maintenant, il faut savoir que je ne serai pas le seul à avoir cette ambition. On est plusieurs à être prétendants. En réalité, je suis, quant à moi, plutôt un outsider. Cette année, il y a le Top 2 mondial (Hewett et Oda)vqui est vraiment au-dessus. Puis, il y a les 3 et 4 (De La Puente et Fernandez) qui sont eux aussi très forts. Moi, je suis derrière ces quatre joueurs mais il n’y a pas une grande différence. Je vais me donner à fond et on verra bien ce qu’il se passe.
Vous pouvez aussi compter sur votre grande expérience des Jeux...
Oui, j’ai en effet une grande expérience. Mais ils sont tous différents. Aux premiers, à Pékin, j’ai surtout été prendre la température. Les deuxièmes, à Londres, j’étais plus compétitif. Les troisièmes, à Rio, j’y ai été pour la médaille et je l’ai ramenée. J’ai aussi été pour la médaille à Tokyo mais sans succès (NDLR : Joachim a été éliminé en 8e de finale et a ensuite dû être hospitalisé suite à un malaise dans le Village). C’est toujours très différent, l’arrivée est différente. Donc, oui, j’ai de l’expérience mais il faudra voir comme cela se passe.
Vous allez retrouver Roland-Garros, un site que vous connaissez bien et il y aura certainement énormément de Belges dans les tribunes.
C’est très positif de pouvoir prendre part à des Jeux qui sont très proches de chez moi. A Londres, ce n’était pas très loin non plus mais Paris est plus accessible. Et je pense aussi que j’ai plus de notoriété auprès du grand public qu’avant, donc je pense en effet qu’il y aura du monde pour me soutenir, ainsi que les autres athlètes. Ce qui est bien, c’est que les spectateurs ne viendront pas pour découvrir les Paraympiques mais bien dans un but de nous soutenir et cela, oui, c’est très positif, très excitant.
Ce sont vos 5èmes mais aussi vos derniers Jeux puisque vous avez décidé de mettre fin à votre carrière fin 2025. Quel est votre sentiment par rapport à cette dernière ?
J’arrête en effet fin 2025 et cela ne me fait rien car il s’agit d’un choix réfléchi. Les derniers Jeux, c’est autre chose. C’est aussi pour cela que je veux prendre du plaisir sur le terrain en ayant évidemment toujours à l’esprit une envie de résussir un bon résultat. La majeure partie de mon cerveau est prise par cette volonté de bien faire.
Vous suivrez les autres athlètes belges ?
Cela dépend. Si je vais en finale, je n’aurai pas le temps (sourires). Mais si je ne vais pas en finale, oui, bien entendu, j’irai voir les autres Belges, d’autant que l’on a vraiment beaucoup de possibilités de médailles. Donc, si grâce à un supporter en plus, ils peuvent faire la différence, je serai celui-là.
En dehors de la médaille de Rio et des résultats sportifs, quel est votre meilleur souvenir olympique ?
Il n’y en a pas un qui ressort mais les entrées dans le stade olympique sont juste incroyables. Celle de Tokyo, un peu moins car il n’y avait pas de public, Mais ici, à Paris, cela va être très particulier car on sera sur les Champs Elysées. Ce sont chaque fois des frissons de la tête aux pieds et cela génère des souvenirs incroyables parce que l’on ne vit pas cela tous les jours même si, pour moi, ce sera la cinquième fois. C’est toujours un moment exceptionnel. Je ne raterais pour rien au monde la cérémonie de ce mercredi, d’autant que je ne jouerai pas avant dimanche. Il faut profiter de ces moments incroyables.
Voici la réaction de Joachim à sa désignation comme porte drapeau:
«C’est un grand honneur. Même pour un ‘ancien’, c’est quelque chose d’extraordinaire, surtout pour mes derniers Jeux. Être devant la délégation signifie beaucoup pour moi. J’espère montrer le chemin vers la victoire à l’ensemble du Paralympic Team Belgium et faire profiter les plus jeunes de mon expérience.»
Bedankt, Joachim, en veel succes.
David Goffin : « J'ai retrouvé la confiance sur le "dur" américain. »
Met negen zeges op vijftien wedstrijden kende David Goffin Avec 9 victoire sur 15 matches David Goffin (ATP 78) a retrouvé la confiance avant l'US Open. Lors de son parcours jusqu'en demi-finale à Winston-Salem, le joueur de 33 ans de Liège a semblé avoir retrouvé sa forme d'antan.e reekshoofd Alejandro Tabilo (ATP 21) als tegenstander zal de beste versie van Goffin ook nodig zijn om een ronde verder te gaan. “Ik heb nog altijd het potentieel om hoger te geraken”
David Goffin a passé un mois en Amérique, divisé en deux parties : « Après Atlanta et Washington, je suis rentré brièvement chez moi pour être avec ma femme. » Cette pause a permis à Goffin de revenir avec succès sur le devant de la scène. Avec des demi-finales à Cary (challenger) et Winston-Salem, il a prouvé qu'il n'était pas encore fini. Après une saison en dents de scie, le Liégoie s'ets montré plus constant. « C'est vrai, d'une certaine manière », a admis Goffin. « Mais pour moi, ce n'était pas une grande surprise. Je sentais que, petit à petit, avec le travail que nous faisions avec l'équipe et Yannis (Demeroutis) sur le terrain d'entraînement, mon niveau s'améliorait. À Roland-Garros, j'ai déjà joué quelques bons matchs. Sur gazon, j'ai remporté un challenger (Ilkley), puis à Atlanta, j'ai signé une belle victoire contre Shapovalov et disputé un bon match contre un Cobolli en forme. Il y avait de plus en plus de constance dans mon niveau de tennis. Combiné avec des entraînements très productifs, cela nous a montré que quelque chose se préparait. Cela s'est concrétisé par neuf matchs en onze jours, avec une bonne demi-finale à Cary (contre Safiullin) et une autre à Winston-Salem. C'est super positif, mais en fait, c'est simplement le résultat du travail que nous avons fourni. Parfois, cela ne porte pas ses fruits immédiatement, mais cette fois-ci, si, et cela me satisfait énormément. »
Le rôle Yannis Demeroutis est inestimable pour David Goffin. "Cela fait maintenant quelques mois que nous avons complètement repris à zéro," a expliqué Goffin. "Nous sommes revenus aux bases sur les plans physique, mental et technique. L'exigence à l'entraînement a été augmentée pour que je retrouve mon jeu. Et cela a fonctionné petit à petit : je suis maintenant plus solide, plus constant, plus agressif, et je monte plus souvent au filet. Tout devient alors automatiquement plus efficace. Cela s'est clairement manifesté lors de tous ces matchs des dernières semaines. Neuf matchs en onze jours, ça faisait longtemps que ça ne m'était pas arrivé." Goffin souligne également comment il a retrouvé sa confiance sur le hardcourt américain. "Cette période n'a pas toujours été facile pour moi ces dernières années. C'est, par exemple, le jour et la nuit comparé à ce que je ressentais ici l'année dernière."
Mais est-ce que cette bonne sensation sera suffisante pour surmonter un premier tour difficile contre le joueur chilien de 22 ans ? C'est la grande question. Goffin sait qu'un défi de taille l'attend, mais avec la confiance retrouvée et la constance dans son jeu, il espère pouvoir maintenir sa forme et réussir son entrée à l'U.S. Open. "Il peut jouer sur toutes les surfaces," a expliqué Goffin. "C'est un gaucher qui sert très bien et qui peut jouer de manière très agressive avec son revers légèrement plus plat. Il a de bonnes mains et il a certainement eu une saison solide. Ce n'est pas un tirage facile, mais je vais simplement continuer à faire ce que je fais. Je vais essayer de sortir mon meilleur niveau, et on verra si je peux gagner ce match."e reekshoofd Alejandro Tabilo te overleven? Dat is een andere vraag. “Hij kan op alle ondergronden uit de voeten”, wist Goffin. “Een linkshandige die uitstekend serveert en erg agressief kan tennissen met zijn iets vlakkere backhand. Hij heeft goede handen en heeft er alleszins een sterk seizoen opzitten. Geen makkelijke loting maar ik ga gewoon verder doen met wat ik bezig ben. Ik ga proberen mijn beste niveau op te dissen en dan zullen we zien of ik die match kan winnen.”
Mentalement, Goffin a l'expérience nécessaire, mais cette édition de l'U.S. Open est un peu particulière pour lui, sachant que c'est probablement son avant-dernière participation à New York et que sa femme, enceinte de plusieurs mois, l'attend à la maison. "À mon âge, on ne sait jamais, mais j'espère être encore ici l'année prochaine," a-t-il souri. "Je ne me pose pas trop de questions. De plus, la grossesse de ma femme s'est très bien passée, ce qui est notre chance. Je n'ai jamais eu de raisons de m'inquiéter. Il n'y a aucun signe que le bébé arrivera plus tôt que prévu, ce qui me permet de jouer ce tournoi l'esprit tranquille. Tout se passe bien." Goffin ne sait pas encore combien de jours de congé de paternité il va s'accorder. "On va devoir attendre et voir. La transition entre les tournois asiatiques et ceux en Europe pourrait être un peu difficile, mais je veux encore participer à tous ces tournois en salle en Europe." De retour dans le top 80 mondial, sur le point de devenir papa, à presque 34 ans, Goffin ne pense pas encore à ralentir. "Je veux aller plus haut !", a-t-il affirmé avec conviction. "Je me sens bien physiquement et mon tennis est de retour à un bon niveau. Si je peux jouer avec calme et sérénité comme la semaine dernière, de belles choses peuvent se produire, même contre des joueurs du top 40-50. Je crois fermement que j'ai encore le potentiel pour monter dans le classement."
Zizou Bergs : « Je n’embrasse même plus ma copine. »
Zizou Zizou Bergs est prêt. Pour son premier tableau principal à l'US Open, mardi, Pavel Kotov (ATP 63) est son premier adversaire. "Un tirage que j'apprécie", a déclaré le Limbourgeois, tout en admettant qu'il a encore peur après l'incident avec Sinner : "Le nez de ma copine est bouché, elle utilise un spray nasal et maintenant je ne l'embrasse plus."
"Je suis surtout heureux de n'avoir que de petites blessures en ce moment de l'année, et d'avoir évité les grosses blessures. C'était le défi que nous nous étions fixé cette année, et cela s'est bien passé", a déclaré Zizou Bergs, qui est à New York avec Gert-Jan De Muynck, le préparateur physique Kurt Jansen, et sa copine. "Mentalement, il y a eu des hauts et des bas. J'ai de toutes façons mon tempérament. Mais je sais aussi que c'est lors des jours difficiles qu'on peut faire le plus de progrès. En termes de tennis, je me situe quelque part entre moyen et bon. Je pense que nous avançons bien vers de nouveaux objectifs, mais ce n'est pas encore tout à fait fluide. À Winston-Salem, j'ai eu deux bonnes victoires (contre Opelka et Etcheverry), mais je n'en ai pas tiré suffisamment de confiance. Lors du troisième tour contre Michelsen, mon service n'a pas du tout fonctionné, ce qui rend ce genre de match bien plus difficile."
C’est une longue saison, qui avec l’US Open entre dans son dernier trimestre. « On le ressent », a admis Bergs. « L'enthousiasme général pour les 'tournois ATP ordinaires diminue un peu, malheureusement. Mais je sais aussi que lors des plus grands tournois, j’ai la motivation, l’enthousiasme et la volonté de donner le meilleur de moi-même. C’est encore quelque chose dont j’ai besoin pour réaliser des performances de haut niveau. Il y a Roland Garros, Wimbledon, ensuite les Jeux Olympiques, New York et la Coupe Davis. C’est là que je veux performer, me montrer. Nous avons décidé de continuer à viser ces grandes échéances. C'est un pas difficile, mais un pas que nous devons franchir pour évoluer vers le niveau supérieur. Si à la fin de l'année, nous devons ajuster avec un Challenger, nous le ferons. Mais pour l’instant, j’essaie de trouver ma voie ici. »
Le parcours à New York commence par un affrontement avec Pavel Kotov, un Russe qui peut sembler nonchalant mais qui est très talentueux. "C'est un tirage qui me plaît bien", a déclaré Bergs. "Favorable, sans plus. On peut tomber directement contre un joueur du top, et ce serait juste l'horreur. Celui-ci me donne envie, et je le connais. J’ai encore joué contre lui la semaine dernière à Winston-Salem. En principe, c’est un joueur qui me permet de donner le meilleur de moi-même. On va se préparer du mieux possible et on verra bien." L'US Open devrait convenir à notre compatriote, car tous deux apprécient beaucoup le spectacle et un public bruyant. "Chez les juniors, c'était mon tournoi du Grand Chelem préféré", a souri Bergs. "Mais maintenant, il est passé en troisième ou quatrième position. Cette année, Roland Garros a surpassé tous les autres en termes d'ambiance. Et Wimbledon est de toute façon incroyable. Mais la troisième place parmi tous les tournois, c'est quand même une belle position dans la liste, non ?"
Bergs joue également en double pour la première fois à un niveau de Grand Chelem. "J'ai beaucoup joué en double avec mon équipe à Aix-la-Chapelle pendant les interclub," a-t-il souri. "Et je sais que je suis un joueur de double compétent. Mais je ne sais pas encore quelle sera l'alchimie avec mon partenaire (Fabio Marozsan). Nous nous concentrons clairement sur le simple, pour être clair. Nous n'allons pas ajouter des entraînements de double. Mais l'envie d'essayer était là."
Ce qui a également causé quelques inquiétudes dans les vestiaires cette dernière semaine, c'est l'affaire Jannik Sinner. Le numéro un italien a été contrôlé à Indian Wells avec une infime quantité de clostébol, une substance interdite, mais il a été immédiatement innocenté de toute mauvaise intention. La cause ? Un spray utilisé par son kinésithérapeute pour soigner une blessure au doigt, qui aurait pénétré dans son organisme lors de massages des pieds. "Dans les vestiaires, on n'en parle pas beaucoup", a déclaré Bergs. "On peut me traiter de naïf, mais je ne crois pas que ce gars-là ait consciemment utilisé des produits dopants. Je dois dire aussi que je ne pense pas que quelqu'un dans le monde du tennis fasse cela aujourd'hui. Cela me fait tout de même peur de commettre moi-même une erreur. Le nez de ma copine est bouché, elle utilise un spray nasal... donc je ne l'embrasse tout simplement pas ! En Chine et en Argentine, je ne mange pas de viande. Je fais très attention à tout cela !" La peur de se retrouver accidentellement pris dans une affaire de dopage est bien réelle. "Ce serait quand même une incroyable malchance d'être suspendu par exemple pour avoir manqué trois contrôles. Je remplis mes whereabouts moi-même, mais je suis aussi extrêmement distrait, donc il y a une chance que je manque un jour un rendez-vous... Ou si l'on se retrouve contaminé involontairement par un produit quelconque, ce serait vraiment douloureux. Maintenant, si cela s'est effectivement passé de cette manière pour Sinner, je suis content que les choses aient été rapidement clarifiées pour lui. Et le fait que cela ait suscité des discussions est positif, car j'espère qu'ils rendront la procédure aussi rapide pour chaque joueur."
Elise Mertens : « Le tennis est vivant ici, et ça fait du bien. »
Op de valreep toch nog reekshoofd begint Elise Mertens Elise Mertens (WTA 34) commence ce lundi son neuvième US Open en affrontant son ancienne partenaire de double. Veronika Kudermetova « On va voir ce que ça donne, car je ne suis pas non plus sortie indemne des dernières semaines », a expliqué Mertens, qui a de nouveau des problèmes physiques.
Billy est la nouvelle recrue d'Elise Mertens : son neuvième chien adopté, un colley écossais (Lassie) âgé de neuf ans et demi. Elle ne l’a pas encore vu, ayant été ramené par sa famille pendant qu'elle était en tournée américaine. « J'ai joué trois tournois le mois dernier », a expliqué Elise Mertens en faisant un bilan de sa préparation pour l'US Open. « J'ai eu des tirages plutôt difficiles avec quelques défaites serrées et de bonnes victoires. Je reste toujours autour du top 30, ce qui n'est pas si simple. D'autant plus que je suis contrainte par la nouvelle règle de la WTA à jouer uniquement des grands tournois. » Cette règle, en vigueur depuis cette année, stipule que les joueuses du top 30 (dont Mertens faisait encore partie en début d'année) ne peuvent plus s'inscrire aux tournois WTA 250. Cela limite donc les choix et m'a permis de jouer ces dernières semaines sur les courts centraux contre de fortes joueuses.
En raison du forfait d’Ons Jabeur, Elise Mertens a bénéficié à la dernière minute du statut de tête de série à New York. « Normalement, cela te permet d’éviter les meilleures joueuses », a-t-elle observé. Cependant, ce n'était pas tout à fait le cas pour elle. Veronika Kudermetova, qui se trouvait encore dans le top dix il y a un an et demi, a connu une année difficile avec des blessures et peu de victoires convaincantes. « Je la connais bien car j'ai joué en double avec elle pendant une saison », a expliqué Mertens. « Mais je pense qu'elle a eu une blessure ces derniers mois ; elle n’a pas joué à Toronto et Cincinnati non plus. Mais il faudra voir, car je ne suis pas non plus sortie indemne de ces tournois. J’ai encore eu quelques douleurs à la fesse gauche, un nerf coincé. Heureusement, le kinésithérapeute est ici et je n'ai plus de douleurs maintenant. Je me sens prête à jouer. »
L'US Open est de loin le meilleur, ou du moins le plus constant, tournoi du Grand Chelem dans la carrière de la joueuse limbourgeoise. Deux fois en quart de finale (2019/2020) et l'année dernière également en troisième tour (contre Gauff). « Et encore quelques fois au quatrième tour aussi », a rappelé Mertens. « C'est le dernier tournoi du Grand Chelem de l'année, et on essaie de tout donner. Et l'ambiance est impressionnante, hein. Aujourd'hui, c'était la Kids Day et il y avait une foule énorme. On voit que le tennis est vraiment vivant ici, et ça fait du bien. Tandis qu'en Belgique, on parle à peine de tennis, même si nous avons avec Zizou (Bergs) un joueur du top 100 de nouveau depuis quelques semaines. Pas mal pour un petit pays. »
Le parcours en double de Mertens sera également scrutée. D'autant plus que son partenariat renouvelé avec Su-Wei Hsieh, débuté avec une victoire à l'Open d'Australie, a rencontré des difficultés ces dernières semaines. Après une sortie en deuxième tour à Wimbledon, elles ont subi une nouvelle défaite rapide à Cincinnati. « J'ai dû vraiment insister pour qu'elle joue à Cincinnati, juste pour avoir un peu de préparation », a soupiré Mertens. « Su-Wei est quelqu'un qui adore jouer les tournois du Grand Chelem, et en fait, elle joue presque uniquement ces tournois. Mais notre forme est un peu irrégulière. Quand la connexion est là, nous pouvons très bien nous en sortir. Quand la connexion est moins bonne, il est parfois difficile de trouver notre niveau. »
Néanmoins, il est très probable que Mertens et Hsieh participent aux WTA Finals à Riyad. Cela compliquera évidemment leur participation à la Fed Cup (en Chine) la semaine suivante. « C'est encore un peu trop loin pour en parler maintenant », a déclaré la joueuse de Hamont. « Je vais d'abord défendre mon titre à Monastir, mais ma participation là-bas dépendra bien sûr de ma performance ici. Ensuite, il y a Pékin et Wuhan, et je verrai s'il me reste encore de l'énergie et si mon corps tient le coup. J'aimerais vraiment finir dans le top 30 mondial. Le top 20 semble plus difficile à atteindre, il faut rester réaliste. Retrouver le statut de tête de série à l'Open d'Australie est l'objectif. Le niveau général a considérablement augmenté. Nous n'avons pas non plus une multitude de tournois sur le calendrier, et j'ai l'impression que tout le monde joue chaque semaine. »
Greet Minnen : « J’ai le sentiment que je joue bien. »
Vier weken (Zuid-)Amerika met als apotheose de U.S.Open in New York. Greet Minnen (WTA 75), die in de eerste ronde met de Poolse Magdalena Frech Greet Minnen qui se prépare pour son premier tour face à Magdalena Frech (WTA 45) est impatiente. « Je suis certainement prête pour mon premier tour ici », a-t-elle affirmé.
« Ça va bien pour moi », a commencé Greet Minnen dans le Players Garden du Billie Jean King Center. « À Toronto, j'ai passé une bonne semaine (deuxième tour des qualifications, ndlr). Après l'abandon à cause de ma petite blessure à la cheville à Barranquilla — je ne voulais pas prendre de risque en vue de l'US Open — j'ai bien joué à Cleveland. Là, j'ai disputé deux matchs très corrects dans le tableau principal. J'ai le sentiment que je joue bien. Et je suis tout à fait prête pour mon premier match ici. »
Le premier match de Greet Minnen se déroulera lundi contre Magdalena Frech, qui est également en bonne forme. « Je n'ai jamais joué contre elle, mais elle a eu une excellente saison », a noté Minnen. « Elle a atteint les quarts de finale à Monterrey la semaine dernière. Mais bon, tout le monde est très bon ici. Il n'y a pas de premiers tours faciles. » L'année dernière, Minnen avait atteint le troisième toue de l'US Open (contre Kasatkina). Ce résultat avait couronné une saison exceptionnelle où Minnen avait progressé des niveaux inférieurs du circuit WTA jusqu’au plus haut niveau. Le fait qu'elle ait pu stabiliser son classement en 2024, avec pas mal de points à défendre, est donc déjà une bonne performance en soi. « Notre objectif cette année était de jouer autant de tournois WTA que possible », a expliqué Minnen. « Et nous y sommes bien parvenus. J'ai dû m'adapter au niveau, car c'est ma première année à temps plein sur le circuit WTA. Cela a donc été une saison avec pas mal de hauts et de bas, mais en même temps, j'ai l'impression d'avoir acquis beaucoup d'expérience et appris des leçons. De plus, il me semble que je joue de mieux en mieux et que je parviens à rivaliser plus facilement avec les meilleures. Il s'agit donc, selon moi, simplement de faire preuve de patience, de continuer à travailler dur, et j'espère que de belles choses arriveront. »
Le co-auteur de cette bonne année est bien sûr l'entraîneur Philippe Dehaes. Malheureusement, il n'est pas présent à New York. « Il vient juste de se faire opérer d'une hernie discale et il ne peut pas voyager pendant six semaines », a expliqué Minnen. « Il est donc frustré chez lui. Il est remplacé ici par Xavier Moureaux (un bon ami de Dehaes et de Steve Darcis, ndlr), qui a travaillé longtemps sur le circuit ATP (notamment avec Benoit Paire, ndlr). Avant notre départ, nous nous sommes entraînés ensemble pendant deux semaines et c’est notre premier voyage ensemble. Tout se passe bien. C’est une personne agréable et calme avec beaucoup d’expérience. C’est la première fois qu'il entraîne une femme, mais je suis contente d’avoir un nouveau point de vue. Si les femmes pouvaient jouer au tennis comme les hommes, ce serait tout à fait positif. Nous prévoyons de continuer à collaborer à l’avenir. »
Un autre changement dans la carrière de Minnen est le fait qu'elle ne joue plus de double, même à l'US Open. « Je vais me concentrer uniquement sur le simple », a-t-elle déclaré. « Je souhaite également le faire davantage l'année prochaine. Pour voir si le repos physique et mental peut m'aider dans ma carrière en simple. Bien sûr, il y a une différence financière, mais nous espérons compenser cela par de meilleures performances en simple. J'ai finalement l'ambition de grimper beaucoup plus haut – je veux atteindre le top 50 – par rapport à ma position actuelle, et je pense qu'il est important d'essayer cela maintenant. La plupart des joueuses du top 20 ne combinent pas le simple et le double, et je pense qu'il y a une raison à cela. Le calendrier des tournois est très chargé et non-stop, donc il est vraiment agréable de pouvoir aussi avoir un peu de repos à la maison. » Mais d'abord, Minnen souhaite bien terminer la saison. « En fonction de ma performance ici à New York, je pourrais peut-être jouer à Monastir. Ensuite, une semaine à la maison, avant de faire Pékin et trois semaines au Japon. » Pour conclure la saison avec la Fed Cup ? « Certainement. C'est prévu. »
Gille et Vliegen : « On aimerait mettre fin à la carrière d’Andy Murray »
Sur un court 8 chaud, très chaud, même, la paire Sander Gille et Joran Vliegen a pris la mesure du duo français Arthur Fils et Ugo Humbert, sur le score de 7-5 6-4. Il faisait chaud à Paris, ce lundi. Très chaud même. Une température qui a d’ailleurs…échauffé les esprits de quelques spectateurs qui ont suivi le premier tour de double sur le Court 8. On se serait à nouveau cru au match qui a opposé il y a deux mois Davis Goffin à Giovanni Mpetshi Perricard au premier tour de… Roland Garros.
Comme David, Sander et Joran ne s’en sont pas laissé compter. "Je pense que même en Coupe Davis, nous n'avons jamais connu cela, a réagi Joran Vliegen. "Nous savions qu'il y aurait beaucoup de Français, surtout sur un court annexe et qu'ils seraient acharnés. Heureusement, nous avons entendu aussi beaucoup de Belges et cela nous a donné un boost. »
Dans cette ambiance particulière, les Belges ont mis un peu de temps à entrer dans le match face à deux joueurs qui n’avaient jamais joué ensemble. « Il nous a en effet fallu un peu de temps pour nous adapter à leurs caractéristiques et calibrer notre propre jeu, admet Sander Gillé. Mais on a finalement pu trouver la clé, sans se laisser embarquer par l’ambiance de ce petit court. Ils ont très bien commencé en retournant bien sur nos services. Au milieu du premier set, nous nous sommes mieux adaptés à leur jeu et avons essayé de jouer au filet au lieu de se lancer dans de longs échanges. Finalement, cela a fait la différence."
Vainqueurs logiques de ce premier tour (7-5 6-4), les Belges rencontreront la paire composée de… Daniel Evans et, surtout, d’Andy Murray dont ce pourrait être le dernier match. "C'est chouette de jouer contre lui, avance Gillé. C'est une première. Dans le même temps, c'est son dernier tournoi. Nous avons beaucoup de respect pour lui et sa carrière. Ce sera une belle opportunité de jouer contre lui et nous allons essayer de le battre. Ce sera un bon match et nous allons tout faire pour rentrer dans l’histoire en devenant ceux qui ont battu Andy Murray pour la dernière fois."
Note : propos repris dans la DH, SudInfo et la RTBF
Zizou Bergs : « A Los Angeles, je ne veux plus qu’il s’agisse de chance ou de malchance »
Lors de la rencontre de presse organisée à la veille du départ vers Paris, Zizou Bergs avait clairement prévenu qu’il n’allait pas à Paris pour faire de la figuration. « Quand je représente mon pays, je suis toujours plus fort, disait-il. » Ce dimanche, face à Stefanos Tsitsipas, 12e mondial et dernier vainqueur de l’ATP 1000 de Monte-Carlo, Bergs a démontré qu’il ne s’agissait pas simplement de paroles. Tout au long des deux premiers sets, il a poussé son adversaire dans ses derniers retranchements. Il a même obtenu un break très tôt dans la première manche et a encore été très proche de prendre l’avantage en fin de set. Hélas!, plus expérimenté, Tsitsipas s’est imposé au tie-break, non sans mal puisque Zizou a obtenu une balle de set à 6-5 pour finalement s’incliner 8-6.
Mais le Belge ne s’est pas découragé pour autant et a même dominé la deuxième manche du début à la fin, s’imposant 6-1. C’est au début du troisième set que le match a tourné. Mais, si le score peut paraître sévère (6-1), il ne correspond pas réellement à la bataille qui s’est jouée sur le Simonne Mathieu. « Bien sûr que j’aurais préféré que cette aventure olympique soit plus longue, avouait Zizou au micro de la RTBF. Mais je n’ai pas eu beaucoup de chance avec ce tirage au sort. Malgré cela, je n’étais pas très loin de prendre la mesure du 12e mondial. Je savais, en venant ici, que je n’avais sans doute aucune chance de monter sur le podium, mais je rêvais malgré tout d’aller plus loin que ce premier tour. Mais, cette expérience est exceptionnelle. C’est inouï de se retrouver dans cette ambiance olympique. Après le match, je me suis grimé avec des drapeaux belges car je voulais être en communion avec les supporters. Dans quatre ans, je vais tout faire pour que je sois parmi les prétendants à une médaille. Ici, c’est vrai, je n’ai pas eu de chance au tirage mais, à Los Angeles, je ne veux plus que ce soit la chance qui décide de mon parcours. »
Une promesse qui, soyons-en certains, sera suivie d’effets tant Zizou Bergs, depuis quelques mois, ne cesse de progresser et de démontrer qu’il peut, en effet, rivaliser avec les meilleurs. S’il n’y a plus de joueur belge en simple, il en reste évidemment deux en double puisque Sander Gille et Joran Vliegen n’ont pas encore disputé leur premier tour face à la paire française Arhur Fils/Ugo Humbert.
Jeux Olympiques: Zizou Bergs face à Stefanos Tsitsipas
C’est avec une certaine impatience que l’on attendait le tirage au sort des tableaux des Jeux Olympiques. Le moins que l’on puisse écrire est qu’il n’a pas été trop clément avec les trois joueurs belges présents à Paris.
Zizou Bergs a en effet hérité de Stefanos Tsitsipas. Le joueur grec n’est sans doute plus aussi flamboyant qu’il y a un ou deux ans mais il est toujours 12e joueur mondial et vient d’atteindre les demi-finale sur la terre battue de l’ATP de Gstaad en Suisse et avait tout de même remporté Monte Carlo en début de saison sur terre.
Il s’agira de la troisième rencontre entre Zizou et Stefanos. Ce dernier a remporté le premier duel en 2017 à Anvers sur le score sans appel de 6-0 6-3. La deuxième rencontre est nettement plus récente puisqu’elle remonte à l’Australian Open 2024 où Zizou avait pris le premier set 7-5 avant de perdre les trois suivants 6-1 6-1 6-3. Depuis, le jeune Belge a beaucoup progressé, tant sportivement que mentalement. Stefanos Tsitsipas partira favori mais, comme disait encore Justine Henin lors de la rencontre de presse de mardi : « tout est possible aux Jeux ». Ce qu’a d’ailleurs confirmé Zizou Bergs.
Finalistes à Roland Garros l’an dernier, la paire Sander Gille et Joran Vliegen sera opposée au duo français Arthur Fils et Ugo Humbert, lesquels n’ont… jamais joué ensemble, ni en tournoi, ni en Coupe Davis. Ils sont malgré tout huitièmes tête de série car, aux Jeux, on tient également compte du classement de simple. Ugo Humbert est 15e mondial et Arthur Fils, 20e. En cas de victoire, Sander et Gille pourraient rencontrer… Andy Murray et Daniel Evans, qui seront opposés à Nishikori et Daniels au premier tour. Il s’agira donc d’un match très ouvert entre une paire habituée à jouer ensemble et une autre composée de deux excellents joueurs de simple. En cas de victoire, Sander et Gille pourraient rencontrer… Andy Murray et Daniel Evans, qui seront opposés à Nishikori et Daniels au premier tour. En cas de victoire, Sander et Gille pourraient rencontrer… Andy Murray et Daniel Evans, qui seront opposés à Nishikori et Daniels au premier tour. Zizou jouera en 3e rotation ce samedi, sur le Suzanne Mathieu, la paire belge en 4e rotation sur le 6.
Conférence de presse des tennismen belges avant leur départ pour Paris
Ce mardi, Tennis Belgium a organisé une conférence de presse et une séance d'entraînement ouverte aux tennismen belges qui se préparent pour les prochains Jeux Olympiques et pPralympiques. Justine Henin, médaillée d’or à Athènes en 2004, est également venue encourager nos joueurs, exactement 20 ans après avoir son titre olympique.
C'est avec beaucoup d'enthousiasme que nos athlètes partiront pour Paris mercredi matin ! Le tirage au sort aura lieu jeudi à 11 heures. Nous souhaitons à Zizou Bergs, Sander Gillé & Joran Vliegen et Joachim Gérard la meilleure des chances pendant les Jeux Olympiques (début le 27 juillet) et les Jeux Paralympiques (début le 30 août) à Paris !
Sander Gillé: « Nous sommes très fiers, Joran et moi, de participer une deuxième fois aux Jeux Olympiques. Nous avons déjà eu un premier aperçu lors des Jeux à Tokyo, mais à cause du corona virus, nous n'avons pas pu goûter pleinement l'expérience à l'époque. Nous sommes donc heureux de pouvoir maintenant vivre pleinement les Jeux comme il se doit. Bien sûr, nous partons avec beaucoup d'ambition et nous allons tout donner. Nous avons une équipe professionnelle qui nous soutient dans tous les domaines et, donc, nous y croyons ! »
Joran Vliegen: « Le fait d'être autorisé à participer aux Jeux Olympiques est un signe que vous le méritez au vu de vos performances et de vos résultats au cours de l'année écoulée. Les préparatifs se déroulent très bien. Nous avons beaucoup discuté avec l'équipe pour optimiser le jeu de Sander et le mien. C'est maintenant à nous de faire des performances. Paris est un endroit familier pour nous et nous connaissons bien le site. Nous espérons évidemment un bon tirage, mais quel qu’il soit, nous partirons avec beaucoup d'ambition. »
Zizou Bergs: « C'est un honneur incroyable de pouvoir représenter mon pays. Tout comme lors de la Coupe Davis en Croatie, j'espère en faire un peu plus lorsque je jouerai pour la Belgique. Ces dernières semaines ont été très agréables avant les Jeux Olympiques, où nous pouvions déjà sentir l'ambiance olympique. Les préparatifs m'ont donné beaucoup d'énergie et je suis prêt à tout donner. J'ai déjà obtenu de bons résultats à Paris, mais je vais devoir jouer mon meilleur tennis contre tous les meilleurs joueurs. J'ai hâte d'y être et j'espère vivre de grands moments. Tout est possible ! »
Joachim Gérard: « C'est un sentiment particulier de participer à mes derniers Jeux Paralympiques. Mes ambitions sont les mêmes à chaque fois, à savoir revenir avec le titre. La médaille olympique est la plus belle médaille que l'on puisse avoir. C'est ce que je vise. Il y a beaucoup de bons athlètes présents à Paris, mais je vais faire de mon mieux pour revenir avec une médaille et profiter de mes derniers Jeux. Rien n'est impossible.»
Justine Henin: « Je suis heureuse d'encourager la sélection belge aujourd'hui. Les émotions que j'ai vécues il y a 20 ans sont toujours là, mais avec une intensité différente. C'était une expérience incroyable et exceptionnelle d'assister aux Jeux Olympiques et je ne l'oublierai jamais. J'aime montrer ma médaille de temps en temps à d'autres personnes. Je n’ai qu’un conseil à donner à notre équipe olympique, c'est d'en profiter. Ce sera une aventure formidable et unique, et tout est possible lors d'un événement comme les Jeux olympiques et paralympiques. Je leur souhaite le meilleur ! »
Bart De Keersmaeker, Teamleader Tennis Team Belgium: « Paris est un territoire familier pour nous, mais c'est un contexte différent de celui auquel nous sommes habitués. Néanmoins, nous partons à Paris avec beaucoup d'ambition. Les joueurs ont déjà montré qu'ils pouvaient obtenir de bons résultats. Zizou a prouvé qu'il pouvait rivaliser avec des joueurs du top 20, Sander et Joran sont au sommet du double depuis plusieurs années et Joachim participe déjà à ses cinquièmes Jeux Paralympiques. Nous nous appuyons sur nos propres forces et nous croyons en nos chances ! »
Jeline Vandromme: “Dat ik hier mag spelen is magisch”
Met 6-1, 6-1 tegen de Koreaanse Jang maakte Jeline Vandromme (16) een geslaagd debuut op het gras van Wimbledon. Met Kim Clijsters in de tribune had ze zelfs een onverwachte supporter erbij. “Dat gaf me toch een duwtje om het extra goed te doen”, lachte Vandromme.
Het is het jaar van de ontdekkingen voor Jeline Vandromme. Het nummer elf van de wereld bij de junioren keek haar ogen reeds uit tijdens haar eerste passage op Roland Garros, waar ze trouwens een selfie met haar idool Aryna Sabalenka scoorde, en was, ondanks het lamlendige weer, ook onder de indruk van het decor op Wimbledon. “Het is echt fantastisch”, glunderde Vandromme die alvast van de gelegenheid had gebruikgemaakt om vier zeer gegeerde handdoeken in haar bagage te stoppen. “Zo speciaal, het gras is zo mooi. Het is ongelooflijk om hier rond te lopen en al die profspelers ook bezig te zien. Het uitzicht van al die deelnemers in het wit op het groene gras is zalig. Die traditie is echt wel cool. Dat ik hier mag spelen is ronduit magisch.”
Om het grastennis op zich te appreciëren had Vandromme wat meer tijd nodig. “Het was een beetje zoeken in het begin”, gaf ze toe nadat ze op het voorbereidende tornooi van Roehampton kansloos in de eerste ronde verloor. “De bots van de bal en zo. Het was allemaal heel anders dan ik gewend ben op gravel en op hardcourt. Maar dat weekje training heeft me wel geholpen om het beter onder de knie te krijgen.” Getuige haar prestatie in de eerste ronde van het juniorentornooi. “Ik had het goed onder controle”, zei de tiener die slaagde voor haar examens en nog één jaar middelbare school af te werken heeft. “Ik was mentaal ook rustig en ging voor mijn slagen.” En dat ondanks het typische Wimbledon-weer, met voortdurende onderbrekingen en heel veel wachten. “Ik vind dat niet zo erg”, zei Vandromme. “Dat hoort erbij.”
De kwartfinaliste van Roland Garros heeft geen grote verwachtingen voor Wimbledon. “Eigenlijk heb ik er geen”, glimlachte ze. “Het is voor mij de eerste keer op gras, dus ik wist dat het een grote aanpassing ging zijn. Ik probeer gewoon plezier te maken op de baan. De eerste keer was al superleuk. Ik ga gewoon die lijn proberen door te trekken doorheen het tornooi en dan zien we wel waar we stranden.” Haar eerste ronde was ook leuk omwille van het bekend volk in de tribune. Kim Clijsters, die hier meedoet aan het Legends-tornooi, kwam haar landgenote aanmoedigen. “Dat was cool”, glimlachte Vandromme. “Dat gaf me toch een klein duwtje bij om het extra goed te doen. Echt fijn van haar dat ze mij kwam aanmoedigen. Ik heb al een balletje mogen slaan met haar, en misschien ga ik ook wel enkele tips vragen over hoe ik het hier het beste aanpak, dat kan wel van pas komen.”
De zomer kondigt zich redelijk goedgevuld aan voor de belofte. “Ik ga de ITF-tornooien van Koksijde (5 augustus) en Duffel (12 augustus) spelen. Daarna een juniorentornooi in Canada (Repentigny) en dan de U.S.Open”, wist Vandromme. “Ik kijk er echt naar uit om terug in België te spelen, dat vind ik zo fijn. Dan voel je toch de steun van het publiek, en dat is keileuk.” Supporters op post dan maar want het kan snel gaan met deze niet meer zo heel ruwe diamant.
Vliegen et Gille : « C’est très décevant de terminer comme cela ! »
Après un premier tour disputé dans une ambiance de football, la paire belge Sander Gille et Joran Vliegen était opposée à une légende du tennis. Andy Murray, associé à Daniel Evans, était assez logiquement le favori du public qui voulait absolument voir le Britannique poursuivre sa dernière aventure olympique. Mais ce n’est pas à cause de ce soutien que les Belges se sont inclinés. Joran et Sander n’ont en effet pas proposé leur meilleur tennis. Maar het was niet dankzij deze steun dat de Belgen verloren. Joran en Sander speelden niet hun beste tennis.
« Nous n’avons pas joué un très bon match, nous avons commis beaucoup d’erreurs du début à la fin, reconnaissaient-ils après leur match. » Comme la veille, les Belges ont mal commencé avant de réagir dans le deuxième set. « On a continué à se battre et on est resté dans la partie.» A tel point qu’ils ont réussi à pousser les Britanniques au super tie-break. Net als een dag eerder begonnen de Belgen slecht, maar in de tweede set kwamen ze terug. “We bleven vechten en bleven in de wedstrijd.” Zozeer zelfs dat ze erin slaagden de Britten tot een super tiebreak te dwingen.
« Oui, on a en effet tenu le coup, à tel point que nous nous sommes retrouvés dans une situation avec des balles de match où on aurait pu gagner (9-7 dans le super tie-break). C’est donc décevant de ne pas avoir gagné. On est passé tout près de la victoire. Et forcément, on n’est pas satisfaits après un match pareil. On est bien revenu dans le match dans le deuxième set et le super tie-break mais la différence s’est faite sur de petits détails, sur les points importants notamment. Et on sait qu’Andy Murray jouit d’une très grande expérience pour gérer ces moments. C'est très amer comme défaite et c’est une grosse déception de ne pas passer, pour si peu. On ne peut pas être content quand on a deux balles de match. On a pu prendre de l'expérience dans une belle ambiance, c'est vrai, mais c'est décevant de terminer comme ça." ...
« Oui, on a en effet tenu le coup, à tel point que nous nous sommes retrouvés dans une situation avec des balles de match où on aurait pu gagner (9-7 dans le super tie-break). C’est donc décevant de ne pas avoir gagné. On est passé tout près de la victoire. Et forcément, on n’est pas satisfaits après un match pareil. On est bien revenu dans le match dans le deuxième set et le super tie-break mais la différence s’est faite sur de petits détails, sur les points importants notamment. Et on sait qu’Andy Murray jouit d’une très grande expérience pour gérer ces moments. C'est très amer comme défaite et c’est une grosse déception de ne pas passer, pour si peu. On ne peut pas être content quand on a deux balles de match. On a pu prendre de l'expérience dans une belle ambiance, c'est vrai, mais c'est décevant de terminer comme ça."
Note : propos tenus dans la DH et SudInfo
Sander Gillé en Joran Vliegen: “Roland Garros heeft ons altijd een goed gevoel gegeven”
Na Tokio mogen dubbelspecialisten Sander Gillé en Joran Vliegen nu ook naar de olympische spelen in Parijs. Het voorlopig zevende beste dubbelpaar van 2024 doet dat niet zonder ambitie: “We kennen de omgeving en de omstandigheden, Roland Garros heeft ons altijd een goed gevoel gegeven, we moeten daar dan ook met vertrouwen naartoe”
Limburgers Sander Gillé (33) en Joran Vliegen (30) behoren sinds een jaar of drie tot de absolute wereldtop in het dubbelspel. Hun finale op Roland Garros vorig jaar onderstreepte dat nog maar eens waarbij het Parijse tornooi zonder meer hun favoriete biotoop is en gravel hun geprefereerde ondergrond. Hun zege in Monte Carlo eerder dit seizoen en een nieuwe kwartfinale op de French Open eind mei – waarin ze nipt de duimen moesten leggen voor het tweede reekshoofd Bopanna-Ebden – leverden nog wat meer bewijs. “Que omgeving en ondergrond ligt dat tornooi ons het best van het hele jaar”, wist Vliegen. “Met de loting weet je natuurlijk nooit. Er gaan een aantal teams zijn die normaal gezien nooit samenspelen, ook wal enkelspelers die samen gaan dubbelen en supergevaarlijk uit de hoek kunnen komen. Maar we moeten daar wel degelijk met vol vertrouwen naartoe gaan, omdat het uiteindelijk een heel gekende en fijne locatie is. Die heeft ons altijd een goed gevoel gegeven.”
Van de duo’s die aan de top van het dubbellandschap kamperen zijn enkel de Italianen Bolelli-Vavassori (huidig nummer een van de wereld), de Duitsers Krawietz en Putz (nummer zes) en de Argentijnen Gonzalez en Molteni (nummer tien) directe concurrenten die ook geselecteerd zijn. Teams als Ram-Krajicek (Verenigde Staten), Skupski-Salisbury (Groot-Brittannië), Ebden-Peers (Australië) en Mektic-Pavic (Kroatië) hebben dan weer in het verleden samengespeeld. En dan heb je nog de speciale tandems: Carlos Alcaraz en Rafael Nadal, Taylor Fritz en Tommy Paul of Jannik Sinner en Lorenzo Musetti. Dubbelkoppels gevormd door enkelspelers van wereldklasse. “Nee, Alcaraz-Nadal in de eerste ronde tegenkomen, daar word je niet vrolijk van”, glimlachte Gillé. “Maar iedereen is te kloppen. En we hebben al eens tegen Nadal gespeeld op de United Cup (2020), dus het zou niet de eerste keer zijn. Sommige ploegen zullen lastig zijn. En de combinatie enkel -en dubbelspeler is in het algemeen vaak al gevaarlijker. Maar het wordt dus afwachten wat de loting brengt.”
In Tokio drie jaar geleden leverde die loting een duel op met de noorderburen Koolhof en Rojer. Net zoals heel die door Covid aangetaste en aangepaste olympische spelen geen al te beste ervaring voor Gillé en Vliegen. Daarom willen ze nu beter doen en vooral alles van op de eerste rij meemaken. “Vorige keer werd ons afgeraden om mee te stappen in de openingsceremonie, omdat die te lang duurde en het te vermoeiend zou zijn”, legde Gillé uit. “We hebben dat dan niet gedaan, en toch verloren in de eerste ronde. Nu ga ik er dan ook alles aan doen om erbij te zijn. Uiteindelijk is het iets unieks en bovendien kennen we onszelf ook goed genoeg, na zoveel jaren op de tour, om zorgvuldig met onze energie om te springen. We willen niet rebels zijn maar zo’n ouverture is toch een hele belevenis en je weet nooit of het de laatste keer gaat zijn. Ik zou het graag wel eens meegemaakt hebben.”
Ook Vliegen is daar voor te vinden, als liefhebber van alles wat met de olympische spelen te maken heeft. “Ik heb daar als kind al graag naar gekeken”, gaf hij toe. “Meegeleefd met de verschillende sporten, de openingsceremonie gevolgd, heel die sfeer die er rond hangt ook. Dan was onze eerste deelname, qua belevening en hoe het er door Covid aan toe is gegaan, wel wat een deceptie. Dus nu ben ik superopgewonden en kijk ik er enorm naar uit om het in Parijs volledig in mij op te nemen, met alles erop en eraan. Ik zou het wel cool vinden om wat van die typische olympische sporten, zoals atletiek of zwemmen, mee te pikken. En eventueel ook een iets minder bekende maar spectaculaire sport kunnen volgen. Of we tijd gaan hebben is natuurlijk een ander verhaal.” Hopelijk steekt hun prestatie op het olympisch tennistornooi daar dan een stokje voor. “Wij zijn alleszins heel content dat we naar Parijs mogen”, vulde Gillé nog aan. “Het was één van de twee hoofddoelen dit jaar (het andere is de ATP Finals in Turijn, red) , dat mogen we al afvinken. Ook fijn dat we nu de echte editie van de olympische spelen kunnen meemaken. En dan nog dicht bij huis, waarbij familie en vrienden kunnen komen kijken. Super.”
Zizou Bergs: “Als ik de Belgische liefde voel, kan ik altijd wat meer”
Het is het jaar van de doorbraak voor de 25-jarige Zizou Bergs. Met heel wat nieuwe ervaringen en naar één daarvan kijkt hij met superveel goesting uit: zijn eerste olympische spelen in Parijs. “Het is bijzonder om daar voor de eerste keer bij te mogen zijn”, grijnsde Bergs.
Het had wat voeten in de aarde, en een paar welgekomen afzeggingen, maar Zizou Bergs mag zijn koffer voor Parijs dan toch maken. De 25-jarige Peltenaar kende amper een maand geleden nog zijn grote triomf op het gravel van Roland Garros met een derde ronde uit de kwalificaties en mag binnenkort opnieuw proberen wat stuntjes voor mekaar te krijgen. Nu met de Belgische driekleur nog wat manifester op de borst gespeld, iets dat Bergs wel ligt. “Het is een enorme eer”, zei de Limburger. “Om je land te mogen vertegenwoordigen op de grootste sportcompetitie ter wereld is iets unieks. Om daar in Parijs mooie momenten te mogen beleven voor België, dat zou fantastisch zijn. De meeste mensen weten wel dat als ik voor mijn land mag spelen, als ik de Belgische liefde voel, dat ik altijd wat meer kan. Dat geeft me sowieso een extra boost. Ik kijk er dan ook enorm naar uit.”
Op Rublev, Shelton en mogelijk de geblesseerde Hurkacz na is zowat de hele wereldtop aanwezig aan de Porte d’Auteuil, waar het olympisch tennistornooi op 27 juli van start gaat. Drie jaar geleden haalde Alexander Zverev nog goud in Tokio na een finale tegen Karen Khachanov, Pablo Carreno Busta bracht voor Spanje brons mee naar huis. Novak Djokovic zal er deze keer op gebrand zijn om die lacune (gouden medaille) op zijn palmares in te vullen maar met Sinner, Alcaraz, Zverev, Nadal, Ruud en Rune is de concurrentie niet van de poes. Een derde ronde van Olivier Rochus in Peking, van Steve Darcis in Londen en van David Goffin in Rio is tot nu telkens het eindstation gebleken voor de Belgische mannelijke tennissers op de olympische spelen. Misschien kan Bergs een evenaring als mooie doelstelling vooropstellen?
Uiteindelijk komt hij nog maar net kijken op het hoogste niveau en zal het vooral een goede ervaring en een fijn intermezzo worden in een druk seizoen. Bergs wil alleszins de hele olympische belevenis in zich opnemen. “Mij moeten ze niet vragen wat ik vrijdagavond ga doen”, lachte hij. “Dat is lekker op die boot zitten, om alles van die openingsceremonie mee te maken We moeten realistisch zijn, ik kom waarschijnlijk niet direct in aanmerking voor een medaille. Maar het is geweldig bijzonder om daar voor de eerste keer bij te mogen zijn.” Dan zal hij waarschijnlijk ook wel graag een beetje van andere disciplines proeven en andere atleten willen ontmoeten. “Ik ben een sociale jongen”, grinnikte hij. “Ik zal wel wat mensen leren kennen en zo zal ik misschien dan bij hun sporten uitkomen om eens een kijkje te gaan nemen.”
David Goffin: “Een Wimbledon die ik me nog lang ga herinneren”
Lors d'un match disputé sur deux jours contre Tomáš Macháč (ATP 39), le lucky loser David Goffin (ATP 83) semblait se diriger vers une victoire facile, mais malgré une avance de 3-1 puis de 4-3 (40-15) dans le troisième set, et surtout une avance de 5-0 dans le cinquième set n'ont pas suffi. Le Liégeois a finalement dû s'incliner 6-3, 6-3, 4-6, 1-6, 6-7(5). Une défaite très amère.
Dit moest je met eigen ogen gezien hebben om het te geloven. Na een sterke start op dinsdagavond (6-3, 4-2) ging David Goffin woensdagnamiddag onder een grijze hemel rustig verder op dat elan. Tomas Machac leek vooral in set drie rijp voor de slachtbank. Maar de 23-jarige Tsjech werd in leven gehouden door de tien jaar oudere Goffin die drie breaks niet liet resulteren in set -en matchwinst. De machine stokte en Machac kreeg de zijne aan de gang. Begin vijfde set leek onze landgenoot dan toch opnieuw het verschil te maken, het tempo ging omhoog en Machac kon niet meer volgen. Tot 5-0…
“Het was zwaar, dat verlies van die derde set”, zuchtte een aangeslagen Goffin. “Ik begon wat gespannen en vermoeid te raken. Ik voelde dat het me aan het ontsnappen was. Hij is bovendien een speler die weinig weggeeft. Als jij er niet voor gaat, zal hij het je niet schenken. Ik heb bovendien niet goed geserveerd. Dat had me wel wat kunnen helpen. In het begin van de vijfde set ben ik wat agressiever gaan spelen en ging het plots snel. Daarna is hij toch nog niet gekraakt. Is hij er blijven voor gaan. Telkens ik de intensiteit wat liet zakken, begon hij er weer in te geloven. Ik voelde dat hij in de rally niet meer miste, daarom ben ik in het begin van de supertiebreak voor iets te veel gegaan en heb ik wat foutjes gemaakt. Het is spijtig, maar zo is tennis nu eenmaal. Een harde sport soms.”
Op zijn leeftijd en met zijn bagage kon je wel verwachten dat de voormalige nummer zeven van de wereld de ervaring zou hebben om deze wedstrijd over de streep te trekken. Maar de spanning leek hem toch nog parten te spelen. “Kijk, soms gaat alles vanzelf en kan je op de belangrijke momenten je beste tennis bovenhalen”, zuchtte Goffin. “Maar op andere ogenblikken ga je moeilijker om met zulke situaties. In een seizoen, in een carrière kom je alles tegen. Het gebeurt dat je niet zo goed tennist maar op het juiste ogenblik wel wat geluk hebt om een set of een match af te maken. Soms gaat alles vanzelf en besef je zelfs niet dat je een setpunt aan het spelen bent. Dat hangt vaak samen met hoe je je voelt, het belang van de wedstrijd of de sereniteit.”
Een bewogen Wimbledon komt zo op een opmerkelijke manier tot zijn einde voor Goffin. “We moeten beginnen bij het begin”, kon er zelfs een glimlach af. “Ik mis maar nipt een rechtstreekse plaatsing op de hoofdtabel. Beslis dan om naar Ilkley te gaan waar ze net voor de halve finale doodleuk meegeven dat de wildcard (normaal gezien uitgedeeld aan de winnaar, red) naar een Brit gaat. Dus moet ik langs de kwalificaties. In de laatste ronde speel ik daar een match (tegen Bellucci) die ik ook had kunnen winnen maar waarin mijn tegenstander heel sterk speelde. Ik ga daarop naar huis en neem enkele dagen vakantie. Uiteindelijk krijg ik een telefoontje met de boodschap dat er nog maar twee spelers moeten afzeggen, waaronder mogelijk Murray, en ik een kans heb om mee te doen. Dus ben ik zondagnacht om half een van Monte Carlo naar Lyon gereden en ben ik maandagmorgen om 10h15 hier aangekomen, net op tijd om te tekenen. Dat was allemaal zeer nipt. Ik heb dan ook maar een half uurtje een balletje geslagen. Daarna volgde een dag lang wachten, anderhalve set spelen, en vandaag zo eindigen…Een Wimbledon die ik me nog lang ga herinneren.”
Het vervolg dient zich voor Goffin normaal gezien al redelijk snel aan, al hield hij wel nog een slag om de arm: “Ik ben ingeschreven voor de tornooien van Newport (15 juli), Atlanta en Washington maar we gaan overleggen met het team en zien hoe ik me voel.”
Greet Minnen: “Heel tevreden van mijn wedstrijd”
Een fijne ervaring, die eerste wedstrijd op Court 1 van Wimbledon, en een geweldige partij, die tweede ronde tegen Jasmine Paolini (WTA 7). Greet Minnen (WTA 80) kan veel positiefs uit die 6-7, 2-6-nederlaag halen. “Jammer dat zij met zoveel vertrouwen staat te tennissen”, grijnsde ze.
Twintig minuten voor aanvang van hun partij kregen Greet Minnen en Jasmine Paolini plots te horen dat hun duel op het tweede centercourt van Wimbledon zou plaatsvinden. Veel tijd om zich zenuwachtig te maken had de Turnhoutse dan ook niet. “Maar tegelijkertijd ook geen tijd om uw racket eventueel aan te passen aan de nieuwe omstandigheden”, wist Minnen. Terwijl Elise Mertens, die voor Minnen op de baan stond, sprak over een supertraag terrein, vond Minnen dan weer dat de ballen hard door de lucht vlogen. “Het dak was natuurlijk ook dicht. Daarom leek het toch sneller te gaan. Ik vond het alleszins sneller spelen dan in mijn vorige match op baan achttien. Maar al bij al was het een zeer fijne ervaring en een bonus dat we in zo’n stadion mochten aantreden.”
Ook fijn, de prestatie van Minnen. In de hoogstaande eerste set kwam het maar op enkele punten aan in een spannende tiebreak. “Tja, je ziet dat zij met vertrouwen staat te spelen. Ze slaat ongelooflijke ballen op belangrijke momenten. Ik denk niet dat ik iets verkeerd heb gedaan, ze was gewoon heel sterk. In de tweede set ging ze nog meer voor haar shots, met nog meer vertrouwen, zonder fouten. Ik kwam nog goed terug, door opnieuw wat agressiever te tennissen, maar in die laatste twee games deed ze het weer uitstekend. Ik ben op zich zeer tevreden over mijn match. Heb een hoog niveau gehaald. Zij was gewoon sterker. Chapeau voor haar, ze heeft al zoveel matchen gespeeld en heeft ook een goed hoofd op haar schouders staan. Ik denk dat ze wel ver kan geraken als ze zo verder blijft doen.”
Ergens jammer dan dat je net nu een speelster treft in de vorm van haar leven. Paolini haalde de finale van Roland Garros en won zelfs voor het eerst in haar carrière twee matchen op Wimbledon. “Dat is heel spijtig”, glimlachte Minnen. “Want als ik dit niveau haal tegen iemand anders, met iets minder vertrouwen of iets lager gerangschikt, dan maak ik zeker een goede kans om door te stoten. Maar dat is de loting. In Roland Garros (Rybakina in ronde een, red) was dat net hetzelfde liedje. Ik moet gewoon reekshoofd staan in het volgende grandslamtornooi, dat is de enige oplossing.”
Deze grastournee was dan alleszins een goede aanzet om die sprong te wagen. “Ik mag heel tevreden zijn met wat ik heb laten zien. Ik denk dat ik terug progressie heb gemaakt. Dat gras heeft me goed gedaan op opnieuw met vertrouwen tennissen, om weer in mijn spel te geloven. Dat was na de gravelweken toch een beetje verdwenen. Ik kijk dan ook uit naar het volgende deel van het seizoen. We moeten gewoon hard blijven werken, blijven geloven, en dan gaan die resultaten ook wel eens mijn voordeel uitdraaien.”
Elise Mertens: “Zij was on fire”
Op 75 minuten werd Elise Mertens (WTA 33) van Court 1 gespeeld door een ontketende Emma Raducanu (WTA 135). “Als ze zo tennist, is ze top vijftien waard”, meende Mertens die haar focus nu naar het dubbel verlegt.
Op papier leek het geen ondoenbare opdracht voor Elise Mertens. Maar thuisspeelster Emma Raducanu dacht daar anders over en haalde een ontzaglijk hoog niveau. “Zij heeft heel goed gespeeld”, moest ook Mertens toegeven. “Er waren weinig oplossingen voor te vinden. Ze was on fire. Ik ben blijven vechten maar ik kwam er niet aan te pas vandaag. Ik heb nog heel wat geprobeerd: naar het net te gaan, haar aan het lopen te brengen, maar het was moeilijk. Alles viel binnen of op de lijnen bij haar, ze leek soms met de ogen dicht te tennissen. Ik heb getracht haar uit het ritme te halen, maar dat is me niet gelukt.”
De 28-jarige Limburgse heeft ervaring met het tweede centercourt van de All England Club – “Ik speelde er al tegen Jabeur, Kerber en heel lang geleden (2017) ook Venus Williams”, wist ze nog – maar werd toch nog verrast door de omstandigheden. “De baan was héél traag”,aldus Mertens. “Dag en nacht verschil met de buitenbanen. Ik had het gevoel dat alle opslagen terugkwamen en dat je ongelooflijke rally’s moest spelen om het punt te maken. Ja, het verschil was groot.” Maar het was toch vooral de kwaliteit bij Raducanu die het grootste obstakel vormde. “We gaan zien of ze dit niveau kan volhouden”, gaf Mertens haar mening over de U.S.Open-winnares van 2021. “Met dit spelpeil ben ik echt wel benieuwd hoever ze kan geraken hier. Zoals ze nu speelt situeer ik ze rond de top vijftien. Ze heeft ondertussen toch ook die grandslamervaring en krijgt de steun van het thuispubliek. Maar met die druk moet je ook kunnen omgaan natuurlijk.”
Focus nu maar op het dubbelspel voor Mertens. “Ja, ik heb hier een finale te verdedigen”, glimlachte ze. “Ik zou hier toch graag weer op het hoogste schavotje geraken. Ik zal wel een tandje moeten bijsteken dan. Maar samen met Su-Wei Hsieh heb ik natuurlijk wel veel ervaring. Dus gaan we ervoor.”
Sander Gillé en Joran Vliegen: “Kwartfinale zou een goed resultaat zijn”
Gras is niet meteen hun lievelingsondergrond maar dat neemt niet weg dat Sander Gillé en Joran Vliegen met gezonde ambities aan de start van Wimbledon komen. “Als we bij de laatste acht zouden geraken, zou dat een goed resultaat zijn” Ze startten tegen het Argentijnse duo Etcheverry-Cerundolo.
Vijfde deelname aan The Championships voor het Limburgse dubbelpaar, waarbij een derde ronde vorig jaar hun beste resultaat was. Gezien hun status de laatste twee seizoenen – Gillé-Vliegen staan momenteel zevende in de race naar de Masters – mogen ze deze editie hoger mikken. “Een beetje zoals op Roland Garros: als we bij de laatste acht zouden geraken, zou dat een goed resultaat zijn”, meende Vliegen. “Maar je weet ook dat je in de derde ronde normaal gezien een ander reekshoofd tegenkomt. Het is natuurlijk wel niet onze favoriete ondergrond maar met een kwartfinale zouden we zeker tevreden mogen zijn.” In Parijs riep Gillé hun team nog uit tot regelrechte titelkandidaten, op Wimbledon ligt dat anders. “Que niveau kan alles, je kan van iedereen winnen”, verduidelijkte hij. “Maar je kan hier ook nog eens tegen eender wie verliezen. Op Roland Garros kan je toch makkelijker het verschil maken. En daarbij mag je ook niet onderschatten dat we in de voorbereidingsperiode op Wimbledon geen enkele match hebben gewonnen. Dat heeft met vertrouwen te maken, te weinig mogelijkheden om te trainen, Joran die wat met zijn schouder sukkelde. Maar dat wil niet zeggen dat we het hier niet zouden kunnen omkeren. Vorig jaar hebben we tenslotte in de voorbereiding ook maar één zege uit de brand kunnen slepen. Ik ben er dan ook van overtuigd dat we wel een goed resultaat kunnen neerzetten, maar dat de verwachtingen compleet anders zijn.”
Ondanks dat de dubbelspelers op Wimbledon een beetje stiefmoederlijk behandeld worden – zo mogen ze voorlopig niet trainen op Aorangi Park, het trainingscomplex van Wimbledon zelf – hebben beide heren wel een boontje voor het tornooi. “Ik kom hier wel graag”, aldus Gillé. “Naar Roland Garros ga ik graag omdat we er resultaten halen, hier gewoon omdat het mooi is. De traditie, de geschiedenis. Het is aangenaam. De regels en de kledij maken het nog wat specialer. En ik hoop hier nu ook eens een goed resultaat neer te zetten.” Met een eerste ronde tegen gravelspecialisten Thomas Etcheverry en Francisco Cerundolo kunnen ze alvast een fijne start nemen. Een mooie prestatie zou ook helpen om dat ultieme doel te verwezenlijken: kwalificeren voor de ATP Finals in Turijn. “Het is belangrijke om op de grote tornooien goede resultaten neer te zetten”, wist Gillé. “Langs de andere kant blijkt dat we minder punten hebben dan vorig jaar op dit moment. Er is dus een grotere verdeling van de punten, er zijn meer teams die meedingen voor die eerste acht plaatsen, waar vorig jaar een kleine cluster van ploegen de meeste punten vergaarde. Het ligt dus duidelijker dicht bij elkaar dit seizoen. Maar dat geeft ook het gevoel dat je hier niet per se hoeft te scoren. Het zou vanzelfsprekend wel helpen.” Hun planning is alleszins reeds afgestemd op dat grote doel. “Het wordt nog een heel drukke periode”, aldus Vliegen. “Met veel wisselen van ondergrond ook. Met waarschijnlijk de olympische spelen en de Davis Cup daar nog tussen. Maar we gaan toch vooral op die ATP 1000 -en ATP 500-tornooien mikken.”
Zizou Bergs: “Je wil Roland Garros opnieuw beleven. En als je dat op een haartje mist…”
Pijnlijk, die nederlaag (1-6, 4-6, 7-6, 7-6, 6-7) tegen een Fransman op de dag dat ook de Duivels in Düsseldorf in het zand beten tegen onze zuiderburen. Temeer daar Zizou Bergs (ATP 80) kansen genoeg had om Arthur Cazaux (ATP 98) klein te krijgen. Al gebied de waarheid ook om te zeggen dat het al een redelijk wonder is dat Bergs überhaupt aan een vijfde set geraakte. “Je wil die extra stap zetten en het is gewoon spijtig dat je die dan op een haartje mist”, aldus Bergs.
“Van die laatste twee punten baal ik niet eens zo hard, die zijn gewoon goed gespeeld door hem”, zuchtte Zizou Bergs na die bijna geslaagde comeback waarbij hij niet alleen een twee sets tegen nul-achterstand goedmaakte maar ook in de supertiebreak van de vijfde set terugkwam van 0-7 en 3-8 naar 8-8. “Maar het gaat mij om die vijf sets lang waarin ik probeer een break te forceren (hij kreeg zeven breakpunten maar wist er geen enkele te pakken, red). En als het dan toch lijkt te lukken, met een trage bal die hoog uit de lucht kwam vallen en mij 100 procent uit leek, volgt er geen call en vergeet ik een challenge aan te vragen. Daar heb ik het zo moeilijk mee. Je bent zo aan het aanklampen, zo aan het vechten met jezelf om niet te kraken en hebt zo vaak tegenslag gehad, als ik kansen kreeg of een breakbal versierde. Dan is dat zuur. En een perfecte beschrijving van deze wedstrijd.”
Een match waarin Bergs inderdaad ook geregeld zichzelf tegenkwam op zoek naar zijn beste niveau. “Nee, ik heb mijn beste tennis niet laten zien”, wist de Peltenaar. “Maar op Roland Garros was dat ook het geval. Wou ik beter voor de dag komen? Sowieso. Over mijn mentale weerbaarheid valt wel veel goeds te zeggen. Het was vier en half uur een rollercoaster van emoties. En fysiek gezien is zo’n lange match iets waar ik voorheen alleen maar kon dromen. Maar tennistiek was het niet top. Ik hoopte gewoon van een beetje beter te zijn. Nu moet ik wel zeggen dat in Parijs heel wat tegenstanders zijn afgehaakt maar die gast vandaag dat niet deed. Die bleef zijn ding doen. Chapeau voor hem dus. Dat hij nooit gekraakt is ondanks het verlies van die tiebreaks, die breakballen en de druk op zijn opslag. Dan verdien je het ook wel om matchen te winnen.”
Ondanks de nederlaag, ondanks geen (constant) topniveau, ondanks de ontgoocheling viel er toch nog veel positiefs uit deze kwalificatie en eerste ronde op Wimbledon te halen. “Dat is zo”, beaamde Bergs. “Ik heb al vaker gezegd dat dat Zizou 24 is. Als de zaken niet vlot lopen, zoals in de tweede kwalificatieronde (tegen Herbert) hier waar ik begin derde set een serieuze zonneslag oploop, duizelig wordt, maar toch nog de wedstrijd win. Vandaag ook. Niet lekker in mijn vel op alle vlak maar mijn tegenstanders weten dat ik ga blijven vechten. Dat is gewoon een bijzonder goede evolutie.” Een evolutie die met vallen en opstaan gepaard gaat, een leerproces ook op dit niveau. “Tja, zo is het voor Zizou altijd wel gegaan”, glimlachte Bergs. “Steevast met een portie tegenslagen en moeilijkheden. Soms denk ik dat ik vertrokken ben, maar dan is er toch nog een lichte terugval. Je wilt nu eenmaal snel gaan, hard gaan, Roland Garros opnieuw beleven. Die extra stap zetten. En als je dat dan op een haartje mist, dan is dat geweldig zuur.”
Alison Van Uytvanck: “Ik kon de stress niet loslaten”
De ontgoocheling proefde je in elk woord van een aangeslagen Alison Van Uytvanck (WTA 254), die met 4-6, 3-6 onderuitging tegen qualifier Yuliia Starodubtseva (WTA 153). “Ik voelde me echt niet goed op de baan”, zuchtte de Brabantse. “Erg frustrerend.”
De spanning nam het over bij Alison Van Uytvanck. “Pas op, zij deed dat niet slecht”, gaf ze eerst nog een pluim aan haar Oekraïense tegenstandster. “Het meisje kan tennissen, speelt heel atypisch, doet heel veel rare dingen waardoor ze geen ritme geeft. Maar ik speelde op nog geen 50 procent van hoe ik hier heb getraind. Op het oefenveld ging het supergoed. Maar tijdens de wedstrijd geraakte ik niet los. Ik voelde me echt niet goed op de baan. Erg frustrerend.”
De wil om hier op Wimbledon haar comeback een boostje te geven nestelde zich in haar hoofd waardoor de druk te groot werd en het lichaam ook opspeelde. “Ik heb nochtans genoeg graswedstrijden gespeeld en heb ook voldoende ervaring maar ik kan de stress duidelijk niet loslaten”, zuchtte Van Uytvanck. “Ik heb daar vroeger ook al issues mee gehad en je hoopt dat het met ouder worden beter wordt, maar dat is niet het geval. Ik voel dan ook dat het lichaam daar op reageert. Zo denk ik dat ik een verrekking heb opgelopen in mijn kuit in mijn tweede set. Dit was inderdaad een kans om sneller terug te keren. Maar deze nederlaag maakt het alleszins niet makkelijker om het vervolg van die comeback te plannen.”
Van Uytvanck kon met haar beschermde ranking maar aan twee grandslamtornooien deelnemen (Roland Garros en Wimbledon) en moet nu nog wat plaatsen zien te winnen om zeker toegang te krijgen tot de kwalificaties van de U.S.Open. Voor de WTA-tornooien kan ze wel nog twee keer beroep doen op die ‘protected ranking’ om zich in te schrijven. “Maar ik heb nu vooral nood aan rust”, zei ze. “Mentaal ook. Het is al meer dan jaar geleden dat ik nog op vakantie ben geweest. Er was altijd wel iets rond die comeback te doen. En ik heb geen idee waar ik nu moet gaan spelen. Op gravel? Liever niet. Maar dat wordt dus een moeilijke puzzel. Eerst wil ik echter rust nemen, dat ik heb nu wel echt nodig.”
Elise Mertens: “Raducanu? Voor zo’n matchen leef je, hè.”
Çela a été un peu plus compliqué que prévu, mais tout comme lors des cinq dernières éditions de Wimbledon, Elise Mertens (WTA 33) s'est qualifiée pour le deuxième tour après une victoire 2-6, 6-2, 6-4 contre Nao Hibino (WTA 98). Maintenant, elle affrontera la chouchoute locale Emma Raducanu (WTA 135), un match qui promet.
Na haar blessureproblemen van de laatste weken was het ergens logisch dat Elise Mertens pas in tweede versnelling aan haar eerste ronde tegen Nao Hibino begon. “Ik vond de baan ook erg snel spelen”, verraste de Limburgse. “Het was verschillend ten opzichte van de training op zaterdag. Mogelijk hebben ze het gras nog eens gemaaid. Daarnaast vond ik haar wel goed spelen in die eerste set terwijl ik er wat in moest komen. Maar ik voelde ook wel dat het wat tijd nodig ging hebben dat ik mijn ritme ging vinden. Bij 2-1 in de tweede set wist ik dat het kantelpunt eraan zat te komen. Ik begon wat meer initiatief te nemen en beter te bewegen. Maar ik moest wel bij de les blijven want zij gaf geen cadeaus.” Het lichaam was meteen uitvoerig getest én goedgekeurd. “Het heeft het toch drie sets volgehouden”, glimlachte Mertens die sukkelde met een ongemak aan de bilspier. “Ik wilde wel voorzichtig zijn vandaag maar dat ging eigenlijk niet vandaag. Nee, ik ben blij dat het goed is gegaan.”
In haar 30e grandslamtornooi speelde de ervaring van Mertens ook een rol. Ze panikeerde niet na het verlies van de eerste set. “Zij begon heel sterk maar ik vroeg me toch af of ze dat niveau drie sets zou kunnen volhouden. Mocht dat het geval zijn dan stond ze waarschijnlijk hoger gerangschikt. Maar ik heb vanaf set twee ook meer kwaliteit gebracht. De opslag draaide beter en de mentaliteit was zoals altijd op de afspraak.” Haar ondervinding zou mogelijk in de ronde twee ook van pas kunnen komen. Met Emma Raducanu wacht de U.S.Open-winnares van 2021 die door blessures en de grote druk over het Kanaal nu al een tijdje achter haar beste resultaten aanholt. “Zij is natuurlijk de thuisfavoriete”, lachte Mertens. “Het zal waarschijnlijk wel op een grote baan zijn, mogelijk het centercourt. Maar voor die matchen leeft je natuurlijk, hè. Ik ga vooral naar mezelf kijken. Het is ongelooflijk wat zij heeft neergezet in New York: vanuit de kwalificaties zonder setverlies de titel pakken maar dat is ook alweer even geleden. En iedereen evolueert ondertussen. Ik probeer vooral te kijken naar hoe ze zich nu presenteert. Dus haar palmares zit niet in mijn achterhoofd, mede ook door mijn ervaring in grote matchen natuurlijk.”
Greet Minnen: “Paolini? Als ik goed speel, kan ik het iedereen moeilijk maken”
Mission accomplie ! Greet Minnen (WTA 80) a mis de côté ses sentiments pour battre son amie et partenaire de double Heather Watson (WTA 198) sur le score de 7-5, 6-4. Au deuxième tour, elle affrontera la tête de série numéro sept et finaliste de Roland Garros, Jasmine Paolini (WTA 7).
Mooie baan, overvolle tribunes – “De Britten waren vroeg wakker’, grinnikte Minnen – en een gekende tegenstandster. Fijne omkadering om aan Wimbledon te beginnen. Greet Minnen leek bij de start van haar partij tegen Heather Watson dan ook nog eens makkelijk de bovenhand te nemen maar de machine stokte een beetje en wat aanvankelijk een ‘walk in Wimbledon Park’ leek te worden werd geleidelijk een beklimming van Henman Hill bij regenweer. Slipgevaar! “Chapeau voor haar”, gooide Minnen een bloemetje naar haar dubbelpartner. “Zij heeft echt goed teruggevochten. Weet je, ze laat je alle punten maken. Ze maakt weinig fouten, speelt niet superhard of agressief maar wel goed geplaatst en met veel lengte. Dus ja, ik had die eerste set 6-2 of 6-3 moeten winnen maar dat gebeurde dus niet. En dan is het een kwestie van kalm blijven. Ik wist dat ze bij 4-5 (toen Watson kon serveren voor de eerste set, red) ook wel een beetje shaky kon worden. Ze is niet met het grootste vertrouwen aan het te tennissen. Na de winst van die eerste set heb ik die lijn goed kunnen doortrekken.”
Zeg dat wel. In het laatste game kwam Minnen terug van 40-0 achter op de service van Watson om mooi uit te maken. Ze stond er dus duidelijk op de belangrijke momenten. “Ik weet niet hoe ik dat laatste spel gewonnen heb”, glimlachte ze. “Maar ik denk wel dat ik daar het verschil kon maken, door het feit dat ik iets meer in mezelf geloofde.” Dat zal ze ook in de volgende ronde moeten doen, want daar wacht de aan een fameuze opmars bezig zijnde Italiaanse Jasmine Paolini. “Ik heb nog nooit tegen haar gespeeld”, wist Minnen. “Maar ze is de laatste maanden ongelooflijk goed bezig. Ze heeft in Dubai gewonnen, de finale van Roland Garros gehaald en vorige week (Eastbourne) ook weer de halve finale gespeeld. Een speelster die op alle ondergronden uit de voeten kan dus. Het zal dus sowieso een lastige match worden, daar zij heel veel vertrouwen heeft op dit moment. Maar tegelijk ook een mooie uitdaging. Ik moet in mezelf geloven, want als ik goed speel, kan ik het iedereen moeilijk maken.”
Elise Mertens: “Ben niet zonder vertrouwen aan het spelen. We gaan er gewoon voor”
De witte nagellak verraadde de liefde die Elise Mertens (WTA 33) voelt voor de tradities van Wimbledon. Al is ze dan wel voor het eerst sinds 2018 geen reekshoofd meer op The Championships. “Maar als top vier in het dubbelspel mag ik toch nog in de Champions-kleedkamer”, glimlachte ze. Mertens start tegen de Japanse Nao Hibino (WTA 94).
Het gezondheidsrapport. Zo rond Wimbledon, halfweg het seizoen, wordt dat het belangrijkste onderwerp van gesprek in de kleedkamers. Zeker ook voor Elise Mertens die de voorbije weken sukkelde met last aan de linkerbil. “Op een bepaald moment kon ik zelfs niet meer wandelen”, lachte ze. “Hoe ik dan nog de dubbeltitel heb gewonnen in Birmingham? Dat weet ik zelf niet! Ik heb letterlijk twee keer gelopen tijdens die dubbelmatchen. Op ervaring hebben we het dan maar gedaan. En met een goede partner, die wist dat ze veel zou moeten oplossen.” De 28-jarige Limburgse kende dus niet de perfecte voorbereiding op haar zevende Wimbledon-deelname. “In Eastbourne begin deze week heb ik die wedstrijd tegen Paolini nog uit voorzorg gestaakt”, aldus Mertens. “Omdat ik voelde dat het toch nog niet 100 procent was met die bil. Terwijl je hier op Wimbledon toch naar die 100 procent wil streven. Mijn kinesiste is ondertussen overgekomen uit België en dat zorgt ervoor dat het veel beter gaat. Maar ik ben pas twee dagen geleden terug begonnen met punten spelen, zeker niet ideaal.”
Ook niet ideaal, het gegeven dat ze geen reekshoofd meer is op Wimbledon. “Op één plaatsje na”, grijnsde ze. “Ach, zoveel verandert er niet. En misschien wil je wel liever vroeg op een reekshoofd botsen dan later op het tornooi, als ze al wat gerodeerd zijn.” Op Wimbledon krijgen de reekshoofden iets meer privileges, een aparte kleedkamer om maar iets te noemen, dan de rest van het deelnemersveld. “De top vier van het dubbelspel krijgen die status ook nog”, zei Mertens. “Ik mag dus nog in de Champions-kleedkamer binnen. Mooi meegenomen.” Uiteindelijk valt het dan allemaal nog wel mee, en zeker dat je in de eerste ronde Nao Hibino treft en niet meteen een topper krijgt voorgeschoteld. “Dat is zeker geen slechte loting”, meende ook Mertens. “Het is al heel lang geleden (Hobart 2017) dat ik nog tegen haar gespeeld heb maar ik moet toch vooral uitgaan van mijn eigen tennis.”
Met dat tennis haalde ze twee keer eerder de vierde ronde in Londen. Wie ziet zij dit jaar tot het einde meestrijden voor de titel? “Jessica Pegula kwam terug uit blessure en won meteen in Berlijn. Zij is toch iemand die verrassend uit de hoek kan komen”, noemde Mertens een opvallende naam op. “En als Iga (Swiatek) haar vertrouwen in het gras kan opkrikken dat ze ook wel zal meedingen naar de titel. Ik heb gehoord dat Sabalenka met de schouder sukkelt en hier en daar zijn er nog wel wat mensen die een mankementje hebben. Dus een verrassing valt niet uit te sluiten.” Misschien dat Mertens zelf daar ook van kan profiteren? “Hopelijk!”, lachte ze. “Maar we beginnen met de eerste ronde. En houden het lichaam goed in het oog. Het is alleszins niet zo dat ik zonder vertrouwen aan het spelen ben. We gaan er gewoon voor.”
Greet Minnen: “Eerste ronde is een pittige uitdaging”
Een eerste ronde tegen je vaste dubbelpartner. Geen lachertje voor Greet Minnen (WTA 80) die met Heather Watson (WTA 199) een thuisspeelster treft op Wimbledon. “Op de baan gaan we dat aan de kant zetten en daarna zijn we terug even goede vrienden.”, aldus Minnen.
“Wimbledon blijft een speciaal tornooi”, stak Greet Minnen van wal. “Het blijft een enorme eer om hier te mogen spelen. Ik kijk dan ook enorm uit naar mijn eerste ronde op maandag.” Die ronde is op zijn minst ook een beetje vreemd te noemen, met de 32-jarige Britse Heather Watson treft de Turnhoutse haar vaste dubbelpartner, met wie ze ook op The Championships aantreedt. “Een pittige uitdaging”, wist Minnen. “Haar ranking is misschien niet meer wat het ooit was (Watson was in 2015 nummer 38 van de wereld, red) maar ik denk dat we ze zeker niet moeten onderschatten. Als Britse is ze als het ware opgegroeid op gras. En als mijn dubbelpartner kent ze me natuurlijk ook heel goed. Een speciale wedstrijd.”
Minnen en Watson gingen normaliter samen trainen op Wimbledon, maar dat plannetje werd dus gedwarsboomd door de loting. “Het is gewoon spijtig dat we elkaar in de eerste ronde treffen want we komen ook goed overeen”, zei ze. “Maar dat gebeurt nu eenmaal. Op de baan gaan we dat aan de kant zetten en daarna zijn we terug even goede vrienden.” Vriendinnen die op baan achttien mogen aantreden. “Tja, ik heb gehoord dat dat het terrein was van de legendarische wedstrijd tussen Isner en Mahut (70-68 na meer dan elf uur in 2010, red). Of ik het ook zolang ga trekken? Denk het niet”, lachte ze. “Dat gaat tegenwoordig ook niet meer, hè. Maar sowieso is het leuk om op zo’n baan te mogen spelen.”
Wimbledon is ook een beetje een kantelpunt van het jaar, halfweg het seizoen wordt een eerste balans opgemaakt. Zo deed ook Minnen dat: “Het was een half jaar met ups-and-downs. Ik had misschien toch een tikkeltje meer verwacht qua resultaten. Daar ben ik niet helemaal tevreden over. Tegelijkertijd heb ik wel het gevoel dat mijn tennis een pak beter is dan vorig jaar en dat ik blijf progressie maken. Het wordt afwachten en geduld opbrengen totdat die resultaten echt zullen volgen.” Met gerechtvaardigde ambities kijkt de Kempense dan ook vooruit naar het tweede deel van het seizoen, al regeert daar nu nog een beetje onzekerheid over. “Tja, geraak ik op de olympische spelen of niet”, vroeg Minnen zich af. “Daar heb ik nog niet veel nieuws over gekregen. Ik heb wel gehoord dat ik vier uit ben, maar tussen nu en het olympisch tennistornooi zit nog wel wat tijd, waarin speelsters kunnen afhaken of geblesseerd raken. Het is dan ook moeilijk plannen. Normaal gezien ging ik na Wimbledon even op vakantie. Maar met die mogelijk olympische selectie wordt dat niet eenvoudig natuurlijk.” Opteren voor een hotel met een gravelbaan dan maar?
Zizou Bergs: “Mooi, strak in het wit, ik kan dat wel appreciëren”
Een stijve rug verkortte dan wel zijn training met Thanasi Kokkinakis op zaterdag maar verdreef niet de goede luim bij Zizou Bergs (ATP 79) voor aanvang van zijn eerste ronde tegen Arthur Cazaux (ATP 98) op maandag. “Ik wil even goed doen als op Roland Garros, of misschien zelfs een beetje beter”, keek hij met vertrouwen vooruit.
Om op een goed blaadje te blijven bij de vriendin van Zizou Bergs zullen we niet te ver uitweiden over het hoe en waarom van de rugproblemen maar de Limburgse klasbak had er dus wel een verklaring voor en ging er ook vanuit dat hij tegen maandag weer voluit zou kunnen gaan om aan zijn tweede Wimbledon-avontuur te beginnen. Beter kunnen we het over zijn alweer uitstekende prestatie van de afgelopen week hebben. Via de kwalificaties en Roehampton passeren is nooit simpel, zeker niet als je tot op het laatste moment hoopt rechtstreeks op de hoofdtabel te geraken. De ranking wordt zes weken op voorhand opgemaakt en Bergs bleek uiteindelijk twee uit, zodoende moest hij als nummer 80 van de wereld toch door de plaatsingswedstrijden ploeteren. “Het was mentaal zeer moeilijk”, gaf Bergs toe. “Ik had voorafgaand hier nog op Wimbledon met Grigor (Dimitrov) getraind, een fantastische ervaring en dan blijf je hopen dat je er toch nog in geraakt. Twee dagen voor de start van de kwalificaties had ik het dan ook echt kwaad. Ik was er totaal niet klaar voor. De eerste ronde was nog zo en zo maar na die wedstrijd heb ik gelukkig de switch kunnen maken, waarbij ik het geluk had dat er dan een zware partij volgde tegen Herbert. Daardoor kwam ook het besef dat ik echt wel zou moeten werken om mij te plaatsen. En daardoor stond ik er mentaal ook terug. Die laatste kwalificatiewedstrijd was daarna een bijzonder goede overwinning.”
Zo zit Bergs aan zijn derde grandslamtornooi op rij. De verwachtingen beginnen daarbij stilaan te groeien. “Roland Garros heeft wel geholpen om er nog meer in te geloven dat ik hier echt wel mijn plaats heb”, aldus Bergs. “Zeker op gras, waarbij mijn tennis misschien nog een ietsje meer tot zijn recht komt. Ik hoop dus ergens hetzelfde te doen als in Parijs (derde ronde) of zelfs een beetje beter. Maar ik weet ook wel dat die eerste ronde zich moeilijk aankondigt.” Arthur Cazaux is inderdaad een getalenteerde 21-jarige Fransman die op de Australian Open eerder dit jaar – zeges op Rune en Griekspoor – zijn doorbraak kende. “Hij is daarna even out geweest met een enkelblessure”, wist Bergs. “Maar hij kan erg goed uit de voeten op gras. Ik ken hem redelijk goed. Ik heb vorig jaar in de kwalificaties van de U.S.Open tegen hem gespeeld maar dat was geen eerlijke wedstrijd daar ik (door zijn polsblessure, red) mijn backhand enkel kon slicen. Hij speelt aanvallend maar kan ook goed counteren, een erg complete tennisser. Ik zal mijn beste beentje moeten voorzetten.” Het duel met Cazaux is ook een voorzet naar de voetbalwedstrijd België-Frankrijk op het EK in Duitsland. “Ik zorg voor de opwarming”, grinnikte Bergs. “Ik hou van de ambiance rond het voetbal, ook al heb ik er niet zo heel veel mee. Ik heb het bijvoorbeeld zelf nooit gespeeld. Maar ik hou natuurlijk wel van alle soorten sportcultuur.”
Dan zit je op Wimbledon wel gebeiteld. De gewijde stilte, de witte kledij, de traditie spat er vanaf. “Ach, ik hou van de ambiance eigen aan elk grandslamtornooi”, zei Bergs met pretoogjes. “Als ik in Australië ben, laat ik me een nekmat en een snor staan. Op Roland Garros ga ik helemaal mee in de sfeer en hier vind ik het walhalla van tennis terug. De klassieke, traditionele spirit. Het voelt toch net een tikkeltje anders aan. Het is heel fijn dat je die geschiedenis een beetje mag opsnuiven. Mooi, strak in het wit allemaal. Ik kan dat wel appreciëren.”
Alison Van Uytvanck: “Als ik rustig ben, kan ik hier mijn beste tennis spelen”
Jubileum voor Alison Van Uytvanck (WTA 252). Maandag begint ze tegen de Oekraïense kwalificatiespeelster Yuliia Starodubtseva (WTA 153) aan haar tiende Wimbledon. “Dat is cool”, glimlachte de Brabantse. “Vorig jaar heb ik niet meegedaan maar dat wil dus zeggen dat ik al van mijn negentiende naar Londen kom. Wel leuk.”
Sowieso was het leuk voor de 30-jarige Alison Van Uytvanck om weer van de partij te zijn op The Championships nadat ze vorig jaar verstek moest geven door haar rugblessure. “Het is altijd fijn om hier te zijn”, zei de Grimbergse die zes jaar geleden de achtste finale haalde op Wimbledon. “Ik speel graag op gras. Het voelt goed, het lichaam is oké, ik mag niet klagen. Pas op, ik heb wat kwaaltjes maar niets dat ge me gaat belemmeren om me helemaal te geven.” Dat lichaam was de voorbije twee seizoenen de boosdoener en dus het voornaamste zorgenkind tijdens de comebackpoging van het voormalige nummer 37 van de wereld. Ook de aanloop naar Wimbledon begon wel perfect – een titel in Surbiton – maar eindigde minder aangenaam met een opgave in de tweede ronde in het Italiaanse Gaiba. “Het was snikheet, daar in Italië”, legde Van Uytvanck uit. “Ik sukkelde al met wat buikloop en was eigenlijk helemaal uitgedroogd. Heb ik toch wee, drie dagen van afgezien. Mijn lichaam zei toen echt wel stop. Maar uiteindelijk niets ernstigs. Ik ben dan maar nog wat gaan trainen in Rosmalen en ben dan naar hier gekomen.”
Van Uytvanck heeft een band met Wimbledon én met grote namen treffen op het heilige gras aan Church Road. Twee jaar geleden kreeg ze met Raducanu te maken, de editie daarvoor met Svitolina, in 2019 waren het Kuznetsova en Barty en het jaar daarvoor Muguruza, Kontaveit en Kasatkina. “Ik ben vooral blij dat ik hier tegen Barty heb mogen spelen”, grijnsde ze. “Kijk, als je al tien keer Wimbledon speelt, dan is het wel normaal dat je eens wat kleppers tegenkomt. Dit jaar is dat evenwel niet het geval.” Nee, Yuliia Starodubtseva mag dan meer dan 20 punten zijn op een scrabble-bord, op de WTA-tour is ze nog een relatief onbekend onderwerp. “Ik ken haar totaal niet. Maar ik kijk toch vooral naar mezelf. Ik heb ook vertrouwen na winst in die ITF 100 op gras. Dat was voor mij niets minder dan een test, om te zien of het niveau er nog was. En ik heb daar toch twee top 100-speelsters (Dart en Maria, red) geklopt. Het niveau is er dus en dat pak ik toch mee naar hier. Ik weet dat als ik relax ben dat ik mijn beste tennis zal spelen. Dus moeten we op zoek gaan naar die rust.” Hoe doet Van Uytvanck dat? Met een kalmerende wandeling door Hyde Park? “Zot”, lachte ze hard. “Ik blijf op het appartement, kijk naar een serie en ga eens goed eten. Ik doe niet zot. Eerder heel rustig.”
Le tirage des Belges à Wimbledon
Lundi démarre la 137e édition des Championships avec quatre Belges dans les tableaux finals. Le tirage au sort a été plutôt clément pour Elise Mertens, Greet Minnen, Alison Van Uytvanck et Zizou Bergs.
Elise Mertens (WTA 33) vs Nao Hibino (WTA 91)
Deux joueuses quasi du même âge, qui, étonnamment, ne se sont affrontées qu'une seule fois au cours de leur longue carrière. En 2017, Mertens a facilement battu la Japonaise de 29 ans au premier tour des qualifications à Hobart, avant de continuer son parcours et de remporter son premier titre WTA en Tasmanie. Un bon présage pour leur duel à Wimbledon ? Beaucoup dépendra de l'état physique de Mertens (jambe/hanche), qui l'a quelque peu gênée ces dernières semaines. Hibino a participé à deux tournois préparatoires sur gazon, remportant deux matchs (de qualification). La meilleure performance de la petite Asiatique d'1m63 à Wimbledon a été un deuxième tour, tandis que Mertens peut se vanter de meilleurs résultats avec deux huitièmes de finale. Un potentiel deuxième tour contre une adversaire de 22 ans...e reekshoofd Alexandrova of thuisheldin Raducanu ligt in het verschiet.
Greet Minnen (WTA 85) vs Heather Watson (WTA 196)
Ces partenaires de double se connaissent très bien, mais n'ont encore jamais joué l'une contre l'autre. La joueuse de Turnhout a réalisé une tournée sur gazon très solide avec un quart de finale à Rosmalen et une qualification suivie d'un premier tour intéressant contre Ostapenko à Eastbourne. Elle abordera donc son cinquième Wimbledon avec une bonne dose de confiance. Pour la Britannique de 32 ans, le gazon n’a évidemment aucun secret. Watson a disputé plus de 100 matchs sur cette surface et a atteint le quatrième tour à Wimbledon il y a deux ans. Cette année, elle n'a pas beaucoup profité de ses wild cards à Nottingham et Birmingham, avec seulement une victoire à son actif. Ce n'est pas un tirage de fête, mais c'est une belle opportunité pour Minnen de viser un deuxième tour contre la tête de série numéro sept, Jasmine Paolini (ou Sorribes Tormo).
Alison Van Uytvanck (WTA 252) vs Yuliia Starodubsteva (WTA 153)
La joueuse ukrainienne de 24 ans est relativement inconnue et n’a fait que quelques apparitions au plus haut niveau au cours des deux dernières saisons. En préparation pour Wimbledon, elle a seulement joué les qualifications à Berlin, mais elle s'est qualifiée brillamment pour le tableau principal à Londres. Starodubtseva a notamment battu Bondar et Inglis, en ne concédant au maximum que six jeux par match. Prudence donc pour Van Uytvanck, qui a débuté sa saison sur gazon avec un excellent résultat à Surbiton mais a ensuite connu des tirages difficiles. La Brabançonne peut bien sûr compter sur beaucoup plus d'expérience sur gazon que son adversaire et peut aussi envisager une deuxième tour contre la tête de série numéro huit, Qinwen Zheng (ou sa compatriote Sun).
Zizou Bergs (ATP 79) vs Arthur Cazaux (ATP 98)
Ce Français de 21 ans s'est fait connaître du grand public plus tôt cette année à l'Open d'Australie (huitième de finale). Cazaux n'a cependant pas beaucoup d'expérience sur gazon et n'a enregistré aucune victoire avant Wimbledon. Bergs, en revanche, peut compter sur une meilleure expérience du gazon, ayant laissé une impression positive lors des matchs de qualification à Roehampton. Ils se sont affrontés une seule fois auparavant, et Cazaux avait remporté leur duel assez facilement lors des qualifications de l’US Open l'année dernière. Cependant, Bergs est devenu un autre joueur depuis, et il abordera son deuxième tableau principal à Wimbledon avec plus de confiance.e reekshoofd Alexander Bublik (of de Tsjech Mensik) op zijn minst interessant is.
Greet Minnen: “Getoond dat ik met de toppers kan wedijveren”
Geen vierde halve finale op een WTA-tornooi voor Greet Minnen (WTA 85). In Rosmalen vocht ze voor haar leven maar tweede reekshoofd Liudmila Samsonova (WTA 15) bleek met 6-4, 7-5 net iets te sterk. “Deze week was zonder meer positief”, zei Minnen. Na haar match spurtte ze trouwens richting Birmingham, voor het vervolg van haar grasseizoen.
Knappe repliek van Greet Minnen tegen de sterk serverende en hardslaande Liudmila Samsonova in de kwartfinale van ’s Hertogenbosch. De Turnhoutse knokte tot aan het gaatje – ze brak door de opslag van Samsonova toen die voor de zege serveerde – maar moest uiteindelijk toch inbinden voor het Russische sloopwerk. “Het was heel close”, had Minnen met haar eigen ogen gezien. “Zeker op het einde. Een paar ballen die het verschil maakten. Ik vecht mij goed terug in de match maar dan is het jammer dat ik meteen weer mijn service moet inleveren.”
De Kempense kan tevreden terugkijken op de voortzetting van haar grastournee. Vorige week kwartfinale in Surbiton, nu weer twee overwinningen in Rosmalen, waaronder tegen Donna Vekic, toch geen meeloopster. En vandaag dan weer het vuur aan de schenen van een topvijftienspeelster gelegd. “Ik ben zeker content”, bevestigde Minnen die in haar carrière tot nu toe één top 20-speelster wist te kloppen, Garbine Muguruza op Wimbledon 2022. “Ik heb mijn beste niveau getoond en tevens laten zien dat ik met die topspeelsters kan wedijveren. En er zelfs van kan winnen. Zonder meer positief dus.”
Dat geeft vertrouwen voor het vervolg in Birmingham en Eastbourne, alvorens het hoofdstuk Wimbledon aan te snijden. Minnen vertrok trouwens na haar kwartfinale als een hazewind richting Groot-Brittannië, omdat ze daar al op zaterdag aan de kwalificaties moet beginnen. “Ik zie die weken inderdaad met vertrouwen tegemoet”, gooide ze er nog achteraan.
Zizou Bergs: “Voel dat ik die toppers kan aanpakken”
Zizou Bergs (ATP 81) is weer een ervaring tegen een topper rijker. Alex De Minaur (ATP 9) was met 7-5, 6-4 te sterk in de tweede ronde van het grastornooi in Rosmalen maar moest wel een 5-2-voorsprong ophalen en vooral erg goed tennissen. “Ik ben echt wel stappen aan het zetten”, wist Bergs.
“Ik wil wel eens zien hoe ik het doe tegen de toppers op gras”, had Zizou Bergs nog laten weten net na Roland Garros. Wel, hij werd in ’s Hertogenbosch op zijn wenken bediend. Eerste reekshoofd Alex De Minaur is bezig aan een uitstekend seizoen en kan als Australiër vanzelfsprekend ook goed uit de voeten op gras. Bergs nam zijn tegenvoeter snel onder uur en geraakte door een goed evenwicht te vinden tussen agressief tennissen maar niet forceren ook aan 5-2 in de eerste set. Moment dat De Minaur, als een echte wereldspeler, een tandje bij bijstak. “Ik had een goede, drukvolle start”, analyseerde Bergs zelf. “Kreeg daarbij ook nog wat foutjes van hem. Wat niet meer gebeurde vanaf 5-2. Ik werd daardoor wat verrast en begon zelf wat gas terug te nemen. Ik heb altijd het gevoel dat als ik echt in mijn sas zit dat ik iedereen kan uitdagen voor de zege. Maar vanaf dat moment had ik het gevoel dat ik er niet meer doorkwam en raakte ik wat in paniek. Pas eind tweede set begreep ik dat ik terug wat meer druk moest zetten, wat meer naar voren moest tennissen en daardoor fouten bij hem kon afdwingen. Een leermomentje.”
De Minaur is natuurlijk niet de eerste de beste. Bezig aan een uitzonderlijk seizoen – winst in Acapulco, finale in Rotterdam en reeds 30 overwinningen op zijn conto – en niet voor niets lid van de top tien van de wereld. “Hij is ongelooflijk stabiel”, wist Bergs. “Hij kan je spel uitstekend lezen op een of andere manier. Hij maakt het je heel moeilijk want hij kan in een foutloze modus gaan en terwijl toch nog agressief tennissen. Niet eenvoudig om daar een oplossing voor te vinden. Het gamma van toptienspelers gaat heel breed. Tegen Rublev moet ik het ene leren, tegen Tsitsipas of De Minaur iets anders. Het zijn goede leerscholen maar ik moet hier ook echt dingen uit halen.” Na Tsitsipas, Rublev, Shelton, Nadal en Dimitrov was De Minaur weer een nieuwe ervaring tegen een topper voor Bergs. “Ik zet deze wedstrijd op plaats drie of vier”, maakte hij een ranglijst van zijn eigen prestaties. “Tsitsipas kan je eigenlijk niet meetellen vanwege het fysieke probleem. Tegen Shelton was ik te terughoudend. Maar nu ging ik er wel voor, maar soms gewoon nog niet genoeg. Ik ben echt wel die stappen aan het zetten. Nu komt het erop aan om die uitdagingen te blijven opzoeken en dan weet ik dat dat moment wel gaat komen. Ik voel immers opnieuw dat ik de kwaliteiten heb om die mannen aan te pakken. Ik begin er alleszins meer en meer in te geloven.”
Bergs, die zoals geweten vergeten was zich in te schrijven voor de grastornooien van Rosmalen, Queen’s en Halle, weet nu wat gedaan. “Morgen ga ik naar Halle, om mij in te schrijven als ‘alternate’ (reserve voor de kwalificaties)”, glimlachte hij. “Als we last minute zien dat het niet gaat lukken, kan ik hetzelfde nog doen in Queen’s. In het slechtste geval speel ik dus niet, in het tweede slechtste geval moet ik nog een vlucht naar Londen pakken en in het beste geval blijf ik in Duitsland om daar mee te doen aan de kwalificaties.” Op tijd inschrijven hoort waarschijnlijk ook bij het leerproces.
Greet Minnen: “Geloof dat ik op gras ook van toppers kan winnen”
Lekker, zoals ze in ’s Hertogenbosch wel eens plegen te zeggen. Die zege (6-1, 0-6, 7-5) van Greet Minnen (WTA 85) op Donna Vekic (WTA 39) was haar beste overwinning van het jaar tot nu toe. “We hebben hard op het mentale aspect gewerkt”, zei de Turnhoutse trots. “Fijn dan als het werkt.” In de kwartfinale wacht een duel met Samsonova (WTA 15) of Naef (WTA 161).
In 2019 had Greet Minnen het nog al eens klaargespeeld, toen zelfs vanuit de kwalificaties naar de kwartfinale in Rosmalen. Dit keer had ze er een lichtjes bloedstollende partij tegen Donna Vekic voor nodig. “Het was lastig tennissen door de omstandigheden”, begon Minnen aan haar analyse. “Ik startte heel goed en kon haar vlot onder druk zetten. Tweede set werd zij agressiever en kreeg ze meer lengte en snelheid in haar slagen, waardoor ik verrast werd door het niveauverschil bij haar. Ik wist dat ik er begin derde set direct moest staan en dat heb ik getoond. Ik had die break voorsprong tot 5-4 maar kende dan een beetje pech om uit te serveren, ik deed de juiste dingen maar zij speelde enkele goede punten. Gelukkig ben ik mentaal rustig gebleven en kon ik het even later wel uitmaken. Superblij!”
Het toont de veerkracht van de Kempense. “Dit had ik een jaar of twee jaar geleden nooit voor mekaar gekregen”, gaf Minnen toe. “We, mijn coach Philippe Dehaes en ik, hebben daar veel werk in gestoken. Hij heeft daar veel ondervinding in en dat wil ik elke match tonen. Dat heeft mij vandaag enorm hard geholpen.” Dat Minnen zich sowieso in haar sas voelt op gras staat buiten kijf. “Ik heb alleszins enorm naar deze periode uitgekeken”, glimlachte ze. “Zeker na een teleurstellend gravelseizoen. Dus ben ik content dat we dat achter ons kunnen laten en ben ik blij dat het nu heel goed gaat.” Met amper punten te verdedigen kan onze landgenote een goede zaak doen de volgende weken. Eerst hier nog in Rosmalen, dan verder door in Birmingham en Eastbourne, om tenslotte te pieken op Wimbledon. “Ik hoop toch op een iets gunstigere loting op Wimbledon dan vorig jaar (Ostapenko)”, grinnikte ze. “Ik ben alvast blij dat ik me niet moet kwalificeren en dat ik ook op voorhand nog enkele tornooien kan spelen. Maar ik geloof er wel in dat ik op gras ook tegen de toppers kan winnen.”
Vooral wil Minnen echter focussen op haar aanpak. “In de winter hebben we getraind op het nog gevarieerder maken van mijn tennis”, zei ze. “Daar wil ik het verschil mee maken tegenover de hardhitters. Het heeft wel enkele maanden geduurd vooraleer ik het helemaal kon toepassen in wedstrijden. Daarnaast wil ik mentaal blijven evolueren en stabiel blijven het hele jaar door.” Afspraak op vrijdag dan maar.
Alison Van Uytvanck: “Jammer van die regenbui”
Le tirage au sort à Rosmalen n'a pas été très favorable à Alison Van Uytvanck (WTA 266). Après sa victoire à Surbiton la semaine dernière, sa bonne dynamique a été brusquement interrompue par la longue attente des derniers jours et, aussi, par la deuxième tête de série Liudmila Samsonova (WTA 15), qui s'est imposée 6-1, 6-3.
“Ze speelt snel”, zuchtte Alison Van Uytvanck na haar partij tegen de Russische hardhitster Liudmila Samsonova. “Je krijgt geen ritme. Ook al sloeg ik een goede service dan kreeg ik nog, boem, vaak een return in mijn voeten. Ik had het gevoel dat ik achter de feiten aan het hollen was.” In set twee probeerde de Grimbergse de bakens nochtans te verzetten. “Ik slaagde erin haar spel beter te lezen en beter te serveren. Beetje jammer dat we dan door de regen onderbroken werden (3-4) want ik had echte gevoel dat ik beter in de match zat. Maar bij de tweede herneming startte ze weer zoals in de eerste set. Spijtig, maar het ging iets te snel. Als zij zo ‘on fire’ is, dan is het gewoon heel moeilijk tegen haar op gras.”
De omstandigheden waren wederom redelijk dramatisch om fatsoenlijk tennis te spelen. Naast de immer dreigende regen en koude ook enkele felle windstoten. “Het is drie dagen zo”, zuchtte Van Uytvanck opnieuw. “Alleen maar wachten, lange dagen, niet weten of je gaat spelen. Ik vind het gras ook een beetje anders dan in Engeland.” Over het Kanaal voelde de 30-jarige Brabantse zich vorige week prima in haar vel, de titel op het ITF 100-tornooi van Surbiton het fijne gevolg. “Dat was inderdaad fijn”, glimlachte Van Uytvanck. “Voor mij was dat eerste grasuitje een beetje thuiskomen. Maar ik heb ook goede speelsters verslagen. Ondanks dat ik daar alleen was in het begin van de week, wat ik niet zo vaak doe, vond ik mijn mentaliteit erg goed. Dan is het leuk dat ik meteen zo’n tornooi kan winnen.” Een boost voor het vertrouwen en de tennistoekomst. “Natuurlijk helpt dat”, zei Van Uytvanck. “Ik zit alweer in de top 270. Het belangrijkste blijft mijn lichaam (rug), dat moet het uithouden.”
Vandaar dat het voormalige nummer 37 van de wereld nu wat rust gaat nemen, om dan in het Italiaanse Gaiba (WTA 125) de laatste voorbereiding op Wimbledon te treffen. “We moeten blijven zorg dragen voor de rug”, wist Van Uytvanck. “Ik heb die fout al eens gemaakt om elke week te willen spelen. Ik had daarom wel gehoopt hier wat verder te geraken. Maar daarom is deze loting extra jammer natuurlijk. Ik vind me immers wel goed tennissen op dit moment maar zij was gewoon beter.”
Zizou Bergs: “Ik wil uit elk tornooi het beste halen”
Het duurde een eeuwigheid maar uiteindelijk bracht Zizou Bergs (aTP 81) zijn eerste ronde op de Libema Open in Rosmalen toch tot een goed einde. De Limburgse lucky loser klopte over twee dagen wildcard Tim Van Rijthoven met 6-4, 6-3. Volgende tegenstander: eerste reekshoofd Alex De Minaur (ATP 9). “Een wedstrijd waar ik echt naar uitkijk!”
Voor geduld en wachten heeft Zizou Bergs al een olympische selectie op zak. Na zijn avontuur in Parijs – waar hij twee dagen deed over zijn derde ronde tegen Grigor Dimitrov – kreeg hij in ’s Hertogenbosch hetzelfde scenario voorgeschoteld. Op maandagavond wist Bergs in helse omstandigheden – stormwind, koud, kil – de eerste set binnen te halen tegen de 27-jarige Tim Van Rijthoven waarna een nieuwe regenbui de wedstrijd naar dinsdag overzette. Vreemd genoeg werden de twee buren – Van Rijthoven was in 2022 nog de verrassende winnaar in Rosmalen maar kende daarna alleen maar blessureleed en speelde anderhalf jaar geen wedstrijden meer – heel laat geprogrammeerd waardoor ze opnieuw de dag mochten afsluiten. “Oh my God, echt!”, lachte Bergs. “Ik heb nu gelukkig de gewoonte gevonden om mij zo goed mogelijk voor te bereiden op dit soort omstandigheden.”
Die omstandigheden waren dus redelijk moeilijk de laatste dagen. “Ik heb nog niet mijn beste grastennis kunnen spelen”, gaf Bergs toe. “Op training lukt het wel maar het komt er nog niet helemaal uit in matchen. In dat opzicht is het niet slecht dat ik die laatste kwalificatieronde verloor maar daarna toch nog een kans kreeg om verder te doen. Je kan uit zo’n nederlaag ook lessen trekken immers. Het doel blijft uiteindelijk om over drie weken zo goed mogelijk klaar te zijn voor Wimbledon.”
Dan is zo’n tweede ronde tegen eerste reekshoofd Alex De Minaur een testje dat mooi aansluit bij het proces. De partij past alleszins als gegoten in het rijtje Tsitsipas, Rublev, Nadal en Dimitrov die hij dit jaar allemaal al het vuur aan de schenen legde. Tijd voor een eerste zege op een topper? “Heel fijn dat ik opnieuw die kans krijg”, zei Bergs. “Ik heb bovendien al wat graswedstrijden in de bagage, hij nog niet. Echt een match waar ik zin in heb. Waarschijnlijk weer met wat Belgen rond het centercourt. Een goede kans voor mij om een nieuwe stap te zetten. Ik besef ook meer en meer dat ik nu in de top 80 van de wereld sta en dat het dus tijd is om tegen die gasten te spelen, en hopelijk ook eens van hen te winnen.”
De blijdschap rond dat lidmaatschap van de top 100 uitte de sympathieke Bergs al eerder op sociale media. “Ja, ik heb geprobeerd wat ik voelde in woorden te gieten”, glimlachte hij. “Nadat ik dat gedaan had, kickte het er wel even in. Ik heb het gehaald nadat het voor jaren een doel was voor mij. Als je daar als bescheiden jongen in de Belgische cultuur over babbelt, is dat niet altijd evident. Het voelt nog altijd een beetje onwennig. Maar ondertussen heb ik wel beseft wat ik bijvoorbeeld tijdens Roland Garros heb teweeggebracht. Thuis heb ik er alleszins van genoten, en dat blijft nu nog even aan de gang. Ik ben heel blij dat mijn ouders, ook in moeilijke periodes in mijn carrière, altijd zijn blijven geloven in mij. Ik ben daar heel dankbaar voor. En nu dat ik er in geslaagd ben, zijn er ook veel mensen die zeggen dat ik nog veel hoger kan geraken.” Dat werpt de vraag op: heeft Bergs, en zijn team, al een nieuw doel opgesteld voor het tweede deel van het seizoen? “Nee”, was hij kordaat. “Ik focus mij nu op in elke wedstrijd zo goed mogelijk voor de dag komen en zoveel mogelijk punten pakken op de tornooien. Op het einde van het jaar heb ik nogal wat punten te verdedigen. Dus elk reeksje dat ik kan maken is meegenomen. Temeer daar er nog events aankomen, zoals de olympische spelen en de Davis Cup, waar ik ook wat tijd en energie mee ga verliezen. Ik wil dus nu uit elk tornooi gewoon het beste halen.”
Elise Mertens: “Hopelijk beter de volgende weken”
Als eerste match op gras kon dat wel tellen. Elise Mertens (WTA 32) verloor in Rosmalen met 2-6, 4-6 van viervoudig grandslamkampioene Naomi Osaka (WTA 125). “Ik was een beetje ziek maar zij is duidelijk beter in vorm aan het geraken”, meende Mertens. De volgende weken hoopt ze in Birmingham en Eastbourne weer aan te knopen met de zege.
“Zo’n eerste match op gras, dan moet je er altijd wat inkomen”, wist Elise Mertens. Veel tijd kreeg ze evenwel niet van Naomi Osaka op het centercourt van de Libéma Open. De pupil van coach Wim Fissette had op Roland Garros al getoond dat ze opnieuw de weg naar boven is ingeslagen en ging door op dat elan in ’s Hertogenbosch. “Haar service draaide goed, wat mij flink in de problemen bracht”, zei Mertens. “In de tweede set kwam ik wat meer in mijn ritme maar zij is duidelijk beter in vorm aan het geraken. Zij maakte alleszins redelijk weinig fouten. Ik ben ook een klein beetje ziek, geen excuus, maar ook niet bevorderlijk tijdens een graswedstrijd. Ik voelde mij niet superoncomfortabel op de baan vandaag maar we moeten door en zullen het hopelijk beter doen de volgende weken.” Mertens blijft nog enkele dagen trainen in Rosmalen, alvorens in Groot-Brittannië haar voorbereiding op Wimbledon af te ronden. “In Birmingham speel ik enkel en dubbel, met Hsieh, en daarna volgt nog het sterk bezette WTA 500-tornooi van Eastbourne. Daar ik vorige jaar met een blessure kampte in deze periode heb ik amper punten te verdedigen, daar kan ik misschien van profiteren.”
Het seizoen is quasi halfweg maar de beste dubbelspeelster ter wereld zag wel al een belangrijk doel teloorgaan. Haar exit in de tweede ronde van het dubbelspel in Parijs kwam binnen. “Tja, je hebt altijd doelen en 90 procent van de tijd geraak je er niet. Dat is tennis jammer genoeg. Hsieh voelde zich die dag op Roland Garros niet in haar sas, ik heb nog geprobeerd haar erdoor te sleuren maar het kwam onze dynamiek niet ten goede. Door de weersomstandigheden was het een moeilijke week maar dat resultaat was zonder meer teleurstellend.” In het enkelspel was er een verrassende finaleplaats voor Jasmine Paolini. Een tot dit jaar eerder discrete Italiaanse die even oud (28) is als Mertens. Dat geeft toch stof tot nadenken, er zijn nog altijd mogelijkheden op het damescircuit. “Maar zo bekijk ik het ook”, lachte de Limburgse. “Ik zit nog vol passie. Ik verlies hier misschien wel in de eerste ronde maar ben nu al bezig met wat ik beter kan doen. En dat is de goede mentaliteit die je moet hebben. Ik blijf er alleszins voor gaan.”
Robbe Ceyssens: “Heel tevreden over haar parcours”
Pendant que son élève Jeline Vandromme se concentrait sur ses examens après son aventure parisienne, l'entraîneur Robbe Ceyssens a dressé le bilan de deux semaines positives : d'abord une victoire à l'Astrid Bowl à Charleroi, puis un quart de finale à son premier tournoi du Grand Chelem à Paris.
Dans le passé, Robbe Ceyssens a mené Elise Mertens dans le top mondial. Il s'occupe désormais de Jeline Vandromme (16 ans). L'adolescente de Bruges, qui ne s’entraîne que depuis un an à temps partiel au centre de Wilrijk, progresse très rapidement. L'année dernière, elle est devenue championne d'Europe et a remporté les Masters juniors à Monte-Carlo. Au cours des deux dernières semaines, elle a remporté l'Astrid Bowl et a atteint les quarts de finale à Roland-Garros. Vandromme a impressionné par son tennis agressif et son magnifique coup droit, tandis que sa mentalité a également été mis een avant par les observateurs. Tout cela alors qu'elle a encore une énorme marge de progression.
“In Charleroi heeft ze het al uitstekend gedaan, hè”, stipte Ceyssens aan. “Daar heeft ze toch een beetje vaderlandse geschiedenis geschreven als eerste Belgische winnares sinds Dominique Monami in 1991. Nochtans waren de omstandigheden er niet simpel, ze heeft zich erg veel moeten aanpassen. Door de regen moesten we veel indoor gaan, een dubbel hebben we in Mons zelfs op hardcourt gespeeld. Heel veel aanpassen dus maar ze heeft dat echt supergoed gedaan.” Dat kan zonder meer ook gezegd worden van haar passage langs de Porte d’Auteuil. Ondanks de bewondering bij aankomst was er van enige debutantenstress weinig te merken bij Vandromme. “Ik had geen al te grote verwachtingen”, gaf Ceyssens toe. “Omdat het tenslotte haar allereerste grandslamtornooi was. Ik zag het gewoon als een ervaring in haar ontwikkeling. Maar ze heeft het heel knap gedaan. In de eerste wedstrijd was ze een klein beetje zenuwachtig maar dat is totaal logisch. Hoe ze dat heeft overwonnen is gewoon heel volwassen.”
Vandromme haalde uiteindelijk de kwartfinale waarin ze ondanks een 6-4, 4-2-voorsprong de overwinning aan het Amerikaanse vierde reekshoofd TC Grant moest laten. “Ik ben heel tevreden over haar parcours”, zei Ceyssens. “De manier waarop ze gespeeld heeft, past volledig bij haar. Ze heeft mooi tennis laten zien, agressief proberen te spelen en heeft met die forehand flink uitgedeeld. Er zijn vanzelfsprekend nog een aantal werkpunten om haar een completere speelster maken: het uitbouwen van haar netspel en het opzoeken van drive-volleys bijvoorbeeld. Maar het is sowieso leuk dat we als federatie zo’n talent kunnen ondersteunen. We proberen een goed team rond haar te vormen.” In samenwerking met TC Brughia wel te verstaan – niet vergeten dat Jeline haar carrière nog steeds combineert met school, wat ook niet het geval is voor elke speelster die ze op Roland Garros is tegengekomen! – en daarom ook dat Jelle Vanhee, die Vandromme mee begeleidt in Brugge, van de partij was in Parijs. Vandromme zit ondertussen terug op die schoolbanken van het Sint-Andrealyceum in Sint-Kruis, waar ze Latijn-Wetenschappen volgt.
Onmiddellijk na de examens zal de focus opnieuw verlegd worden naar het gras en Wimbledon, haar tweede grandslamtornooi en alweer een ongetwijfeld geweldige ervaring voor Vandromme. Gezien haar tennis moet ze ook op die ondergrond goed uit de voeten kunnen. In de voorbereiding op The Championships speelt Vandromme alvast het J300-tornooi van Roehampton. “Haar opmars is leuk en zeker positief voor het Belgische tennis”, besluit Ceyssens. “Maar we moeten haar wel in alle rust laten groeien.”
Jeline Vandromme: “Toch wel wat kriebels”
Jeline Vandromme (ITF 27) maakte in haar eerste grandslamwedstrijd ooit gehakt van haar Russische opponente Maria Golovina (ITF 87), 6-2, 6-1 op een uurtje tijd. Nochtans had de Brugse graag wat langer op die Parijse gravelbanen willen staan. “Op zo’n mooie locatie mogen spelen, dat zorgt wel voor wat kriebels.”
Jeline Vandromme maakte indruk in haar eerste match op Roland Garros. Na een ietwat weifelende start en voorzichtige eerste set liet ze in set twee haar wapenarsenaal bewonderen. Vooral de forehand van het Vlaamse talent – “Daar deel ik wel graag mee uit, ja”, lachte Vandromme zelf – heeft potentieel om (in de toekomst) door heel wat verdedigingsmechanismes te knallen. “Een supermooie ervaring”, noemde Vandromme die eerste partij aan de Porte d’Auteuil. “Doorheen de dag had ik geen zenuwen, de opwarming ging vlotjes, maar net voor de wedstrijd begon die spanning toch een beetje op te lopen. Op zo’n mooie locatie mogen spelen, dat zorgt toch wel voor wat kriebels. Noemt het maar gezonde stress. Na één set kon ik die gelukkig van mij afschudden en kon ik meer vrijuit spelen in set twee.”
Ook op dag twee van haar Parijs avontuur had Vandromme haar idool Aryna Sabalenka nog niet ontmoet. “Jammer genoeg niet”, lachte ze. “Maar ik geniet wel van de accommodaties hier, de fitness, het restaurant. Het is gewoon al leuk om hier rond te lopen en dit mee te maken.” Het doet bij de zestienjarige West-Vlaamse alleszins de goesting opborrelen om ook de andere grandslamtornooien te bezoeken. “Absoluut”, glimlachte ze. “Maar we gaan eerst proberen deze fijn af te werken.” Dan zou een zege op de als zevende geplaatste Britse Mingge Xu zeker een flinke bijdrage leveren aan dat gevoel.
Na Roland Garros wacht Vandromme een iets minder aangenaam taakje en moet ze haar concentratie voor andere doeleinden aanwenden, haar examens. “Ja, ik ga er direct moeten invliegen als dit tornooi erop zit”, wist ze. “Ik probeer ondertussen wel een beetje te studeren, tussen de wedstrijden door, maar ik vind dat niet gemakkelijk. Omschakelen van 100 procent tennisfocus naar 100 procent school is niet simpel. Ik probeer het wel wat bij te houden. Mijn favoriete vak? Ik ben een talenknobbel. Ik doe Latijn-Wetenschappen en vind Latijn echt geweldig.” Dan zal ze wel weten wat ‘veni, vidi, vici’ betekent, zeker?
Marie Benoit: “Ik slaag erin om meer mezelf te zijn”
Lauréate de trois tournois W35 cette année dont deux d’affilée en Autriche, Marie Benoit – qiu a battu Sofia Costoulas en finale à Klagenfurt dimanche - va remonter aux alentours de la 230e position mondiale lundi prochain. Une progression importante due, évidemment, à la constance dont elle fait preuve depuis le début de la saison. C'est une Marie Benoit très sereine, très calme et très lucide, qui a répondu à nos questions dès son retour de Klagenfurt.e plaats op de wereldranglijst staan. Een flinke vooruitgang met dank aan haar regelmaat sinds de start van het seizoen. Bij terugkeer uit Klagenfurt bleef Benoit sereen, lucide en kalm onder ons vragenvuur.
Marie, avant tout, félicitation pour vos résultats très réguliers. Comment, d’ailleurs, expliquez-vous cette constance ?
Marie Benoit: “Daar kan ik geen antwoord op geven omdat ik er niet te veel wil over nadenken. Ik neem een ietsje meer afstand, wat ik voorheen niet deed en ik focus me op de dingen die ik moet doen. Ik stel me dus ook niet de vraag waarom het nu wel allemaal op z’n plaats valt en functioneert. Ik wil me enkel concentreren op mijn tennis. Ik speel zo alvast niet meer tegen mezelf maar ik werk hard en, dat moet ik toegeven, het lijkt te lukken voorlopig. Ik weet dat er waarschijnlijk ook nog minder positieve periodes zullen aankomen want ik besef wel dat ik niet alle tornooien ga winnen die ik speel.”
Avec qui, précisément, travaillez-vous ?
“Via ‘Hope and Spirit’ train ik onder Xavier Legal en op conditioneel vlak werk ik met Patrick Meur. Ik heb ook een mental coach, Caroline Michelin.
La participation à la BJKC a-t-elle également eu un impact sur ces résultats ?
“Dat is moeilijk in te schatten maar het spreekt voor zich dat zo’n week, met zo’n omkadering van een sportieve en medische ultraprofessionele staf, onweerlegbaar positief is. Ik heb daar toch heel wat dingen kunnen opsteken.”
Vous dites que vous prenez davantage de recul qu’auparavant. Vous pouvez préciser ?
“Ik heb mezelf beter leren kennen. Ik heb duidelijk meer maturiteit. Ik slaag er in om meer mezelf te zijn. Ik probeer niet meer om iemand anders te zijn, op en naast de baan. Op tennisvlak prefereer ik om een match te verliezen maar mijn eigen spel te spelen dan te winnen zonder mezelf te zijn. Ik heb er misschien langer over gedaan dan anderen om die maturiteit te bereiken maar ik heb eindelijk het gevoel dat ik zover ben.”
A 29 ans, vous avez connu des moments plus compliqués. Vous avez pensé à un moment arrêter votre carrière ?
“Twee jaar geleden heb ik dat inderdaad gedaan. Maar ik ben er toen in geslaagd om afstand te nemen van het oordeel dat mensen over mijn carrière, en over mij, kunnen hebben. En ben verder gegaan.”
Ce qui fonctionne donc plutôt bien depuis quelques mois alors que votre tennis n’est pas exactement le reflet de celui que l’on voit généralement sur le circuit.
“Ik weet dat ik niet tot de krachtigste speelster behoor maar niet iedereen is Aryna Sabalenka, hè. Ik kan geen punt winnen in twee of drie slagen, dat is waar, maar ik ben toch al veel vooruitgegaan en speel toch al een tikkeltje agressiever.”
Désormais, vous pouvez à nouveau mettre les qualifs de Grand Chelem dans vos objectifs.
“Eigenlijk wil ik niet meer denken aan punten of klassementen. Wat telt is dat ik doe wat ik moet doen. Maar, ja, ik weet wel dat ik door mijn resultaten terug op de grandslamkwalificaties kan mikken. Het zal waarschijnlijk (zeker) te nipt worden voor Wimbledon (de cut-off is deze maandag maar haar nieuwe ranking komt pas volgende maandag uit, red) maar New York lijkt inderdaad mogelijk. Ik vind het geweldig om grandslamtornooien te kunnen spelen en dat perspectief doet me deugd. Het idee dat ik opnieuw aan dat soort tornooien kan deelnemen is werkelijk een stevige motivatieboost en daarnaast, en daar moeten we eerlijk zijn, helpt het enorm op financieel gebied. Het prijzengeld van zo’n ITF W35 voldoet net om de kosten dekken.”
Des W35 que vous pourrez bientôt quitter pour disputer des tournois mieux dotés.
“Yep, met mijn nieuwe ranking kan ik over enkele weken inderdaad hoger gedoteerde tornooien spelen. Ik heb mijn programma wel nog niet aangepast, dat wordt iets voor de komende dagen, maar ik zal een goed evenwicht moeten vinden tussen al die verschillende tornooien.”
Zizou Bergs: “Roland Garros was één groot feest”
Er was een zeer goede Grigor Dimitrov (ATP 10) nodig om qualifier Zizou Bergs (ATP 102), bezig aan zijn zesde Parijse wedstrijd, uit de achtste finale van Roland Garros te houden. Met 6-3, 7-6, 4-6, 6-4 maar zonder veel overschot haalde de Bulgaar het uiteindelijk. Bergs kan met opgeheven hoofd naar huis na een waanzinnig avontuur: “Hoe de fans na afloop mijn naam zongen, het was ongelooflijk”
Des conditions apocalyptiques, tant en termes de météo que d'organisation, ont transformé les deux derniers jours à Roland-Garros en une lutte pour la survie. Vendredi soir, Zizou Bergs et Grigor Dimitrov ont été contraints de jouer dans la boue et sous la pluie. Samedi, après une longue attente, ils ont enfin été affectés au Court Philippe Chatrier pour poursuivre leur duel. Bien que ce soit la première fois que Bergs accédait au tableau principal de Roland-Garros et posait le pied dans ce Central mythique, il n'a pas semblé impressionné. Il a eu des occasions de remporter la deuxième manche, a dominé la troisième et n'a dû s'incliner face au Bulgare de 33 ans qu'à la fin d'une quatrième manche très disputée.
Bergs kan dus met opgeheven hoofd terug naar Pelt keren. Wat een Roland Garros heeft hij erop zitten. “Ik stond voor dit tornooi aan de voet van een berg, was een beetje ziek, had niet zo heel veel vertrouwen”, glimlachte hij. “Maar ik won een wedstrijd, ook tegen Joris (De Loore) – nooit makkelijk tegen een vriend – om daarna in die fantastische Davis Cup-sfeer van de Court Suzanne Lenglen mij te kunnen kwalificeren. Wat een avontuur, toen al! Daarna is het echt begonnen. Het was ongelooflijk om die eerste ronde te kunnen winnen tegen Nabilo, en dan nog met de manier waarop. Daarop kreeg ik een mooie kans tegen Marterer, die ik pakte. En dan begin je er echt in te geloven. Waarna die hele regensaga volgde. Zeer lange dagen met die onderbrekingen, om te eindigen op Chatrier. Ongelooflijk.”
Bergs toonde de tenniswereld dat hij klaar is voor deze nieuwe etappe – virtueel staat hij momenteel in de top 80, de olympische spelen komen ook dichtbij – in zijn carrière. “We zitten weer in een bepaalde fase, eindelijk in de top 100”, wist Bergs. “En vandaag was weer een opportuniteit om een stap vooruit te zetten. De deur (om zo’n topper te kloppen, red) was nog niet helemaal open, maar als ik dit de volgende maanden blijf doen gaan de kansen wel weer komen. Ik heb misschien verloren, maar het was een echt gevecht. En dat is positief. Het was opnieuw een referentie dat we op de goede weg zitten. Tegen Nadal, tegen Dimitrov…we zijn ons aan het klaarstomen om die volgende stap te zetten.”
Ondanks de terechte euforische stemming waren er toch ook kleine aandachtspuntjes. Zo was zijn linkerpols (die van de blessure anderhalf jaar geleden) ingetaped. “Sinds ik op gravel bezig ben, heb ik telkens één wedstrijd gehad waarin ik schrik had”, wist Bergs. “In Amerika, in Rome. Telkens als ik die angst heb, dan tape ik mij in, maar voel ik ook veel meer. Komt dat door het gravel of is het een bepaald trauma dat ik meedraag, dat weet ik niet. We gaan het sowieso opnieuw laten checken.” En dan was er nog het aankomende grasseizoen. “Door al dat gedoe met Roland Garros ben ik mij vergeten in te schrijven voor de grastornooien”, grinnikte Bergs. “Zowel in ’s Hertogenbosch als Halle of Queen’s. Ik kan daar alleen maar meedoen als ‘alternate’ (reservenlijst). Dat zijn slechte punten voor mij. Ik ga naar daar om wat te trainen en hoop ergens nog binnen te geraken, ik ga ook eens luisteren voor een wildcard in Rosmalen. Het gras is tenslotte mijn favoriete seizoen. Ik ben dan ook benieuwd hoe ik het nu, met dit vertrouwen en deze ervaring, op die ondergrond tegen de toppers er vanaf ga brengen.”
Maar de 24-jarige Bergs neemt het allemaal met de glimlach. “Het Roland Garros-verhaal was één groot succes. Eén groot feest. Mijn eerste zege op een grandslamtornooi, de eerste keer in de top 100. Bevestigen tegen de toppers. En vooral de ervaring met de supporters. Ongelooflijk ook hoe dat het publiek ook vandaag weer na de match mijn naam zong. Een heel mooi einde van mijn parcours hier.”
Jeline Vandromme: “Ik ga op zoek naar een selfie met Sabalenka!”
Jeline in wonderland. Voor de zestienjarige Jeline Vandromme (ITF 27) gaat alles verdomd snel. Vorig jaar winnares van de Junior Masters, Europees kampioen, vorige week nog de beste op de Astrid Bowl in Charleroi en vandaag zich verwonderend over haar eerste indrukken van Roland Garros. “Het is de bedoeling dat ik dit jaar nog wat meer proftornooien ga spelen”, keek de studente Latijn-Wetenschappen al een beetje vooruit.
Om even te kaderen hoe hard het gaat voor Jeline Vandromme: pas een jaar zit de blonde Brugse onder de vleugels van Tennis Vlaanderen en wordt ze fulltime begeleid op het topsportcentrum in Wilrijk. “Ik ben op mijn vijfde begonnen met tennis”, vertelde ze bij aankomst in Parijs. “Gewoon met mijn broer en mijn zus, iedereen in de familie deed het. Ik heb uiteindelijk maar een paar jeugdtornooien meegespeeld in België, omdat ik het niet zo voor competitie had in het begin. Daarna ben ik het intensiever gaan beoefenen en is de liefde gegroeid. En nu doe ik het supergraag, is het een echte passie.” Atypisch aan haar parcours is dat Vandromme eerst met damestornooien gestart is, waardoor ze een tijdje onder de radar bleef. En ook dat ze nog altijd naar een gewone, katholieke school gaat, waar ze Latijn-Wetenschappen volgt. “Ik ben blij dat ik dat mag combineren met mijn tenniscarrière”, aldus Vandromme die de rest van haar spaarzame vrije tijd vult met pianospelen. “Het is niet altijd even makkelijk, na Roland Garros heb ik bijvoorbeeld nog zeven examens te gaan. Dat wordt pittig. Maar voorlopig lukt het om alles te combineren.”
Gezien haar opmars zal de toekomst waarschijnlijk nog wat drukker worden. Op de eerste dag van haar bezoek aan Roland Garros mocht ze meteen een vierjarig contract met Adidas tekenen. Een teken dat ze ook internationaal naam begint te krijgen. Haar zege op de Astrid Bowl vorige week – 33 jaar na de laatste Belgische zege van Dominique Monami in 1991 – onderstreepte dat nog maar eens. Maar de West-Vlaamse tiener laat alles gewoon op haar afkomen en geniet tegelijkertijd van de nieuwe stappen die ze zet. “Het is supercool om op Roland Garros te staan”, glunderde ze. “Ik was hier nog nooit geweest. Het zal een ongelooflijke ervaring worden (in de eerste ronde speelt Vandromme tegen de Russische kwalificatiespeelster Maria Golovina, red). Ik heb al een uurtje mogen trainen en de velden liggen er geweldig bij. Ik ben superblij dat ik hier mag deelnemen.”
Ondanks de aanzwengelende hype die Vandromme voorafgaat heeft ze zelf weinig verwachtingen bij haar eerste grandslamtornooi. Of toch, een selfie scoren met Aryna Sabalenka. “Ik zie haar heel graag spelen”, glimlachte ze. “Ook omdat ze zo’n agressieve speelster is. Ik spiegel mijn tennis een beetje aan het hare. En haar passie voor de sport is ook heel mooi om te zien. Ik zou haar heel graag willen tegenkomen. Dus als ze hier ergens rondloopt, ga ik toch wel direct een foto vragen, ja.” Een ander plannetje dat in haar hoofd broeit betreft de werkpunten in haar tennis. “Ik zou misschien nog wat meer vooruit moeten spelen, meer op zoek moeten gaan naar die drive-volley. Maar ik kan op alle vlakken nog verbeteren. Al zie ik wel al een mooie vooruitgang tegenover vorig jaar. En dat is wel leuk.” Vandromme lijkt ook klaar om al wat meer uitjes naar het profcircuit te maken. De teller staat ondertussen toch al op acht ITF-tornooien waarbij haar laatste deelname, vorig jaar in augustus op het 15.000 dollar-tornooi van Wanfercee-Baulet, zelfs een halve finale opleverde. “Ik heb al enkele tornooien gespeeld en ben van plan dat later op het jaar opnieuw te doen”, wist Vandromme. “Het is mijn ambitie om eerst alle grandslamtornooien bij de junioren te spelen en dat later hopelijk ook bij de profs te doen.” Iets zegt ons dat dat wel in orde gaat komen, wij kijken alvast nu al uit naar dat eerste duel met Aryna Sabalenka.
Sander Gillé en Joran Vliegen: “Wij één van de titelfavorieten? Cool!”
De opener van hun Roland Garros was een thriller van formaat maar dat bracht Sander Gillé en Joran Vliegen niet van de wijs. De tweede ronde ging al heel wat vlotter. Na de finale vorig jaar, de titel in Monte Carlo en pas verlies in Madrid en Rome tegen het huidige beste team ter wereld, Zeballos-Granollers, hebben de Limburgers geen schrik om hun ambities uit te spreken: “Wij horen tot de titelfavorieten, ja”
“Ze hebben een beetje boven hun niveau gespeeld” Joran Vliegen zei het een tikkeltje laconiek nadat hij en kompaan Sander Gillé in de eerste ronde op het nippertje ontsnapten aan een nederlaag tegen de alternates Martinez-Nouza – ze namen op het laatste ogenblik de plaats in van de geblesseerde Rinderknech die met Borges een duo zou vormen – maar het onderstreept enkel maar hun zelfvertrouwen in Parijs. “Vorige week in Lyon (verlies in de eerste ronde, red) was het niet goed”, wist de 33-jarige Gillé. “Maar we kwamen hier aan en meteen zat het gevoel snor. Bij de eerste training voelde ik me al supergoed. En daarbij helpen de herinneringen van vorig jaar ook wel natuurlijk. Eerlijk, Roland Garros is het enige tornooi waar ik me zo op mijn gemak voel. Zeker op de baan.” Van nervositeit was dan ook geen sprake bij hun eerste uitje vrijdag. “Nee, er zat geen spanning op die wedstrijd”, wist de drie jaar jongere Vliegen. “We bekijken het ook niet als een tornooi waarin we een finale te verdedigen hebben. We willen gewoon weer een goed tornooi neerzetten. En die punten zijn eigenlijk al verdedigd door onze titel in Monte Carlo een paar weken geleden. We weten dat het extreem moeilijk gaat worden om beter te doen dan vorig maar we beseffen ook dat we hier altijd wel een behoorlijk niveau halen en dat de omstandigheden meestal in ons voordeel spelen.” In de tweede ronde haalden Gillé-Vliegen het alvast van Safulin-Peers in twee sets.
Hun voorbereiding op Roland Garros was meer dan behoorlijk. Na hun zege in Monaco volgden wel nederlagen in de tweede ronde van Madrid en de kwartfinale van Rome maar telkens tegen het dubbelpaar in vorm, Zeballos-Granollers, de nummers een van de wereld. “Dat is veruit het beste team van het moment”, aldus Gillé. “Ik vond hen sowieso al één van de sterkste ploegen maar nu winnen ze echt alles. Dat is dan jammer dat we dan in de tweede ronde en kwartfinale tegen hen moeten uitkomen, en gelukkig dat we van hen winnen in Monte Carlo, maar al bij al mogen we heel tevreden zijn over ons gravelseizoen.” Op Roland Garros staan onze jongens, tiende reekshoofd aan de Porte d’Auteuil, en Zebbalos-Granollers, als eerste geplaatst, niet in dezelfde tabelhelft. Dat opent perspectieven. “Een kwartfinale zou een mooi resultaat zijn op een grandslamtornooi”, aldus Gillé. “We willen immers naar de Masters gaan op het einde van het jaar en dat moet je bij de beste acht teams horen. Dus minsten kwart, en hopelijk geraken we verder.”
Het vertrouwen zit duidelijk goed bij het Limburgse paar dat vorig jaar pas in de finale werd afgestopt door Dodig-Krajicek. “Wij maken deel uit van de favorieten”, klonk het zelfbewust bij Gillé. “Niet dé favoriet, maar we maken deel uit van het groepje. Of dat ongelooflijk is? Het is cool.” Die zelfopgelegde en zelf afgedwongen status legt geen extra druk op het duo. “Totaal niet”, meende Gillé. “Ook al verliezen we hier in de derde ronde dan nog behoren we ook de rest van het jaar nog telkens tot de favorieten. Wij vormen een zeer sterke tandem.” Vliegen kon dat alleen maar beamen: “We verdienen het na onze resultaten, in Monaco en vorig jaar hier. We hebben geen druk, want we weten dat we hier heel goed kunnen spelen. Ons niveau is goed genoeg. Maar natuurlijk kunnen we ook verliezen, de kwaliteit van de concurrentie is immers groot.”
Sinds Monte Carlo maakt ook ex-speler Maxime Braeckman deel uit van het team ‘Sandoran’. “De filosofie was dat we elke week iemand anders zouden meepakken, naargelang onze noden”, aldus Vliegen. “De ene week een tenniscoach, de andere een kinesist. Maar snel is gebleken dat we toch het meeste baat hadden met een trainer. Maxime is iemand die ons goed kent, die zelf nog stevig tennist maar die tegelijkertijd niet alles wil gaan veranderen in onze werking. Hij leert zelf ook nog bij want het is heel lang geleden dat hij nog op het circuit, en dan nog in het dubbelspel, zat. Maar we gaan het waarschijnlijk ook doortrekken naar het gras en de olympische spelen.”
Elise Mertens: “Niet slecht, maar niet goed genoeg”
Wat als? Elise Mertens (WTA 27) had in de eerste set tegen titelfavoriete Elena Rybakina (WTA 4) tweemaal een break voorsprong maar kon die geen enkele keer verzilveren. Nadien werd het moeilijker en verloor ze dan ook met 4-6, 2-6 van het vierde reekshoofd. “Het blijft een werkpunt: om zelf meer op punten in te zetten en minder de fout van de tegenstandster af te wachten.” Focus op het dubbel dan maar.
Het was koud (14 graden) en kil op de majestueuze Court Philippe Chatrier toen Elise Mertens en Elena Rybakina klokslag twaalf uur de arena betraden. Niet zo heel veel stoeltjes waren bezet maar de aanwezige toeschouwers zagen de Limburgse wel een goede start nemen. Ze maakte het Rybakina lastig door listig te switchen tussen een sterke verdediging en een dominante aanval. De Kazachse Wimbledon-winnares was duidelijk niet in haar gewone doen want ze moest twee keer op rij haar opslag inleveren. Mertens kon die 3-2 -en 4-3-voorsprong echter niet uitbouwen en moest met lede ogen aanzien hoe Rybakina langzaam het laken naar zich toetrok. “Ik voelde wel dat zij stapje per stapje beter werd”, gaf Mertens toe. “Maar ik was inderdaad sterk begonnen. Ik wilde wel wat variatie tonen omdat zij natuurlijk alles graag op heuphoogte heeft, en ook proberen de eerste services diep terug te brengen. Dat was zowat het plan. In het begin werkte het wel en maakte zij foutjes. Daar hebben ik even van geprofiteerd. Maar zij kwam wel beter in de match en telkens ik in de verdediging zat, of zelfs in neutrale situaties, kreeg ik wat winners rond mijn oren.”
Het is een beetje een weerkerend fenomeen, Mertens die een voordeel tegen de toppers moeilijk kan vasthouden of over de streep trekken en iets te weinig de zege gaat zoeken. Nu waren het bijvoorbeeld twee dubbele fouten die de Limburgse een voorsprong kostte. “Ik zal de wedstrijd nog eens moeten herbekijken”, zuchtte ze. “Maar dat is sowieso een punt waar ik op moet blijven werken: om niet af te wachten en te hopen op een fout van mijn tegenstandster. De derde bal sneller nemen en zo verder.” Een achtste jaar op rij in de derde ronde van Roland Garros is vanzelfsprekend zeer verdienstelijk maar we hopen zo graag op nog eens ietsje meer van de beste Belgische speelster. “Het niveau was niet slecht maar ook niet goed genoeg om tegen zo iemand te winnen”, wist Mertens. “Dan moet ik standvastig zijn en het plan twee uur uitvoeren en volhouden. Het is een werkpuntje, om iets meer zelf op punten in te zetten.”
Mertens kan zich nu volledig toeleggen op het winnen van die laatste, ontbrekende grandslamtitel in het dubbelspel. Met partner Su-Wie Hsieh nam ze alvast de eerste horde.. “Ik kan nu terug dubbeltrainingen gaan doen”, glimlachte Mertens. “Ik heb al twee weken niet meer met Su-Wei gespeeld. Dat is wel een beetje apart. Maar gelukkig voelen we elkaar goed aan. We hebben de nodige ervaring. We gaan er sowieso voor.”
Zizou Bergs: “Tegen Dimitrov wordt het belangrijk om erin te geloven”
Waar is dat feestje? Op Roland Garros is dat feestje! Orkestmeester Zizou Bergs (ATP 102) bracht zijn fans in stemming door vanuit de kwalificaties naar de derde ronde te snellen. Ook Maximilian Marterer (ATP 101) of twee regenonderbrekingen konden de Limburger niet afstoppen. Met 3-6, 6-3, 6-1, 6-3 naar een topaffiche tegen Grigor Dimitrov (ATP 10). Bergs is ook zeker om na dit tornooi voor het eerst in de top 100 van de wereld te staan. “Als ik thuis kom, ga ik samen met mijn vrienden en familie zo hard van dit moment genieten!”
De piepkleine baan vijf van Roland Garros was vandaag te klein om alle Belgische supporters te herbergen maar ondanks dat onevenwicht in steun liet de 28-jarige Duitser Max Marterer zich niet kennen. Hij knalde het best uit de startblokken en baarde opzien met een zeer lage foutenlast en handige handjes. Bergs kreeg gelukkig hulp van bovenaf: een fikse regenbui die het spel stillegde bij 2-2 in de tweede set. “Ik zei tegen mijn coaches dat hij te comfortabel op de baan stond. Ik moest iets veranderen. Ik ben hem dan meer achteruit beginnen pushen, zodat ik ook wat creatiever kon zijn en mijn dropshots succesvoller kon gebruiken. Ik moest op zoek gaan naar kwaliteit.”
Die kwaliteit zorgde ervoor dat de wedstrijd compleet kantelde en er uiteindelijk nog maar één speler op de baan stond. Een tweede regenpauze veranderde daar niets aan. Vanuit de kwalificaties naar de derde ronde, Bergs boekte dus vijf zeges op rij. Daar win je normaal een tornooi mee. “Dat is grappig”, lachte hij. “Ik had het er nog over met mijn coach (Gert-Jan Eyckmans). We zeggen altijd: een finale speel je niet, die win je. Dus hij wist dat ik vandaag ging winnen. Ik heb immers een redelijk goede ratio in finales.”
Zijn ratio tegen topspelers moet nog opgebouwd worden. Een derde ronde in Parijs tegen Grigor Dimitrov is dan misschien wel een ideaal moment om ermee te beginnen. “Ik weet niet goed hoe hij op gravel speelt eigenlijk”, zei Bergs. “Ik heb hem wel van dichtbij gezien op de United Cup (begin van het jaar in Australië, red) en dat was impressionant. Vooral zijn benenspel en de snelheid van zijn forehand. Maar goed, als je er tegenover staat valt dat meestal wel mee. Ik moet erin geloven, dat wordt het belangrijkste. Net zoals ik tegen Nabal en Tabilo heb gedaan. De status van Dimitrov aan de kant gooien en hem zien als een gewone tegenstander.”
En hopelijk kan er dan op baan veertien opnieuw een feestje gebouwd worden met de Belgische fans. Vandaag nam hij alvast het hele supportersheir mee in zijn viering. “Ik wou eigenlijk eerst naar mijn box lopen, maar toen zag ik al die Belgische fans. In het handbal en het voetbal wordt er altijd iets geroepen na een match en omdat ik al een paar keer ‘waar is dat feestje?’ had gehoord dacht ik: ‘kom we gaan even mee op die boot springen!’.” De boot naar de top 100 is ondertussen de sluis door. Na Roland Garros maakt de Peltenaar voor het eerst deel uit van dat eliteclubje. Dat vraagt opnieuw om een feestje. “Nu ben ik er niet zo mee bezig”, meende Bergs. “Ik wil vooral in het tornooi blijven en doorgaan. Maar als ik thuiskom, ga ik samen met mijn vrienden en familie zo hard van dit moment genieten. Want dat doel zit al in mijn hoofd sinds ik me enigszins bewust werd van de sport tennis. Ik ben er zeker van dat we dit gaan vieren.”
Elise Mertens: “Roland Garros voelt als thuisspelen voor mij”
Voor het achtste jaar op rij in de derde ronde van Roland Garros! Wie doet beter? De regelmaat van Elise Mertens (WTA 27) kwam tegen Petra Martic (WTA 81) nooit in het gedrang. Met 6-4, 6-3 gaf ze de Belgische fans nog meer reden tot vieren op deze dag vol regenbuien. “Ik had ‘waar is dat feestje bij Zizou al gehoord”, lachte Mertens die in de volgende ronde misschien wat minder gaat lachen. Haar tegenstreefster heet dan immers Elena Rybakina (WTA 4).
Als het kon zou Elise Mertens graag in elk tornooi tegen de 33-jarige Petra Martic uitkomen. Sinds ze in 2018 haar klopte op weg naar de halve finale op de Australian Open won ze ook de vier daaropvolgende duels. Die vijfde keer in Parijs kwam ook nooit in gevaar. “Ik speelde gewoon een degelijke match”, bleef Mertens rustig onder de lofbetuigingen. “Het was geen makkelijke partij maar ik voelde me goed, meer op mijn gemak. Mijn service draaide beter, ik was solide en ik deed geen gekke dingen. Gewoon genoeg. Ben ik tevreden mee.” De Belgische fans waren ook content. Net na het einde van de match van Zizou Bergs moesten ze gewoon even naar de andere kant kijken, van baan vijf naar baan vier, en konden ze de Hamontse beginnen aan te moedigen. “Ja, hij had net voor mij gedaan”, lachte Mertens. “Want ik heb die ‘Waar is dat feestje? Hier is dat feestje!’ wel gehoord. Alle Belgen konden, hup, naar bij mij. Leuk!”
In haar volgende ronde zal ze ook alle steun kunnen gebruiken, want met titelfavoriete Elena Rybakina treft ze wel heel zware oppositie. “Tja, ik ga meer kwaliteit tegenover me krijgen”, wist ook Mertens. “De snelheid gaat omhoog. Haar service is straffer. Maar ik heb al wel een paar keer tegen haar gespeeld (4-1 voor Rybakina in de onderlinge duels, red). Maar je weet nooit, hè. Ik ga me alleszins 100 procent geven en ik ga zeker ook de aanmoedigingen van de Belgische supporters hebben.” Die moeten dan wel binnen geraken op een grote baan. “Dat is sowieso goed, omdat we dan niet beïnvloed gaan worden door de regen”, aldus Mertens. “Maar ik hou van de grote stadions hier. Roland Garros is toch een beetje als thuisspelen voor mij.”
Dat uit zich ook in haar regelmaat. Dit is al het achtste jaar op rij dat ze aan de Porte d’Auteuil in de derde ronde staat. “Ik wist dat zelf niet”, zei Mertens. “Ik was zelf een beetje verbaasd. Het is toch een mooie statistiek. Kijk, als je reekshoofd bent heb je op de grandslamtornooien wel een voordeel natuurlijk.” Mertens had trouwens opvallend blauwe nagellak aangebracht die beeldig paste bij haar training met dezelfde kleur. “Op de grandslamtornooien denk ik wel eens over na over die zaken”, gaf Mertens toe. “Ik wist niet of ik de tijd ging vinden, om mijn nagels te lakken tussen de trainingen door, maar ik heb het uiteindelijk toch gedaan. Misschien brengt het wel een beetje geluk, die kleur van de regen.”
David Goffin: “Het positieve onthouden”
Geen stuntwerk van David Goffin (ATP 112) tegen vierde reekshoofd Alexander Zverev (ATP 4). Na een zeer goede eerste set moest hij de wet van de sterkste ondergaan. “Ik had die eerste set kunnen winnen, maar dit was van al onze duels veruit zijn beste prestatie” Goffin hoopt nu op het gras zijn vertrouwen nog wat meer op te bouwen.
David Goffin had een box aanhangers en vrienden uitgenodigd om zijn topaffiche op de Court Suzanne Lenglen tegen Alexander ‘Sascha’ Zverev mee te maken. De grote Duitser, winnaar in Rome, is één van de outsiders voor de titel hier en versloeg in de eerste ronde niemand minder dan Rafael Nadal. In de eerste set hield Goffin, duidelijk meer in zijn sas dan de afgelopen maanden, makkelijk gelijke tred met de opslagbommen lancerende Zverev. Zijn benenspel zat snor, de return zoals gebruikelijk op punt en in de rally voelde hij zich comfortabel. Begin van de tiebreak had hij bij een 2-0-voorsprong even het momentum om die eerste set naar zich toe te trekken. “Ik had daar enkele relatief makkelijke punten die ik niet maakte”, zuchtte Goffin. “Ik ging ervoor. Ik had die eerste set kunnen winnen. Daarna heb ik niet het gevoel dat het minder werd van mijn kant maar het is niet eenvoudig tegen hem, met zijn service en zijn solide vastheid. Het niveau was er, het was zeker geen slechte match, ik moet dat positieve onthouden. Want van alle duels die ik met Zverev heb uitgevochten was dit zonder twijfel zijn beste prestatie.”
Goffin vertrekt dus uit Parijs met een redelijk oké gevoel. “Het deed alleszins deugd om een goede wedstrijd te winnen op Roland Garros”, wist hij. “Er waren ook een paar prima zaken tegen Zverev. Ik moet nu niet gaan zweven maar de intenties zaten toch goed. We gaan proberen door te gaan op dat elannetje en trachten alles nog een beetje beter te doen.” Gras is daarbij een ondergrond waarop Goffin wel wat vaart kan krijgen in die wederopstanding. Eerst de kwalificaties van Rosmalen, daarna op de challenger in Ilkley. Veel punten heeft hij niet te verdedigen voor Wimbledon.
Roland Garros zal Goffin zich waarschijnlijk ook nog wel een tijdje herinneren als de plek waar hij mogelijk een cultuurverandering onder de supporters in gang stak. “Ach, ik heb gewoon verteld wat ik voelde na die eerste ronde”, zei de Luikenaar over zijn uithaal over het gedrag van de Franse fans die zelfs een reactie van tornooidirectrice Amélie Mauresmo teweegbracht. “Ik was wel verrast hoeveel spelers, coaches en mensen achter mijn woorden stonden. Ik wist wel niet dat het zulke proporties zou aannemen, tot zelfs maatregelen van het tornooi toe. Maar ik had geen probleem om die dingen bij naam te noemen. En nog minder toen bleek dat ik de steun van een groot deel van de kleedkamer had.”
David Goffin: “Deze doet deugd!”
David Goffin (ATP 115) a passé trois heures et demie dans une véritable fournaise française, dont il est sorti vainqueur de l'étoile montante Giovanni Mpetshi Perricard (ATP 66) et de ses supporters peu trop enthousiastes, sur un score de 4-6, 6-4, 6-3, 6-7, 6-3. Un pur bonheur ! Son adversaire au deuxième tour : Alexander Zverev (ATP 4).
David tegen de 2m03 grote, in bloedvorm verkerende Goliath, alias Giovanni Mpetshi Perricard. Dat alles op een uit zijn voegen barstende baan veertien waar vanaf bal één de decibels de hoogte ingingen, de Marseillaise een keer of drie werd aangeheven en de grens van de sportiviteit werd opgezocht én overschreden. De Belgische tennisfans lieten zich in die voetbalsfeer niet onbetuigd en hadden ook heel wat zaken om zich aan op te trekken. Goffin speelde uitstekend tennis en counterde het zware opslagwerk van Mpetshi Perricard met gemak. “Deze doet deugd”, gaf Goffin toe. “Een wedstrijd ook die ik goed heb gemanaged. Ik had in elke set een break en had dus anderhalf uur vroeger onder de douche kunnen staan. Maar ik ben kalm gebleven, de hele match lang. Na de eerste set vond ik mijn ritme en kon ik alsmaar beter zijn service lezen. Natuurlijk werd ik dan nog af en toe verrast door zijn kracht (Mpetshi Perricard sloeg 22 aces, red) maar in de laatste set had ik twee servicebreaks. Ik had dus nog wat marge.”
Zijn sereniteit gedurende meer dan drie uur was opvallend. Het was nochtans even geleden dat Goffin nog eens zo’n thriller in zijn voordeel kon laten uitdraaien. “Ach, met nog wat meer sereniteit en vertrouwen had ik in drie korte sets gewonnen”, glimlachte hij. “Nu werd het toch nog een beetje een loterij, in zo’n vijfde set. Maar de zege is verdiend.” In een alsmaar pikantere sfeer hield Goffin het hoofd knap koel. Maar nadat hij zijn eerste matchpunt met een mooie backhand langs de lijn verzilverde kwam de opgekropte adrenaline er in één gulp uit. Het vingertje achter het oor was ludiek, de boodschap erachter kwam aan bij de ontgoochelde thuisfans. “Kijk, als je urenlang wordt uitgescholden en zelfs een kauwgom op je krijgt uitgespuwd, dan mag je het publiek nadien wel even met de vinger wijzen, vind ik.” Het debat woedt al een tijdje in Frankrijk, gaan de supporters te ver in hun ‘steun’ aan de thuisspelers? “Zeker!”, was Goffin categoriek. “Het was respectloos. Binnenkort wanen we ons in een voetbalmatch, met rookbommetjes en hooligans die vechten in de tribune. Het begint belachelijk te worden. Er zijn mensen die eerder komen om herrie te schoppen dan om wat ambiance te creëren. In de kleedkamers begint men erover te praten, ook scheidsrechters klagen meer en meer. Het is vooral in Frankrijk een probleem.”
Nog een probleempje van een andere orde, is zijn volgende ronde tegen Sascha Zverev. De Duitse Nadal-killer is in grote doen en één van de outsiders voor de titel op Roland Garros. “Hij is één van de beste gravelspelers van het moment”, wist Goffin. “In het verleden hebben we al heel wat straffe duels gehad. Vorig jaar in Rome nog een goede partij gespeeld. Het zal op een grote baan zijn. En in een betere ambiance, denk ik. Hopelijk geen kauwgom in mijn richting deze keer.”
Elise Mertens: “Slecht weer maar geweldige sfeer”
Le temps était plutôt belge qu'argentin, mais Elise Mertens (WTA 27) a tout de même dû puiser profondément dans ses réserves de volonté pour repousser la tenace Maria Lourdes Carle (WTA 82) et ses six balles de deuxième set. Avec un score de 6-3, 7-6 et après 2h24 de lutte, la Limbourgeoise s'est qualifiée pour le deuxième tour où elle jouera contre Petra Martic (WTA 81).
Een paraplu was het meest verkochte item op Roland Garros vandaag en dan begrijpt u wel dat de omstandigheden allesbehalve leuk of ideaal waren om te tennissen. Verschillende keren stond het duel tussen Elise Mertens en Maria Lourdes Carle op het punt onderbroken te worden door de aanhoudende miezerregen. Na een relatief vlotte eerste set bleek al dat de 24-jarige Argentijnse over een zwakke tweede service beschikte – niet harder dan 96km/h soms – maar ook een stel goede benen. In de tweede set etaleerde ze haar kwaliteiten nog wat meer door erg weinig fouten te maken waardoor Mertens, die 3-5 achterkwam, mee in de loopgraven moest. Daar kon ze met haar standvastigheid en veel moed maar liefst zes setpunten redden en bij haar derde matchpunt de heroïsche tiebreak met 10-8 naar zich toe te trekken. Classic Elise!
“Het was lang wachten”, lachte Mertens. “Ik was hier om 8h en ondertussen zijn we al 20h. Dat is toch uitzonderlijk. In het begin lag de baan er nog behoorlijk bij en kon ik vlot tennissen maar vanaf de tweede set werden de ballen echt zwaar en begon zij ook veel terug te brengen. Het was niet gemakkelijk maar wel genoeg.” Het deed een beetje terugdenken aan haar tweede ronde vorig jaar op dezelfde baan, tegen de even onbekende en even slecht serverende maar ook even hard knokkende Colombiaanse Camila Osorio. “Klopt”, knikte Mertens. “Ook toen heb ik setpunten moeten redden. En dat lukte ook deze keer, met de hulp van de Belgische fans. Ondanks het slechte weer was de sfeer op dat kleine terrein zalig. Fijn voor het Belgische tennis ook. Wij hebben in ons land geen vrouwentornooi, dan ben ik blij dat de mensen hier zich wat kunnen uitleven.”
Hopelijk kan dit in de volgende ronde opnieuw als Mertens het opneemt tegen Petra Martic. Tegen de 33-jarige Kroatische liet de Hamontse in het verleden een vier op vier optekenen. Een goed voorteken. “Het is even geleden dat ik ertegen heb gespeeld (Miami 2023)”, aldus Mertens. “Ik zal nog eens moeten bekijken hoe zij het aanpakt op gravel. Haar opslag kan goed zijn, dat weet ik wel.” Of Martic goed overweg kan met het Belgische weer, zal nog moeten blijken. Van de Belgische sfeer gaat ze waarschijnlijk wel last hebben.
Greet Minnen: “Ik moet positief blijven, dit was mijn beste gravelmatch”
Pas d'exploit pour Greet Minnen (WTA 85) lors de son premier tour à Roland-Garros contre la tête de série numéro quatre Elena Rybakina (WTA 4). Laquelle était trop forte comme en témoigne le score de ce match (6-2 6-3), mais la joueuse belge s'est battue comme une diablesse.
Greet Minnen had voor aanvang van het tornooi nog gezegd dat ze graag speelt in Parijs omdat de ballen veel snelheid pakken. Dat was vandaag op een uitgeregend Roland Garros – waar het zeil over de Court Suzanne Lenglen dichtging – absoluut niet het geval maar voor één keer speelde die zware omstandigheden in haar voordeel. Tegenover haar stond immers de Kazachse machine Elena Rybakina, Wimbledon-winnares en eigenares van één van de zuiverste slagen van het damescircuit. “Ik heb geen slechte match gespeeld”, wist Minnen. “Ik heb niet zoveel fouten gemaakt, zij maakte gewoon veel punten. In het algemeen was ik tevreden over mijn match, zij was gewoon te sterk. Ik sta nog wel een eindje van dat niveau, maar dat is normaal, zij is het nummer vier van de wereld. We hadden ook een beetje geanticipeerd op de tragere omstandigheden, maar uiteindelijk ging zij er ook goed mee om. Ach, ik moet positief blijven, dit was één mijn beste gravelmatchen. Het was alleen jammer dat ik tegen Rybakina uitkwam in de eerste ronde.”
Over enkele maanden kan Minnen misschien nog eens proeven van het graveltennis, als ze geselecteerd raakt voor de olympische spelen. Met haar ranking moet er wel wat geluk bij komen – nogal wat meisjes moeten afzeggen en niet te veel speelsters mogen haar nu nog voorbijsteken – maar de Kempense zou het graag eens meemaken. “Ik heb het niet meer zelf in handen”, wist Minnen ook. “Ik denk wel dat ik er ergens dicht bij zit. Maar we gaan moeten afwachten. Ik zou het alleszins ongelooflijk mooi vinden. Het was echt een groot doel voor dit jaar. Vorig seizoen had ik nooit gedacht in de buurt te komen. Nu het dichterbij komt zou het fijn zijn om mee te maken, anders moet ik mikken op Los Angeles 2028.” Minnen is een fan van de olympische spelen. “Ik kijk daar altijd naar”, glimlachte ze. “Ik vind het knap hoe andere sporters daar naartoe leven. Bij ons, tennissers, is dat iets minder. Ik kijk graag naar atletiek en turnen, ben een grote bewonderaar van Nafi Thiam en Simone Biles. En ook de Belgische ploegsporten natuurlijk. Ik vind het niet jammer dat het olympisch tennistornooi op Roland Garros plaatsvindt. Uiteraard had ik het graag op een andere ondergrond gezien maar we kennen de plek en de uitstekende omstandigheden. Ik hoop alleszins dat we veel Belgische supporters gaan terugzien.”
Zizou Bergs: “Dit is Zizou 24!”
Cette perf marque-t-elle la percée attendue de Zizou?? Cela en a tout l’air. Zizou Bergs (ATP 102) s'est battu pour remporter sa toute première victoire en Grand Chelem, et ce, contre une tête de série, Alejandro Tabilo (ATP 25), qui avait éliminé Novak Djokovic à Rome ! Le qualifié limbourgeois peut aborder avec confiance un deuxième tour contre Maximilian Marterer (ATP 101).
Wie gaf bij 3-6, 2-5 nog een cent voor de kansen van Zizou Bergs tijdens zijn eerste uitje op de hoofdtabel van Roland Garros? Alejandro Tabilo speelde vlotjes terwijl de 24-jarige Peltenaar tegen zichzelf vocht. Zijn tennis wilde maar niet loskomen terwijl de setpunten en de frustratie zich opstapelden. Maar Bergs beschikt gelukkig over een leeuwenhart en begon terug te knokken. Hij weerde maar liefst zes setpunten af en kroop, met de steun van de Belgische fans, dichter en dichter bij zijn Chileense opponent “Ik was eigenlijk alleen op zoek naar mijn niveau”, zuchtte Bergs. “Het was immers niet goed. Stapje per stapje ging het iets beter, maar ik zat toch nog ver. Maar de fans zetten zich erachter. Ik weet wel niet hoe ik die setpunten heb gered. Maar na een tijdje realiseerde ik mij wel dat ook hij niet top was. De omstandigheden waren ook wat anders dan de voorbije dagen.
Zo’n eerste grandslamzege – na twee keer proberen op de Australian Open en één keer op Wimbledon – smaakt zoet. De ontlading was enorm. “Het is ongelooflijk”, grinnikte Bergs. “Ik voel de adrenaline nog een beetje. Ik heb al wel wat ademhalingsoefeningen gedaan, maar het is moeilijk.” Deze overwinning zit dan ook vol symboliek: de eerste dus op Roland Garros, de eerste tegen een speler uit de top 25, waar hoogstwaarschijnlijk ook een plaats in de top 100 aan vastzit. Prachtig. De doorbraak lijkt hiermee helemaal ingezet. “Dit is de Zizou 24!”, zei Bergs. “De Zizou die er eigenlijk in het verleden nooit in slaagde om met matig tennis matchen over de streep te trekken. Maar nu hier op Roland Garros heb ik er zo al twee gewonnen. Dat is de grote switch geweest na mijn polsblessure. Ik ben solide geworden. En dit zijn de zeges die me opnieuw kansen gaan geven om beter te tennissen en nog meer matchen te winnen. Dat is echt wel top!”
Wij, en heel tennisminnend België, kijken dan ook al uit naar zijn volgende ronde. Met de 28-jarige Duitser Maximilian Marterer treft hij een tegenstrever die hij redelijk goed kent – ze speelde drie keer eerder tegen mekaar (2-1 voor Bergs) – en die binnen zijn mogelijkheden ligt. “De deur staat open en aan mij om die weg nu verder te zetten”, klonk Bergs overtuigd. “Hij is linkshandig en agressief maar op gravel speel ik wel graag tegen hem. Een leuke opportuniteit.” Zizou in Parijs is stilaan een heel mooi verhaal aan het worden. “En zeggen dat Roland Garros vroeger mijn minst favoriete grandslamtornooi was”, lachte Bergs. “Maar de sfeer hier is echt zalig. Die kwalificatierondes al, met dat orkest in de tribune. Dat is ongelooflijk. Om dan zoveel Belgen te hebben die mee helpen aan die ambiance, dat is gewoon heel fijn om mee te maken.”
Alison Van Uytvanck: “Ben ik nog wel goed genoeg? Die vraag stel ik me”
Ce premier tour de son premier tournoi du Grand Chelem depuis l’Open d’Australie 2023 constituait être une tâche difficile pour Alison Van Uytvanck (WTA 397). La qualifiée Tamara Zidansek (WTA 131), qui avait déjà trois matchs dans les jambes, a d'ailleurs prolongé son parcours en s’imposant 6-2, 2-6, 6-1. Pour Van Uytvanck, c'est désormais objectif gazon.
Van een ITF35 in Hammamet en Bastad naar baan zeven van Roland Garros. Een wereld van verschil. Al zat er door het late aanvangsuur, en de exploten van Zizou Bergs, wel niet zo heel veel volk in de tribunes. Die paar mensen zagen wel dat Alison Van Uytvanck zich helemaal gaf en bij momenten zeker behoorlijk tennis afleverde. Tegen de ervaren en slim spelende Sloveense ontbrak evenwel nog die extra versnelling en een tikkeltje regelmaat om de bovenhand te nemen. “Te veel ups-and-downs”, gaf ook de Brabantse toe. “Heel frustrerend. Want op training lukt het wel. In een match kan ik dan niet altijd dat niveau vasthouden. Ergens moet ik dat accepteren maar je hoopt natuurlijk dat het wel lukt. Ik ben echt wel teleurgesteld.”
De 30-jarige Van Uytvanck komt nu eenmaal van ver terug. Haar rugproblemen waren en zijn ernstig. Zoiets vergt tijd, en moed. “Die twijfel over mijn toekomst is moeilijk om te dragen”, zuchtte ze. “Ik heb het gevoel dat die meisjes rond de 200e et 300e plaats echt wel kunnen tennissen en dat ik er niet meer bovenuit steek, wat vroeger wel het geval was. Mijn lichaam is bovendien oké, maar ook niet meer dan dat. Er zijn altijd kleine kwaaltjes. Ik voel dat ik niet meer van de jongste ben. Dat is allemaal heel frustrerend. Ben ik nog wel goed genoeg? Die vraag stel ik me wel. We zullen zien nu op gras…”
Daar kan het voormalige nummer 37 van de wereld misschien wat vertrouwen, in lichaam en tennis, opdoen. Ze gebruikt haar ‘beschermde ranking’ alvast voor het WTA-tornooi van Rosmalen en Wimbledon, en begint op het ITF-tornooi van Surbiton. “Op zijn minst zijn er niet zo’n lange rally’s en voel ik me geen Bambi op ijs”, glimlachte Van Uytvanck. “Ik heb ook een inspuiting gehad in mijn knie en heb dus een ander gevoel in mijn bewegingen (op gravel) dan vroeger. Op gras ga ik daar minder last van hebben. Ik zou graag willen dat het sneller gaat. Ik heb niet die ambitie om die kleinere ITF-tornooien te blijven spelen. Hoe vlugger ik daaruit ben, hoe beter natuurlijk. Ik ga het tornooi per tornooi bekijken en als die grotere afspraken achter de rug zijn de balans opmaken. Maar als ik dan nog in die ITF-tornooien zit, dan weet ik het niet…”
Elise Mertens: “Enkelspel is nog steeds mijn prioriteit maar in het dubbel gaan we voor winst”
Een achtste finale tegen Coco Gauff was vorig jaar pas het eindstation voor Elise Mertens (WTA 27) op Roland Garros. Deze editie hoopt ze minstens even goed te doen. Te beginnen met een zege op Maria Lourdes Carle (WTA 83). “Ze is Argentijns, ze zal dus wel veel ballen terugbrengen”, glimlachte de Limburgse wereldtopper.
Achtste Roland Garros-deelname voor Elise Mertens en dat doet ze nog altijd als reekshoofd. Terwijl ze in het dubbelspel de successen blijft opstapelen – in januari won ze nog de Australian Open – is haar parcours in het enkel iets hobbeliger. In Rome ging ze laatst nog verrassend hard onderuit tegen de Roemeense Begu. In Parijs gaf ze wat tekst en uitleg bij die nederlaag. “Ik zat met een geblokkeerde nek waardoor ik niet fatsoenlijk kon serveren. Als ik opgaf in die wedstrijd mocht ik later op de dag ook niet meer aantreden in het dubbelspel met Su-Wei Hsieh. Vandaar het vreemde verloop van de partij.” Lichamelijk is alles ondertussen terug in orde, maar met vier overwinningen in vier graveltornooien kende de voorbereiding op deze French Open niet de verhoopte vertrouwensopbouw. “Ik ben toch blij dat ik hier nog altijd als reekshoofd sta”, glimlachte Mertens. “Dat zou toch een verschil moeten maken, al weet ik het tegenwoordig niet meer zo goed.”
Opletten wordt het sowieso voor de vrij onbekende Maria Lourdes Carle in ronde een. In Madrid won de 24-jarige Zuid-Amerikaanse nog van Raducanu en Kudermetova. “Ik weet maar weinig van haar”, moest Mertens toegeven. “Ze is niet superjong meer (24) maar ze is wel een opkomende speelster die de laatste maanden toch wat resultaten heeft neergezet. Ik weet niet hoe ze speelt maar als ze een Argentijnse is zal ze wel veel ballen terughalen, hè. Nu, vandaag is het algemene niveau zo hoog dat er geen makkelijke rondes meer zijn.”
De laatste jaren worden de enkelresultaten van Mertens een beetje in de schaduw gesteld door haar prestaties in het dubbelspel. Voelt de Limburgse zich nu eerder een enkel -of een dubbelspeelster? “Nee, nee.”, was Mertens categoriek. “Enkel is nog steeds mijn prioriteit. Dubbel speel ik enkel op de grandslam -en WTA 1000-tornooien. Ik sta toch nog altijd in de top 30, hè, dat is toch niet slecht?” Verre van maar dit is natuurlijk een gevolg van haar positie aan de top van de dubbelranking en het bijhorend formidabel palmares. Op Roland Garros kan ze het kwartet van grandslamtitels in het dubbelspel trouwens vervolledigen. “Dat speelt een rol, ja”, gaf Mertens toe. “We hebben er dit jaar al eentje kunnen winnen en Su-Wei (Hsieh) is hier titelverdedigster, we gaan dus zeker voor winst.”
Maar eerst is er dus de start van het enkeltornooi. Gelooft Mertens ergens nog dat ze haar plaats heeft in de top 20? “Ja”, zei ze met een lichte hapering in de stem. “Ik train nog steeds hard, haal nog resultaten en werk nog met plezier aan mijn tennis. Ik moet evenwel meer grote wedstrijden winnen. Een kwartfinale in een WTA 500-tornooi is niet voldoende, ik moet voor de halve finale of finale gaan, als je de top 20 wil halen. Of hier goed presteren natuurlijk. Maar ik heb wel een vierde ronde te verdedigen…dus eigenlijk zou ik beter moeten doen.”
Greet Minnen: “Cool om tegen Rybakina te spelen”
Elena Rybakina (WTA 4). Ce n'est pas exactement le nom que l'on veut voir sortir du chapeau quand on joue un tournoi du Grand Chelem sur sa surface la moins aimée, mais Greet Minnen (WTA 86) veut quand même faire de son mieux sur un beau court de Roland-Garros.
Na een verbluffende comeback in 2023 – waarin ze van WTA 229 naar WTA 59 – kende de 26-jarige Greet Minnen dit seizoen de andere kant van de medaille. Het niveau was gestegen, de tornooien sterker en de concurrentie groter. Aanpassen dus. “Het was inderdaad met ups en downs”, gaf de Turnhoutse toe. “Een moeilijke start maar daarna beter gespeeld in Doha en Miami. Waarna ik op gravel niet de resultaten haalde waar ik op had gehoopt. Nu, die ondergrond gaat altijd wel een moeilijk verhaal blijven voor mij. Mentaal was het lastig om dit jaar die successen van 2023 niet meer te herhalen. Vorig jaar stond ik quasi elke week in de halve finale of finale, veel matchen gewonnen. Maar op dit niveau is dat natuurlijk veel lastiger. Mentaal was dat even de knop omdraaien dus. Het accepteren van nederlagen, het erbij neerleggen dat je niet elke week ver zal geraken in een tornooi. Het niveau is anders nu. Ik kan er ondertussen wel wat beter mee omgaan.”
De kans zit erin dat ze hier in Parijs opnieuw uit dat vaatje zal moeten tappen. Wimbledon-winnares Elena Rybakina behoort tot de kanshebbers op de titel aan de Porte d’Auteuil. “Mijn eerste reactie was: dat is niet van de poes”, lachte Minnen. “Maar zo gaat het nu eenmaal. Mijn enige optie om dat soort lotingen te ontlopen is nog verbeteren en reekshoofd worden. Dat gaan we volgend jaar proberen te doen.” De wedstrijd moet natuurlijk nog gespeeld worden. “En gravel is ook niet haar favoriete ondergrond”, wist Minnen. “Maar ze blijft natuurlijk een speelster die ver geraakt in elk tornooi waaraan ze deelneemt. Rybakina speelt erg agressief met een excellente timing, aan mij om voldoende te variëren om haar uit het ritme te halen. Ik moet anderen dingen doen dan gewoonlijk. Ik heb niets te verliezen. Ik speel op een mooie baan met een fijne sfeer. Een ervaring erbij. Het gaat cool zijn om tegen haar te spelen.”
David Goffin: “Ook volgend seizoen speel ik zeker nog. Daarna zien we wel”
C’est un David Goffin particulièrement détendu qui s’est présenté devant la presse ce vendredi à Roland Garros. Il est vrai qu’il a toujours adoré ce tournoi où il s’est fait connaître du grand public en 2012 quand, en tant que lucky loser, il a réussi à se hisser en huitièmes de finale où il a joué contre son idole de toujours, un certain Roger Federer.
“Ik ben echt blij van hier te zijn”, opende David Goffin zijn discours. “Als ik hier aankom krijg ik altijd een boost in mijn motivatie omdat dit tornooi me zo nauw aan het hart ligt. Ik heb hier natuurlijk ook veel goede herinneringen. Ik voel me alleszins klaar omdat ik de omstandigheden hier zo goed ken. Maar we zullen zien wat dat zal geven.” De tevredenheid van het Belgische boegbeeld hangt vanzelfsprekend ook samen met zijn plek op de hoofdtabel, die kwam er pas op het laatste nippertje. “Bij de start van het seizoen was dat altijd één van de doelstellingen”, wist Goffin. “Ik zit er maar juist bij maar het belangrijkste is natuurlijk dat ik op de main draw sta.”
Zijn recente gezondheidsproblemen klonken nog een beetje door in zijn stem maar Goffin zelf maakte er geen punt van. “Mijn lichaam is oké”, bevestigde hij. “De laatste weken waren wat moeilijker. Ik heb wel enkele dagen in bed doorgebracht in Genève, waar ik een verkoudheid en een oorontsteking heb opgelopen. Maar dat is door nu. Ik zou 100 procent moeten zijn voor mijn match hier.” Enkele procenten meer zou misschien nog beter zijn want de 20-jarige Giovanni Mpetshi Perricard is aan een fameuze opmars bezig. “Ik heb in Antwerpen al eens tegen hem gespeeld (vorig jaar op de European Open werd het 7-5, 6-3 voor de Fransman, red)”. Maar dat was op een supersnelle ondergrond. Hier gaat het anders zijn. Veel zal wel van zijn service afhangen. Hij speelt de finale in Lyon. Het zal dus niet makkelijk worden, zeker niet omdat hij het publiek achter zich gaat hebben. Ik zal vrijuit moeten tennissen, zodat ik hem aan het lopen kan krijgen.”
In geval van een overwinning wacht een gezellig onderonsje met ofwel Sascha Zverev ofwel Rafael Nadal. “Die twee tegen elkaar in de eerste ronde…dat is zot”, glimlachte Goffin. “Dat is de strafste eerste ronde van het jaar! Tegen één van die twee uitkomen in de tweede ronde zou top zijn. Ook al is het natuurlijk een aartsmoeilijke opdracht. Zverev is duidelijk in bloedvorm na zijn zege in Rome terwijl Nadal, na Barcelona en Madrid, toch zijn tennis wat lijkt terug te vinden. Het wordt wel afwachten of hij het fysiek gaat aankunnen. De laatste keer tegen Zverev (halve finale Roland Garros 2022) waren de rally’s al ongelooflijk lang.”
Wat deze Roland Garros ook gaat geven voor Goffin, zijn toekomst ziet hij tegemoet met sereniteit. “Ik ga proberen terug te keren in de top 100”, klonk hij overtuigd. “Ik heb nog wat weg af te leggen maar ik denk wel dat ik het nog in me heb en zelfs het niveau van een top 70 of 80 kan bereiken. Er zit niet veel verschil tussen. Ik heb de laatste weken ook enkele goede matchen gespeeld. Wat uiteindelijk telt is niet zozeer het resultaat maar de manier waarop men verliest. Die nederlagen zijn vaak mijn eigen fout en niet door de sterkte van de tegenstander. Ik ga de zege niet genoeg zoeken. Alles ligt dus nog in mijn handen, heb ik het gevoel, om die tendens tegen het einde van het jaar om te buigen. Het is ook een kwestie van vertrouwen maar tegelijk ook de manier waarop ik vaak de wedstrijden aanvat. Al te vaak begin ik slecht, verlies ik de eerste set, vooraleer nipt onderuit te gaan in set drie. Als ik dat al zou kunnen oplossen.”
Als we het over het einde van het seizoen hebben, spreken we dan ook oer het einde van een carrière? Goffin wordt in september vader en in december 34 jaar. “Ik weet dat enkele generatiegenoten als Dominic Thiem en Diego Schwarzmann er dit jaar een punt achter zetten”, zuchtte de voormalige nummer zeven van de wereld. “Maar dat gaat bij mij niet het geval zijn. Ik ga zeker ook volgend jaar nog spelen. Daarna zullen we zien hoe dat aanvoelt.” We stipten het al aan: samen met vrouw Stéphanie verwacht Goffin binnenkort een eerste kindje. “We zijn in de wolken”, glunderde Goffin. Supercontent. Ik geniet van elke dag, elke week, elke nieuwe stap. In september komt dan de grote verandering.” Een verandering die mogelijk ook gevolgen heeft voor zijn deelname aan de Davis Cup in Bologna. “Ik heb Steve (Darcis) al lang op voorhand ingelicht. Ik heb hem meegedeeld dat het moeilijk gaat worden. Als de baby er nog niet is, zal ik gespannen aan het wachten zijn. En als de baby er wel al is, dan zal ik goesting hebben om tijd met hem door te brengen.”
Zizou Bergs: “Ik voelde mij Murray vandaag”
Ce vendredi, pour un match oh combien important, Zizou Bergs (ATP 102) a tout d'abord dominé la rencontre face à Mathias Bourgue (ATP 289). Ensuite, le public français a joué son rôle et a poussé son joueur jusqu'au tie-break du deuxième set, le tout dans une ambiance de feu. Mais finalement, Zizou Bergs a remporté une victoire méritée sur le score de 6-2, 7-6, obtenant ainsi sa première place dans le tableau principal de Roland Garros. Au premier tour, il sera opposé au Chilien Tabilo, 24eme joueur mondial..e reekshoofd Alejandro Tabilo (ATP 25).
“Toen ze de Marseillaise aanhieven had ik zin om mee te doen!” Zizou Bergs is de man van de grote afspraken en vandaag op een volgepakte Court Suzanne Lenglen had hij zo’n momentje. Tegen de 30-jarige Mathias Bourgue was de Peltenaar lang heer en meester en speelde hij zijn beste kwalificatiewedstrijd van deze week. Bij 6-2, 5-4 voelde hij evenwel de druk van 10.000 Fransen die in zijn nek hijgden en werd het slot plots nog bijzonder spannend. “Het was gewoon irreëel, zo’n match spelen, in zo’n stadion, met zo’n ambiance”, glunderde Bergs na afloop. “Het leek wel op de Davis Cup, maar dan zonder coach op de bank. Hiervoor speel ik tennis! Mijn droom is niet om Roland Garros te winnen, maar wel om in zo’n sfeer te kunnen tennissen. Ik herinner me nog mijn eerste visite hier, ik was nog geen tien jaar. We keken naar het duel tussen Murray en Tsonga op de Lenglen en op een gegeven moment zei ik tegen mijn ouders dat ik wilde vertrekken. Ik kon het niet meer aan. Iedereen was voor Tsonga, én tegen Murray, en ik had echt medelijden met Murray. Wel, daar heb ik vandaag op een bepaald moment aan teruggedacht. En wist ik: nu ben ik Murray.”
Nadat hij op het eind er twee keer niet in slaagde de match over de streep te trekken behield Bergs toch zijn cool. Een duidelijk teken dat hij stappen heeft gezet, meer maturiteit heeft. “Vroeger had ik waarschijnlijk wel mijn racket verbrijzeld”, gaf de Limburger toe. “Vandaag blijf ik rustig. Mentaal ben ik top. Ik voel me sterker, intelligenter. En het klinkt misschien raar maar deze omstandigheden maakten het mij net makkelijker om mijn hoofd koel te houden. Ik zag bij hem immers ook wat nervositeit. Het belangrijkste was vooral dat ik moest accepteren dat het op dat moment misschien niet zo top was maar dat ik enkel die wedstrijd moest binnensleuren.” Wat hij ook deed. Waardoor hij zich meteen ook voor het eerst plaatste voor de hoofdtabel van Roland Garros. Na de Australia Open en Wimbledon nu dus ook in Parijs bij de grote jongens.
De loting was Bergs wel niet helemaal gunstig. Carlos Alcaraz was misschien erger geweest als tegenstrever maar met Alejandro Tabilo krijgt hij toch een Chileen in vorm – hij won in Rome nog van Novak Djokovic – voorgeschoteld. “Ik ken Tabilo wel een beetje van de challengers”, wist Bergs. “Hij kent dit jaar echt wel zijn doorbraak. Maar een eerste ronde spelen tegen een qualifier is voor hem ook niet eenvoudig. Zeker niet tegen een qualifier die in mijn ogen wel gevaarlijk kan zijn. Hij zal ook wel gezien hebben dat ik tegen Nadal een goede wedstrijd heb gespeeld. En deze zondag heb ik het voordeel dat er heel wat Belgen aanwezig zullen zijn en ik dus het publiek aan mijn kant ga hebben. Ik heb de laatste maanden al enkele grote matchen gespeeld, tegen Nadal, Tsitsipas, Rublev en Shelton. Telkens zat ik er dichtbij om een volgende stap in mijn carrière te zetten. Zondag ga ik weer aankloppen, en hopelijk dat deze keer die deur wel opengaat.”
Alison Van Uytvanck: “Ik heb geen schrik meer om te tennissen”
Niemand die in Parijs met een grotere glimlach rondloopt dan Alison Van Uytvanck (WTA 398). Terugkrabbelend van ernstige rugproblemen speelt ze zondag op Roland Garros voor het eerst weer een grandslamwedstrijd sinds de Australian Open vorig jaar. “Ik ga gestresseerd zijn”, gaf ze al toe.
Bijna tien jaar is het geleden dat de 30-jarige Alison Van Uytvanck haar ‘moment de gloire’ kende op Roland Garros en met een kwartfinale België anderhalve week in de ban hield. Coach Ann Devries staat vandaag nog steeds aan haar zijde maar een decennium aan proftennis heeft wel zijn sporen nagelaten. Van Uytvanck kende de laatste twee jaar heel veel rugproblemen en is sinds enkele maanden bezig aan haar laatste comebackpoging. “Mijn lichaam is nu min of meer in orde”, zei de Brabantse. “Ik heb hier en daar wat kwaaltjes maar ik heb geen schrik meer om te tennissen.”
Van Uytvanck heeft begrijpelijk diep gezeten. “We hebben veel getwijfeld. Of ik nog wel zou kunnen terugkeren? Of ik nog wel een behoorlijk niveau zou kunnen halen? Ik heb veel getraind maar als je dan na enkele maanden wéér een terugval krijgt, en je weer opnieuw moet beginnen, dan wordt het moeilijk.” In december onderging ze een zware ingreep om die laatste strohalm te grijpen. “Ik heb zes hete, dikke naalden in mijn rug gekregen en daarlangs werd dan heel veel koud water ingespoten”, legde Van Uytvanck uit. “Om zo de zenuwen min of meer te verdoven. Het was zeer pijnlijk. Temeer daar ik wakker moest blijven tijdens de ingreep. Die verdoving zou een jaar moeten werken. Voorlopig gaat het goed.”
Logisch dus dat Van Uytvanck superblij is om opnieuw deel te nemen aan het grootste graveltornooi ter wereld. Zeker ook omdat ze de laatste weken via de kleinere ITF-tornooitjes aan de weg terug heeft getimmerd. In Hammamet (W35) pakte ze zelfs de titel, maar een lachertje was dat niet. “Het was vreselijk”, lachte Van Uytvanck. “Het is echt back to basics. Dat wordt ook een beetje onderschat. Je bent het gewoon dat alles goed geregeld is, dat je water krijgt als je gaat trainen bijvoorbeeld. Wel, daar kreeg je geen water. Je krijgt nooit nieuwe ballen. Op mijn leeftijd dacht ik echt: ‘Fuck, wat ben ik hier aan het doen?’ Eerlijk, als mijn vrouw niet mee was dan ben ik niet zeker dat ik naar Tunesië was afgereisd. De motivatie vinden om, na de carrière die ik gehad heb, die kleinere tornooien af te schuimen is pittig.”
Zizou Bergs: “Emoties zijn moeilijk te controleren als je mijn karakter hebt”
L'un était déçu par la défaite, l'autre par son niveau irrégulier. Voilà ce qui se passe quand deux compatriotes, qui sont de surcroît amis, s'affrontent dans un deuxième tour de qualification, il n'en ressort aucun gagnant. Zizou Bergs Zizou Bergs est sorti finalement sorti vainqueur de Joris De Loore en trois sets. Il est à un match de la qualification. Joris De Loore Il jouera contre le Français Mathias Bourgue
De wedstrijd op een rumoerige baan acht – op het naastgelegen Court Suzanne Lenglen zorgde het afscheid van Diego Schwarzmann voor veel lawaai – was even instabiel als het weer. Zon en regen zaten voortdurend elkaar de loef af te steken. Bij Zizou Bergs en Joris De Loore was het niet anders. Na een goede eerste set maakte de West-Vlaming gretig gebruik van een Limburgse terugval waarna de derde set een gevecht tegen de elementen, de emoties en de spanning werd. Bergs zegevierde maar kon daar achteraf niet blij om zijn. “Het was een bijzonder moeilijke wedstrijd”, zuchtte hij. “Ik had flink wat last van nervositeit. Dat ik tegen een toen heel sterke Joris in Lille had verloren, was blijkbaar toch in mijn hoofd gekropen. Ik was de hele match eigenlijk nooit helemaal in mijn sas. Kon nooit echt mijn speelstijl ontplooien. Bij momenten wel, anders kan je zo’n match niet winnen, maar al bij al te weinig.”
Joris De Loore kon dat onderschrijven. “Het was een close match”, zuchtte hij op zijn beurt. “In de derde set was er één minder spelletje van mij en hij bleef redelijk constant in zijn servicegames. Mijn opslag was dan weer iets te wisselvallig, daar heb ik het wat laten liggen. Ik had in de derde set ook misschien nog een tandje bij moeten steken, zoals ik op 4-5 begon te spelen (De Loore kreeg nog een breakpunt). Spijtig.” Bergs trachtte dan weer het positieve te zien na zo’n gevecht in zijn hoofd. “Ik ben kritisch voor mezelf en ben niet tevreden met hoe ik die tweede set mentaal verteerd hebt. Derde set stond ik er wel maar toch met iets te veel emoties. Nu, emoties zijn moeilijk te controleren als je zo’n karakter hebt als het mijne. Nu, ik denk dat je in de kwalificaties altijd zo’n wedstrijd nodig hebt. Eentje waarin je stress hebt, waarin je graag beter zou tennissen maar ook eentje dat je weet dat de kans groot is dat het beter gaat worden in de volgende ronde.”
In die kans om voor de eerste keer naar de hoofdtabel van Roland Garros te gaan neemt hij het op tegen de 30-jarige Fransman Matthias Bourgue (ATP 289). “Tegen hem ik lang geleden (2018) eens gespeeld maar heb ik geen recente ervaringen mee. Qua affiche best een interessante loting”, moest Bergs toegeven. “We gaan er alles aan doen om de beste versie van mezelf op de baan te krijgen.”
Zizou Bergs: “De druk houdt me lekker scherp”
Mission accomplie pour Zizou Bergs (ATP 102). En 67 minutes, il a survolé son match à Paris en battant. Clement Chidekh (ATP 280) 6-1, 6-1. Au deuxième tour, il rencontrera donc Joris De Loore (ATP 198).
Hij was in zijn nopjes, Zizou Bergs. Lekkere start van zijn kwalificatiecampagne in Parijs. “Ik kende hem (Chidekh) van de hardcourttornooien eind vorig jaar en daar stond hij goed te spelen en presteren. Ik mocht hem dus zeker niet onderschatten. Nu, gravel ligt hem iets minder als ondergrond. En daarom heb ik net iets meer graveltennis in mijn tactiek gesmokkeld, iets ruimer gespeeld ook, om het hem nog oncomfortabeler te maken. En dat heb ik heel goed uitgevoerd. Enkel mijn opslagpercentage (41%) was misschien wat aan de lage kant, maar het is altijd goed dat ik nog beter kan doen.”
In de volgende ronde is dat misschien wel nodig dan wacht voor de 24-jarige Bergs, pas aan zijn derde Roland Garros bezig, een vriendenduel met Joris De Loore. Derde keer dit jaar al (Australian Open, Lille, Roland Garros) dat de twee tegenover elkaar staan. “In Lille hebben we een ongelooflijk gevecht gehad”, aldus Bergs. “We zijn aan elkaar gewaagd, maar we hebben nog niet tegen elkaar gespeeld op gravel, zelfs nog nooit getraind. Dus moeten we eens bekijken hoe we het gaan aanpakken.”
Fysiek is Bergs alleszins gerecupereerd nadat hij vorige week in Bordeaux op het laatste moment verstek gaf, en dat ondanks dat hij daar in de wijnstreek maar één zege nodig had om een plaatsje voor Wimbledon en in de top 100 van de wereld af te dwingen. “Rome was pittig geweest”, gaf de Limburger toe. “Ik zat daar elke dag op een ‘highlight reel’ te leven. Ik vond de vibe in Italië al direct zalig en dan mocht ik nog tegen Nadal. Een droom! Daarna was Bordeaux een flinke decompressie. Ik kreeg allerlei signalen dat het moeilijk ging worden. Ik had geen energie om te trainen en had last van een heleboel kwaaltjes. Een dag voor de wedstrijd voelde ik dan nog iets aan mijn buikspieren, die ik anderhalf jaar geleden gescheurd heb, en toen was wel duidelijk dat de stekker eruit moest. Ik wist wat er op het spel stond maar ik ben wel blij dat mijn team met mij meedacht en bevestigde ‘sometimes less is more’. Een heel verstandige keuze uiteindelijk.”
Zijn ranking en prestaties de laatste weken zorgen vanzelfsprekend wel voor heel wat verwachtingen, in Pelt en ver daarbuiten. “Zeker als je drie sets speelt tegen Nadal ziet iedereen jou natuurlijk al gekwalificeerd in Parijs”, glimlachte Bergs. “Maar zo werkt het niet, hè, er zijn hier veel jongens die net hetzelfde nastreven. Maar ik heb niet veel last van de druk. Die druk houdt me lekker scherp en zorgt ervoor dat ik mezelf kan pushen. Ik ben er eerder dankbaar voor.”
Joris De Loore va jouer contre son ami Zizou
Excellente performance de Joris De Loore (ATP 198) lors de son premier tour de qualification à Roland-Garros. Le jeune Estonien Mark Lajal (ATP 207) a été battu 6-2, 6-3. Le Brugeois affrontera va rencontrer une vieille connaissance, un certain Zizou Bergs.
Joris De Loore mocht van alle Belgische deelnemers de spits afbijten op Roland Garros. Op baan twaalf maakte hij het zichzelf makkelijk door uitstekend te starten en sterk te eindigen. De talentvolle Mark Lajal zag het met lede ogen aan. “Het was zeker oké”, vond ook De Loore. “De laatste dagen heb ik terug een redelijk niveau gehaald. Ben dan ook blij dat ik deze match ‘sec’ heb kunnen binnenhalen. Ik ben alleszins heel tevreden van mijn wedstrijd. Hij is immers een gevaarlijke speler, en dus was het op voorhand niet simpel.”
Ook niet simpel, ronde twee tegen Zizou Bergs. Derde keer dit jaar al. “Een tweede keer in een grandslamtornooi (op de Australian Open was Bergs de beste, red)”, aldus De Loore. “Langs de ene kant spijtig want we willen voor mekaar ook dat we allebei die hoofdtabel halen maar sowieso gaat er al één Belg naar de laatste ronde, hè. We kennen mekaar goed, dat maakt het zeker niet makkelijk. We zullen zien wat het op gravel geeft.”
De Loore kende zeker niet de perfecte voorbereiding op deze French Open. Verkalking aan de knie en niet zo heel veel overwinningen zorgde voor een geaccidenteerd gravelseizoen. “Ik heb wel wat pech gehad”, legde hij uit. “Goede wedstrijden gespeeld maar zonder succes. In Portugal (kwartfinale in Oeiras) was mijn niveau wel opnieuw behoorlijk. Ik had dan ook wel hoge verwachtingen bij de start van dit kwalificatietornooi.” Nochtans is dat al de tiende keer dat De Loore meedoet aan die plaatsingswedstrijden van een grandslamtornooi, nooit eerder wist hij die succesvol af te ronden. “Ik ben er wel een paar keer heel dicht bij geweest”, gaf hij mee. “Het zal ooit wel eens in orde komen, hè.”